Władysław Kuzia: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Działalność społeczna, polityczna) |
m (Zastępowanie tekstu - "Lekarze i pielęgniarki| " na "Lekarze i pielęgniarki|") |
||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
== Bibliografia== | == Bibliografia== | ||
Bednarski Zenobiusz, ''Rocznik Medyczny'', tom V, volumen I, Olsztyn 1997, s. 89-90.<br/> | Bednarski Zenobiusz, ''Rocznik Medyczny'', tom V, volumen I, Olsztyn 1997, s. 89-90.<br/> | ||
| − | [[Kategoria: Zdrowie|Kuzia, Władysław]] [[Kategoria: | + | [[Kategoria: Zdrowie|Kuzia, Władysław]] [[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Kuzia, Władysław]] |
| − | [[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki| Kuzia, Władysław]] [[kategoria: 1919- | + | [[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Kuzia, Władysław]] [[kategoria: 1919-1944|Kuzia, Władysław]][[Kategoria: 1945-1989 |Kuzia, Władysław]] [[Kategoria: Olsztyn|Kuzia, Władysław]] |
Aktualna wersja na dzień 20:17, 18 mar 2015
| Władysław Kuzia | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 26 czerwca 1906 r. Sambór |
| Data i miejsce śmierci | 10 grudnia 1975 r. Olsztyn |
| Zawód | lekarz |
Władysław Kuzia (ur 26 czerwca 1906 r. w Samborze, zm. 10 grudnia 1975 r. w Olsztynie) – lekarz, specjalista II st. z mikrobiologii i epidemiologii.
Spis treści
Życiorys
Syn Eugeniusza i Anny z d. Duchowicz.
Szkoła i wykształcenie
Szkołę średnią ukończył w Samborze i w 1925 r. rozpoczął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJK we Lwowie. Nie przerywając pracy zawodowej, rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim UJK we Lwowie. W latach 1942–1944 studiował na Państwowych Medyczno-Przyrodniczych Kursach Zawodowych we Lwowie. Uzyskał dyplom lekarza, który nostryfikował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Wrocławskiego w 1946 r.
Praca
Po ukończeniu pierwszego kierunku studiów pracował w Instytucie Badawczym nad Tyfusem Plamistym. Brał udział w badaniach nad odczynem Weigla i epidemicznych prowadzonych w ramach przygotowań pierwszej w Polsce szczepionki przeciwko durowi plamistemu. Podczas pracy zakaził się tą groźną chorobą, jednakże udało mu się ją pokonać.
Po wkroczeniu w 1944 r. do Lwowa wojsk radzieckich pracował jako lekarz i kierownik laboratorium bakteriologicznego w Klinice Zakaźnej Instytutu Medycznego. Po wysiedleniu ze Lwowa zatrzymał się w Krakowie. 1 września 1946 r. objął kierownictwo Państwowego Zakładu Higieny – Filii w Olsztynie. Placówkę zorganizował od podstaw. Filia uległa reorganizacji i przekształceniu w 1952 r. w Wojewódzką Stację Sanitarno-Epidemiologiczną w Olsztynie. Do 1972 r. pełnił w niej funkcję dyrektora oraz dodatkowo funkcję zastępcy kierownika Wojewódzkiego Wydziału Zdrowia ds. sanitarno-epidemiologicznych i państwowego inspektora sanitarnego.
Był specjalistą II st. z mikrobiologii i epidemiologii.
Wykładał w Szkole Pielęgniarskiej w Olsztynie.
Działalność społeczna, polityczna
W okresie okupacji zdobywał nielegalnie szczepionkę przeciwdurową produkowaną przez Niemców pod ścisłym nadzorem w byłym Instytucie prof. Weigla. Udostępniał ją ludziom w gettach, obozach koncentracyjnych oraz partyzantom.
Odznaczenia
Został odznaczony:
- Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
Bibliografia
Bednarski Zenobiusz, Rocznik Medyczny, tom V, volumen I, Olsztyn 1997, s. 89-90.
