Przygiełka biała: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
(Utworzono nową stronę " '''Przygiełka biała''' (''Rhynchospora alba'' (L.) Vahl.) – gatunek rośliny należący do rodziny ciborowatych (''Cyperaceae''). Plik:Rhynchosporaalba1.jpg|20...")
 
 
(Nie pokazano 22 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
 
+
{{Roślina infobox
 
+
|Nazwa rośliny = Przygiełka biała
 +
|Nazwa łacińska = ''Rhynchospora alba''
 +
|L = (L.) Vahl.
 +
|Pusta linia = <br/>
 +
|grafika = Rhynchosporaalba1.jpg
 +
|podpis grafiki = Przygiełka biała – pokrój.<br>Fot. Elke Freese. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Rhynchosporaalba1.jpg Commons Wikimedia] [10.07.2014]
 +
|Systematyka = Systematyka
 +
|Domena = eukarionty
 +
|Królestwo = rośliny
 +
|Podkrólestwo = rośliny naczyniowe
 +
|Gromada = okrytonasienne
 +
|Klasa = jednoliścienne
 +
|Rząd = wiechlinowce
 +
|Rodzina = ciborowate
 +
|Rodzaj = przygiełka
 +
|Gatunek = przygiełka biała
 +
|Synonimy = Synonimy
 +
|Lista synonimów = ''Rhynchospora luquillensis'' Britt.
 +
}}
 
'''Przygiełka biała''' (''Rhynchospora alba'' (L.) Vahl.) – gatunek rośliny należący do rodziny ciborowatych (''Cyperaceae'').
 
'''Przygiełka biała''' (''Rhynchospora alba'' (L.) Vahl.) – gatunek rośliny należący do rodziny ciborowatych (''Cyperaceae'').
 
+
<br/><br/>
 
+
== Morfologia ==
[[Plik:Rhynchosporaalba1.jpg|200px|thumb|right|''Rhynchospora alba''  - przygiełka biała (Media:http://pl.wikipedia.org/wiki/Plik:Rhynchosporaalba1.jpg#metadata.ogg)]]
+
Bylina tworząca luźne darnie. Łodyga prosto wzniesiona, trójkanciasta do obłej, o wysokości od (10) 15 do 40 (60) cm. Blaszka liściowa szydlasta i rynienkowata, szerokości do 2 mm, pochwa liściowa szara. Kwiaty obupłciowe, zebrane w 2-3 kwiatowe jajowate kłosy długości 4-5 mm, skupione w główkę. Wyrastają w kątach jajowato-lancetowatych przysadek, początkowo białawych później blado brązowych do różowych. Podsadka dolnego kłoska nie dłuższa od główki. Okwiat w postaci 9-13 wstecznie ząbkowanych szczecinek. Słupek jeden o dwóch znamionach i  dwóch lub trzech pręcikach. Kwitnie w Polsce od czerwca do września. Owoc to odwrotnie jajowaty orzeszek, długości ok. 3 mm.
 
 
=== Morfologia ===
 
 
 
 
 
Bylina tworząca luźne darnie. Łodyga prosto wzniesiona, trójkanciasta do obłej, wysokości (10)15-40(60) cm. Blaszka liściowa szydlasta i rynienkowata, szerokości do 2 mm, pochwa liściowa szara. Kwiaty obupłciowe, zebrane w 2-3 kwiatowe jajowate kłosy długości 4-5 mm, skupione w główkę. Wyrastają w kątach jajowato-lancetowatych przysadek, początkowo białawych później blado brązowych do różowych. Podsadka dolnego kłoska nie dłuższa od główki. Okwiat w postaci 9-13 wstecznie ząbkowanych szczecinek. Słupek jeden o dwóch znamionach, pręcików 2 lub 3. Kwitnie w Polsce od czerwca do września. Owoc - odwrotnie jajowaty orzeszek, długości ok. 3 mm.
 
 
<br/>
 
<br/>
  
 +
== Rozmieszczenie i ekologia ==
 +
Występuje w Azji, Europie i Ameryce Północnej. Najliczniej występuje w Europie, gdzie zwarty zasięg jej występowania obejmuje Półwysep Skandynawski, środkową i zachodnią Europę oraz Wyspy Brytyjskie.
  
=== Rozmieszczenie i ekologia ===
+
W Polsce występuje niemal na terenie całego kraju, najliczniej na Pomorzu, [[Pojezierze Mazurskie|Pojezierzu Mazurskim]], Roztoczu, w zachodniej Wielkopolsce, w Kotlinie Sandomierskiej, ma Wyżynie Małopolskiej, Dolnym i Górnym Śląsku. W górach znana jest tylko z pojedynczych stanowisk.
  
 
+
Występuje głownie na torfowiskach przejściowych i wilgotnych zagłębieniach torfowisk wysokich oraz mokrych wrzosowiskach. Tworzy fitocenozy budujące pło zarastające jeziora humotroficzne (humusowe). Są to jeziora, których chemizm wód zdominowany jest przez substancje humusowe – kwasy huminowe, kwasy fulwowe, huminy. Substancje te nadają wodzie barwę od żółtawej do ciemnobrązowej i (najczęściej) kwaśny odczyn.
Występuje w Azji, Europie i Ameryce Północnej. Najliczniej występuje w Europie, gdzie zwarty zasięg występowania obejmuje Półwysep Skandynawski, środkową i zachodnią Europę oraz Wyspy Brytyjskie.
 
W Polsce występuje na terenie całego niemal kraju, najliczniej na Pomorzu, Pojezierzu Mazurskim, Roztoczu, w zachodniej Wielkopolsce, w Kotlinie Sandomierskiej, ma Wyżynie Małopolskiej, Dolnym i Górnym Śląsku. W górach znana jest tylko z pojedynczych stanowisk.
 
