Podkolan zielonawy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
m (Zastępowanie tekstu - "Kategoria: Rezerwaty przyrody" na " ")
 
(Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
{{Roślina infobox
 
{{Roślina infobox
 
  |Nazwa rośliny = Podkolan zielonawy
 
  |Nazwa rośliny = Podkolan zielonawy
  |Nazwa łacińska = Platanthera chlorantha
+
  |Nazwa łacińska = ''Platanthera chlorantha''
 
  |L = (Custer) Rchb.
 
  |L = (Custer) Rchb.
 
  |Pusta linia = <br/>
 
  |Pusta linia = <br/>
 
  |grafika = Platanthera_chlorantha_Luxemburg_01.jpg
 
  |grafika = Platanthera_chlorantha_Luxemburg_01.jpg
  |podpis grafiki = Podkolan zielonawy - pokrój[http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Platanthera_chlorantha_Luxemburg_01.jpg]
+
  |podpis grafiki = Podkolan zielonawy pokrój.<br>Fot. Orchi. Źródło: [http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Platanthera_chlorantha_Luxemburg_01.jpg Wikipedia] [10.07.2014]
 
  |Systematyka = Systematyka
 
  |Systematyka = Systematyka
 
  |Domena = eukarionty  
 
  |Domena = eukarionty  
Linia 18: Linia 18:
 
  |Synonimy = Synonimy
 
  |Synonimy = Synonimy
 
  |Lista synonimów = ''Platanthera chlorantha'' Custer}}
 
  |Lista synonimów = ''Platanthera chlorantha'' Custer}}
<br/>
 
 
 
'''Podkolan zielonawy''' (''Platanthera chlorantha'' (Custer) Rchb. – gatunek rośliny należący do rodziny storczykowatych (''Orchidaceae'').  
 
'''Podkolan zielonawy''' (''Platanthera chlorantha'' (Custer) Rchb. – gatunek rośliny należący do rodziny storczykowatych (''Orchidaceae'').  
 +
<br/><br/>
 +
== Morfologia ==
 +
Roślina tworzy pojedynczą, prostą, wzniesioną, kanciastą łodygę wysokości 20–50 cm. U jej podstawy wyrastają dwa duże liście odziomkowe (oskrzydlonym ogonkiem obejmują dolną część łodygi). Liście wyrastają na łodydze naprzeciwlegle. Są odwrotnie jajowate, owalne. Oprócz nich występują małe, siedzące, lancetowate liście łodygowe, ustawione skrętolegle. Kwiaty są pojedyncze, żółtawobiałe, lub zielonkawe, o szerokości 18-23 mm i budowie typowej dla storczyków. Mają wolne listki okwiatu – trzy z nich zwrócone do siebie tworzą hełm, dwa odstające tworzą skrzydełka, a jeden języczkowy zwisa. Ostroga ma długość 20-40 mm, z tyłu jest maczugowato zgrubiała i tępa. Warżka całobrzega, wąska i wydłużona. Pyłek zlepiony w tzw. pyłkowiny o maczugowatym kształcie, górą oddalone od siebie o 2 mm, dołem o 4 mm i zakończone lepką uczepką. Kwiaty zebrane są na szczycie łodygi w grono.
  
 +
Roślina kwitnie od maja do lipca. Owoc stanowi torebka z dużą ilością bardzo drobnych, bezbielmowych nasion.  Nasiona rozsiewane są przez wiatr. Roślina ma dwie podziemne bulwy; jedna jest tegoroczna, druga z poprzedniego roku. Z zeszłorocznej bulwy wyrasta pęd nadziemny, tegoroczna bulwa gromadzi substancje zapasowe dla przyszłorocznego pędu.
 +
<br/>
  
=== Morfologia ===
+
== Rozmieszczenie i ekologia ==
 
+
Podkolan zielonawy występuje w Europie Środkowej. W Polsce spotykany jest na całym obszarze, zarówno na niżu, jak i w niższych położeniach górskich, ale jest rośliną rzadką. Rośnie w świetlistych lasach liściastych i zaroślach, na polanach, porębach i wilgotnych łąkach. Preferuje gleby wapienne.
 
