Kamionek Wielki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 68: | Linia 68: | ||
*dom podcieniowy nr 30 (1772 r.) | *dom podcieniowy nr 30 (1772 r.) | ||
*cmentarz ewangelicki znajdujący się obok dawnego grodziska pruskiego z XII wieku | *cmentarz ewangelicki znajdujący się obok dawnego grodziska pruskiego z XII wieku | ||
+ | {{Przypisy}} | ||
+ | <references/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Achremczyk Stanisław, ''Historia Warmii i Mazur'', t. I-II, Olsztyn 2010-2011.<br/> | Achremczyk Stanisław, ''Historia Warmii i Mazur'', t. I-II, Olsztyn 2010-2011.<br/> |
Wersja z 22:53, 23 sty 2015
Kamionek Wielki | |
| |
Kamionek Wielki. Dom podcieniowy z 1772 roku, źródło: commons.wikimedia.org [12.12.2014]
| |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | elbląski |
Gmina | Tolkmicko |
Liczba ludności (2010) | 506 (łącznie: Kamionek Wielki, Rangóry) |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Kamionek Wielki (niem. Groß Steinort) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Tolkmicko.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego. Miejscowość w 2010 roku liczyła 506 mieszkańców (łącznie: Kamionek Wielki i Rangóry). Aktualnie funkcję sołtysa wsi sprawuje Grzegorz Zegzuła[1].
Spis treści
Położenie
Wieś jest położona nad Zatoką Elbląską, na obszarze Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej, w odległości 10 km od Tolkmicka i 13 km od Elbląga.
Dzieje miejscowości
Pierwsza wzmianka dotycząc wsi pochodzi z 1315 roku, kiedy Kamionek Wielki otrzymał przywilej lokacyjny. Jego odbiorcą był zasadźca, niejaki Arnold. Przywilej przyznawał na rzecz wsi 24 włóki ziemi. W 1457 roku król Władysław Jagiełło podjął decyzję o przyłączeniu wsi do Elbląga. W tym okresie Kamionek Wielki znany był ze swojej karczmy, w której gościła regularnie 15-osobowa grupa bandytów. W tym czasie we wsi istniał także młyn wodny. Na początku XIV wieku obiekt należał do młynarza o imieniu Jan.
Na początku XVI wieku w miejscowości powstał port rybacki, a w 1509 roku pierwsza cegielnia. W XVI stuleciu do Kamionka Wielkiego zaczęli również przybywać nowi osadnicy: Holendrzy i Niemcy. W 1577 roku gdańszczanie pustoszący terytorium elbląskie napadli na port w Kamionku Wielkim i zniszczyli miejscową cegielnię. Ta ostatnia została wkrótce odbudowana. Aż do początku XIX wieku działalnością cegielni kierował Elbląg. W tym stuleciu mieszkańcy Kamionka Wielkiego zaczęli uprawiać sady czereśniowe. Wielu miejscowych rybaków przewoziło towary Szlakiem Bursztynowym i Kopernikowskim.
Po zakończeniu II wojny światowej rozpoczął się okres wysiedleń niemieckiej ludności. Nowi osadnicy przybywali z terenu Wileńszczyzny, Ukrainy, Białorusi, z Polski centralnej, wschodniej, a także z Pomorza. Głównym źródłem utrzymania było rybołówstwo.
Obecnie Kamionek Wielki skupia się na wykorzystaniu w pełni swoich walorów turystycznych. Agroturystyka (w tym promocja przysmaków lokalnej kuchni, głównie potraw rybnych), sporty wodne, a przede wszystkim walory przyrodnicze mają stanowić główne atuty współczesnego Kamionka Wielkiego.
Gospodarka
- Gospodarstwo Agroturystyczne "Widok"
- sklep spożywczy
Organizacje i stowarzyszenia
Religia
Edukacja
- Szkoła Podstawowa Specjalna w MOW w Kamionku Wielkim
- Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy w Kamionku Wielkim
- Gimnazjum Specjalne w MOW w Kamionku Wielkim
Turystyka
- port rybacki
- Kolej Nadzalewowa
- Pas Nadzalewowy Wysoczyzny Elbląskiej
- Wioska Ryb i Szuwarów
- Szlak Wysoczyzny Elbląskiej: Bażantarnia (Elbląg) – Jagodnik – Jezioro Martwe – Pagórki – rezerwat Buki Wysoczyzny Elbląskiej – Kadyny – Suchacz – Kamionek Wielki
Zabytki
- dom podcieniowy nr 30 (1772 r.)
- cmentarz ewangelicki znajdujący się obok dawnego grodziska pruskiego z XII wieku
Przypisy
- ↑ BIP Urzędu Miasta i Gminy Tolkmicko [10.12.2014]
Bibliografia
Achremczyk Stanisław, Historia Warmii i Mazur, t. I-II, Olsztyn 2010-2011.
Miejsca z duszą. Miejscowości tematyczne Warmii i Mazur, tekst Mira Stankiewicz i in., Elbląg 2011.
Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
Bank Danych Lokalnych GUS [12.12.2014]
miejscazdusza.pl [12.12.2014].