 
 
Występuje głownie na torfowiskach przejściowych i wilgotnych zagłębieniach torfowisk wysokich oraz mokrych wrzosowiskach. Tworzy fitocenozy budujące pło zarastające jeziora humotroficzne.
 
 
<br/>
 
<br/>
  
 
+
== Wartość użytkowa ==
=== Wartość użytkowa ===
+
Przygiełka biała (''Rhynchospora alba'') odgrywa istotną rolę w procesie zarastania jezior oligo-humotroficznych. Jej obfite występowanie oraz silnie rozwinięte systemy kłączowo-korzeniowe utrwalają pło torfowcowe.
 
 
 
 
 
<br/>
 
<br/>
  
 
+
== Zobacz też ==
=== Ciekawostki ===
+
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Przygiełka_biała pl.wikipedia.org, Przygiełka biała] [20.04.2014]
 
 
 
 
Jednym z bardziej znanych stanowisk kłoci wiechowatej na Warmii i Mazurach jest rezerwat florystyczny „Jezioro Lisunie”, położony w pobliżu wsi Zełwągi. Obejmuje on ochroną zarastające jezioro śródleśne z silnie zarośniętymi brzegami i stanowiskami rzadkich roślin szuwarowych i wodnych. Ostatnio odkryto nowe stanowisko tego gatunku w Puszczy Napiwodzkiej.
 
 
<br/>
 
<br/>
 
 
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
 
+
Namura-Ochalska Anna, ''Śródleśne jeziora oligo-humotroficzne jako naturalne zbiorniki retencyjne''. "Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej" 2008, R. 10, z. 2, s. 125-139.  
 
<br/>
 
 
 
 
 
== Linki zewnętrzne ==
 
 
 
 
 
http://pl.wikipedia.org/wiki/Przygiełka_biała
 
 
<br/>
 
<br/>
 
+
[[Kategoria: Przyroda]][[Kategoria:Rośliny Warmii i Mazur]]
 
 
[[Kategoria: Przyroda]]
 
[[Kategoria:Rośliny]]
 

Aktualna wersja na dzień 08:17, 26 lut 2015

Przygiełka biała

Rhynchospora alba
(L.) Vahl.
Przygiełka biała – pokrój.Fot. Elke Freese. Źródło: Commons Wikimedia [10.07.2014]
Przygiełka biała – pokrój.
Fot. Elke Freese. Źródło: Commons Wikimedia [10.07.2014]
Systematyka
Królestwo rośliny
Podkrólestwo rośliny naczyniowe
Gromada okrytonasienne
Klasa jednoliścienne
Rząd wiechlinowce
Rodzina ciborowate
Rodzaj przygiełka
Gatunek przygiełka biała
Synonimy
Rhynchospora luquillensis Britt.

Przygiełka biała (Rhynchospora alba (L.) Vahl.) – gatunek rośliny należący do rodziny ciborowatych (Cyperaceae).

Morfologia

Bylina tworząca luźne darnie. Łodyga prosto wzniesiona, trójkanciasta do obłej, o wysokości od (10) 15 do 40 (60) cm. Blaszka liściowa szydlasta i rynienkowata, szerokości do 2 mm, pochwa liściowa szara. Kwiaty obupłciowe, zebrane w 2-3 kwiatowe jajowate kłosy długości 4-5 mm, skupione w główkę. Wyrastają w kątach jajowato-lancetowatych przysadek, początkowo białawych później blado brązowych do różowych. Podsadka dolnego kłoska nie dłuższa od główki. Okwiat w postaci 9-13 wstecznie ząbkowanych szczecinek. Słupek jeden o dwóch znamionach i dwóch lub trzech pręcikach. Kwitnie w Polsce od czerwca do września. Owoc to odwrotnie jajowaty orzeszek, długości ok. 3 mm.

Rozmieszczenie i ekologia

Występuje w Azji, Europie i Ameryce Północnej. Najliczniej występuje w Europie, gdzie zwarty zasięg jej występowania obejmuje Półwysep Skandynawski, środkową i zachodnią Europę oraz Wyspy Brytyjskie.

W Polsce występuje niemal na terenie całego kraju, najliczniej na Pomorzu, Pojezierzu Mazurskim, Roztoczu, w zachodniej Wielkopolsce, w Kotlinie Sandomierskiej, ma Wyżynie Małopolskiej, Dolnym i Górnym Śląsku. W górach znana jest tylko z pojedynczych stanowisk.

Występuje głownie na torfowiskach przejściowych i wilgotnych zagłębieniach torfowisk wysokich oraz mokrych wrzosowiskach. Tworzy fitocenozy budujące pło zarastające jeziora humotroficzne (humusowe). Są to jeziora, których chemizm wód zdominowany jest przez substancje humusowe – kwasy huminowe, kwasy fulwowe, huminy. Substancje te nadają wodzie barwę od żółtawej do ciemnobrązowej i (najczęściej) kwaśny odczyn.

Wartość użytkowa

Przygiełka biała (Rhynchospora alba) odgrywa istotną rolę w procesie zarastania jezior oligo-humotroficznych. Jej obfite występowanie oraz silnie rozwinięte systemy kłączowo-korzeniowe utrwalają pło torfowcowe.

Zobacz też

pl.wikipedia.org, Przygiełka biała [20.04.2014]

Bibliografia

Namura-Ochalska Anna, Śródleśne jeziora oligo-humotroficzne jako naturalne zbiorniki retencyjne. "Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej" 2008, R. 10, z. 2, s. 125-139.