 
Roślina tworzy pojedynczą, prostą, wzniesioną, kanciastą łodygę wysokości 20–50 cm. U jej podstawy wyrastają dwa duże liście odziomkowe (oskrzydlonym ogonkiem obejmują dolną część łodygi). Liście wyrastają na łodydze naprzeciwlegle. Są odwrotnie jajowate, owalne. Oprócz nich występują małe, siedzące, lancetowate liście łodygowe, ustawione skrętolegle. Kwiaty są pojedyncze, żółtawobiałe, lub zielonkawe, o szerokości 18-23 mm i budowie typowej dla storczyków. Mają wolne listki okwiatu - trzy z nich zwrócone do siebie tworzą hełm, dwa odstające tworzą skrzydełka, a jeden języczkowy zwisa. Ostroga ma długość 20-40 mm, z tyłu jest maczugowato zgrubiała i tępa. Warżka całobrzega, wąska i wydłużona. Pyłek zlepiony w tzw. pyłkowiny o maczugowatym kształcie, górą oddalone od siebie o 2 mm, dołem o 4 mm i zakończone lepką uczepką. Kwiaty zebrane są na szczycie łodygi w grono. Roślina kwitnie od maja do lipca. Owoc stanowi torebka z dużą ilością bardzo drobnych, bezbielmowych nasion.  Nasiona rozsiewane są przez wiatr. Roślina ma dwie podziemne bulwy; jedna jest tegoroczna, druga z poprzedniego roku. Z zeszłorocznej bulwy wyrasta pęd nadziemny, tegoroczna bulwa gromadzi substancje zapasowe dla przyszłorocznego pędu.  
 
 
<br/>
 
<br/>
 
+
Na [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]] gatunek ten występuje m.in. w w [[Rezerwat Lipowy Jar|rezerwacie Lipowy Jar]] oraz [[Rezerwat Borki|Borki]] w [[Puszcza Borecka|Puszczy Boreckiej]].
 
 
=== Rozmieszczenie i ekologia ===
 
 
 
 
 
Podkolan zielonawy występuje w Europie Środkowej. W Polsce na całym obszarze, zarówno na niżu, jak i w niższych położeniach górskich, ale jest rośliną rzadką. Rośnie w świetlistych lasach liściastych i zaroślach, na polanach, porębach i wilgotnych łąkach. Preferuje gleby wapienne.
 
 
<br/>
 
<br/>
  
 
+
== Wartość użytkowa ==
=== Wartość użytkowa ===
 
 
 
 
 
 
Roślina objęta jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.
 
Roślina objęta jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.
 
<br/>
 
<br/>
 
+
== Ciekawostki ==
 
 
=== Ciekawostki ===
 
 
 
 
 
 
Nazwa rośliny nawiązuje do charakterystycznej zielonkawej barwy kwiatów.
 
Nazwa rośliny nawiązuje do charakterystycznej zielonkawej barwy kwiatów.
  
Kwiaty produkują alkohol bzowy przywabiający motyle nocne z rodziny ''Noctuidae''. Motyle, sięgając do nektaru zgromadzonego w wąskiej ostrodze kwiatu, mogą wsunąć pomiędzy pylniki nawet całą głowę. Często na powierzchni ich oczu przylepiają się pyłkowiny i w ten sposób przenoszone są na znamię innego kwiatu.
+
Kwiaty produkują alkohol bzowy przywabiający motyle nocne z rodziny ''Noctuidae''. Motyle, sięgając do nektaru zgromadzonego w wąskiej ostrodze kwiatu, mogą wsunąć pomiędzy pylniki nawet całą głowę. Często do powierzchni ich oczu przylepiają się pyłkowiny i w ten sposób przenoszone są na znamię innego kwiatu.
  
Podkolan zielonawy tworzy mieszańce z podkolanem białym.
+
Podkolan zielonawy tworzy mieszańce z podkolanem białym.<br/>
 
+
== Zobacz też ==
Na [[Warmia i Mazury|Warmii i Mazurach]] gatunek ten występuje m.in. w w [[Rezerwat Lipowy Jar|rezerwacie "Lipowy Jar"]] oraz [[Rezerwat Borki|"Borki"]] w [[Puszcza Borecka|Puszczy Boreckiej]].
+
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Podkolan_zielonawy pl.wikipedia.org, Podkolan zielonawy] [22.05.2014]
 +
<br/>
 +
[http://www.wigry.win.pl/storczyki/sto_obu.htm Wigierski Park Narodowy] [22.05.2014]
 
<br/>
 
<br/>
 
  
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
 
+
Dąbrowski Stanisław, ''Warmia i Mazury. Cud, tylko się rozejrzeć'', Olsztyn 2012.
 
 
''Warmia i Mazury. Cud, tylko się rozejrzeć''. Warmińsko-Mazurska Regionalna Organizacja Turystyczna. Olsztyn: Wyd. Agencja WIT Witold Mierzejewski, 2012.
 
