Grzebiuszka ziemna: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 1: Linia 1:
 
{{Zwierzę infobox
 
{{Zwierzę infobox
  |nazwa zwyczajowa      = ''Grzebiuszka ziemna''
+
  |nazwa zwyczajowa      = Grzebiuszka ziemna
 
  |nazwa łacińska        = ''Pelobates fuscus''
 
  |nazwa łacińska        = ''Pelobates fuscus''
 
  |TSN                    =  
 
  |TSN                    =  
Linia 12: Linia 12:
 
  |rząd                  = [[płazy bezogonowe]]
 
  |rząd                  = [[płazy bezogonowe]]
 
  |rodzina                = [[grzebiuszkowate]]
 
  |rodzina                = [[grzebiuszkowate]]
  |rodzaj                = ''[[Pelobates]]''
+
  |rodzaj                = [[Pelobates]]
 
  |gatunek                =  
 
  |gatunek                =  
 
  |synonimy              =  
 
  |synonimy              =  
 
  |wikispecies            =  
 
  |wikispecies            =  
 
  |commons                =  
 
  |commons                =  
}}<br/>
+
}}
 
+
'''Grzebiuszka ziemna'''
 +
<br/><br/>
 
==Grzebiuszki (inaczej - huczki)==  
 
==Grzebiuszki (inaczej - huczki)==  
 
To płazy bezogoniaste. Widywane głównie w okolicach niewielkich jezior, stawów oraz rowów melioracyjnych. W czasie pory godowej na ich grzbiecie wyrastają charakterystyczne chrostki, które łatwo wyczuć palcami.
 
To płazy bezogoniaste. Widywane głównie w okolicach niewielkich jezior, stawów oraz rowów melioracyjnych. W czasie pory godowej na ich grzbiecie wyrastają charakterystyczne chrostki, które łatwo wyczuć palcami.
Linia 36: Linia 37:
 
==Bibliografia==  
 
==Bibliografia==  
 
<references/>
 
<references/>
*[[Główczyński Krzysztof|Główczyński K.]]/ [[Wittbrodt Krzysztof|Wittbrodt K.]] 2011, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Wydawnictwo VEGA, Kwidzyn 2011, 17 str.
+
[[Krzysztof Główczyński |Główczyński K.]]/ [[Krzysztof Wittbrodt|Wittbrodt K.]] 2011, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Wydawnictwo VEGA, Kwidzyn 2011, 17 str.
*WikiMedia
+
 
 +
WikiMedia
  
 
[[Kategoria:Zwierzęta]]
 
[[Kategoria:Zwierzęta]]
 
[[Kategoria:Przyroda]]
 
[[Kategoria:Przyroda]]
 +
[[Kategoria:Zwierzęta Warmii i Mazur]]

Wersja z 12:51, 2 mar 2014

Grzebiuszka ziemna

Pelobates fuscus`
Laurenti, 1768
Pelobates fuscus Laurenti, 1768
Grzebiuszka ziemna (zdj. A.Roux/flickr.com)
Grzebiuszka ziemna (zdj. A.Roux/flickr.com)
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada płazy
Rząd płazy bezogonowe
Rodzina grzebiuszkowate
Rodzaj Pelobates

Grzebiuszka ziemna

Grzebiuszki (inaczej - huczki)

To płazy bezogoniaste. Widywane głównie w okolicach niewielkich jezior, stawów oraz rowów melioracyjnych. W czasie pory godowej na ich grzbiecie wyrastają charakterystyczne chrostki, które łatwo wyczuć palcami. Co ciekawe - mają pionową źrenice. Ciekawostką jest również ich zachowanie po złączeniu się w parę: nie pływają one, jak większośc płazów na powierzchni wody, ale pełzają po dnie (wynurzając się tylko co jakiś czas, by zaczerpnąć powietrza). Samice składają skrzek w formie osobliwych metrowych rulonów. Ich kijanki są najdłuższymi osobnikami młodocianymi wśród płazów Europy. Na terenie Warmii i Mazur występuje tylko jeden gatunek grzebiuszki - grzebiuszka ziemna.

Grzebiuszka ziemna

Wielkość ok. 5–8 cm. Ciało ma krępe, wyglądem nieco przypomina ropuchę. Ma gładką skórę z równomiernie rozmieszczonymi gruczołami, które po potarciu wydzielają substancję o zapachu czosnku.

Ubarwienie ciała dość zróżnicowane, w zależności od osobnika: od jasnopopielatego, żółtawo-popielatego do oliwkowego, pokryte jest charakterystycznymi jaskrawymi plamkami. Powierzchnia brzuszna jasnokremowa i prawie bezplamista.

Charakterystyczne są kijanki (formy młodociane) grzebiuszki – ich długość dochodzi nawet do 17 cm. Są bardzo drapieżne: polują na larwy owadów, skorupiaki, a nawet kijanki innych żab.

U nasady pierwszego palca tylnych nóg występuje bardzo duża, sierpowata, rogowa narośl służąca do zagrzebywania się w ziemi. Dorosłe, poza okresem godowym żyją wyłącznie na lądzie; aktywne głównie w nocy. Zaskoczona nie ucieka, ale zagrzebuje się w ziemi. Zapada w sen zimowy.

Bibliografia

Główczyński K./ Wittbrodt K. 2011, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Wydawnictwo VEGA, Kwidzyn 2011, 17 str.

WikiMedia