<br/>
 
 
 
 
 
== Linki zewnętrzne ==
 
 
 
 
 
http://pl.wikipedia.org/wiki/Podkolan_zielonawy
 
 
 
http://www.wigry.win.pl/storczyki/sto_obu.htm
 
 
<br/>
 
<br/>
 
+
[[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Rośliny Warmii i Mazur]]
 
 
[[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Rośliny]] [[Kategoria: Rośliny Warmii i Mazur]] [[Kategoria: Rośliny chronione]]
 

Aktualna wersja na dzień 16:26, 21 mar 2015

Podkolan zielonawy

Platanthera chlorantha
(Custer) Rchb.
Podkolan zielonawy – pokrój.Fot. Orchi. Źródło: Wikipedia [10.07.2014]
Podkolan zielonawy – pokrój.
Fot. Orchi. Źródło: Wikipedia [10.07.2014]
Systematyka
Królestwo rośliny
Podkrólestwo rośliny naczyniowe
Gromada okrytonasienne
Klasa jednoliścienne
Rząd szparagowce
Rodzina storczykowate
Rodzaj podkolan
Gatunek podkolan zielonawy
Synonimy
Platanthera chlorantha Custer

Podkolan zielonawy (Platanthera chlorantha (Custer) Rchb. – gatunek rośliny należący do rodziny storczykowatych (Orchidaceae).

Morfologia

Roślina tworzy pojedynczą, prostą, wzniesioną, kanciastą łodygę wysokości 20–50 cm. U jej podstawy wyrastają dwa duże liście odziomkowe (oskrzydlonym ogonkiem obejmują dolną część łodygi). Liście wyrastają na łodydze naprzeciwlegle. Są odwrotnie jajowate, owalne. Oprócz nich występują małe, siedzące, lancetowate liście łodygowe, ustawione skrętolegle. Kwiaty są pojedyncze, żółtawobiałe, lub zielonkawe, o szerokości 18-23 mm i budowie typowej dla storczyków. Mają wolne listki okwiatu – trzy z nich zwrócone do siebie tworzą hełm, dwa odstające tworzą skrzydełka, a jeden języczkowy zwisa. Ostroga ma długość 20-40 mm, z tyłu jest maczugowato zgrubiała i tępa. Warżka całobrzega, wąska i wydłużona. Pyłek zlepiony w tzw. pyłkowiny o maczugowatym kształcie, górą oddalone od siebie o 2 mm, dołem o 4 mm i zakończone lepką uczepką. Kwiaty zebrane są na szczycie łodygi w grono.

Roślina kwitnie od maja do lipca. Owoc stanowi torebka z dużą ilością bardzo drobnych, bezbielmowych nasion. Nasiona rozsiewane są przez wiatr. Roślina ma dwie podziemne bulwy; jedna jest tegoroczna, druga z poprzedniego roku. Z zeszłorocznej bulwy wyrasta pęd nadziemny, tegoroczna bulwa gromadzi substancje zapasowe dla przyszłorocznego pędu.

Rozmieszczenie i ekologia

Podkolan zielonawy występuje w Europie Środkowej. W Polsce spotykany jest na całym obszarze, zarówno na niżu, jak i w niższych położeniach górskich, ale jest rośliną rzadką. Rośnie w świetlistych lasach liściastych i zaroślach, na polanach, porębach i wilgotnych łąkach. Preferuje gleby wapienne.
Na Warmii i Mazurach gatunek ten występuje m.in. w w rezerwacie Lipowy Jar oraz Borki w Puszczy Boreckiej.

Wartość użytkowa

Roślina objęta jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.

Ciekawostki

Nazwa rośliny nawiązuje do charakterystycznej zielonkawej barwy kwiatów.

Kwiaty produkują alkohol bzowy przywabiający motyle nocne z rodziny Noctuidae. Motyle, sięgając do nektaru zgromadzonego w wąskiej ostrodze kwiatu, mogą wsunąć pomiędzy pylniki nawet całą głowę. Często do powierzchni ich oczu przylepiają się pyłkowiny i w ten sposób przenoszone są na znamię innego kwiatu.

Podkolan zielonawy tworzy mieszańce z podkolanem białym.

Zobacz też

pl.wikipedia.org, Podkolan zielonawy [22.05.2014]
Wigierski Park Narodowy [22.05.2014]

Bibliografia

Dąbrowski Stanisław, Warmia i Mazury. Cud, tylko się rozejrzeć, Olsztyn 2012.