Jan Chmiel: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 5: | Linia 5: | ||
|podpis grafiki = | |podpis grafiki = | ||
|Imię i Nazwisko = Jan Chmiel | |Imię i Nazwisko = Jan Chmiel | ||
| − | |Data i miejsce urodzenia = 1920 | + | |Data i miejsce urodzenia = 1920 r. w Kodowinach koło Lwowa |
| − | |Data śmierci = 11 lipca 2012 | + | |Data śmierci = 11 lipca 2012 r. w Olsztynie |
| − | |Dyscyplina = | + | |Dyscyplina = lekarz sportowy |
| − | |Największy sukces = | + | |Największy sukces = organizator medycyny sportowej w regionie |
}} | }} | ||
| − | '''Jan Chmiel''' (ur. 1920 | + | '''Jan Chmiel''' (ur. 1920 r. w Kodowinach koło Lwowa, zm. 11 lipca 2012 r. w [[Olsztyn|Olsztynie]]) – lekarz chirurg, doktor nauk medycznych, wieloletni szef Wojewódzkiej Poradni Sportowo-Lekarskiej w Olsztynie i wojewódzki konsultant medycyny sportowej. Organizator medycyny sportowej w regionie. |
| − | = | + | <br/><br/> |
| − | W dzieciństwie trenował piłkę nożna w | + | ==Życiorys== |
| − | + | W dzieciństwie trenował piłkę nożna w Lechii Lwów, w tym samym czasie kiedy w barwach RKS Lwów grał słynny Kazimierz Górski, późniejszy selekcjoner reprezentacji Polski. Kilkakrotnie występowali przeciwko sobie. Grał pod pseudonimem Chmielewski, bowiem futbol był w tamtych czasach zakazany młodzieży szkolnej. Uprawiał też lekkoatletykę. Był mistrzem i rekordzistą lwowskich szkół w skoku wzwyż. Jego rekord wynosił 188 cm. | |
| − | + | ||
| − | Był jedynym lekarzem | + | Był absolwentem Szkoły Podstawowej im. Józefa Piłsudskiego i II Gimnazjum im. Karola Szajnochy. W 1941 roku został studentem wydziału lekarskiego Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie. Po wojnie zamieszkał w Poznaniu, gdzie dokończył studia na wydziale lekarskim Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Po otrzymaniu dyplomu lekarskiego skierowany został do [[Braniewo|Braniewa]]. |
| − | W maju 1948 roku otrzymał propozycję pracy w olsztyńskim szpitalu MSW. Braniewo żegnało go z żalem. W 1953 roku oprócz pracy w Poliklinice doszły dodatkowe obowiązki. Został szefem Wojewódzkiej Przychodni Sportowo Lekarskiej, z równoczesnym zadaniem organizowania sportowej służby zdrowia w całym regionie. To z jego inicjatywy powstały poradnie w osiemdziesięciu procentach miast powiatowych. Pełnił też wiele odpowiedzialnych funkcji w kilku związkach i klubach. Szczególną troską obdarzał lekkoatletów, siatkarzy, koszykarzy, lekkoatletów, piłkarzy, a przede wszystkim bokserów. Był honorowym prezesem Okręgowego Związku Piłki Siatkowej w Olsztynie, również wieloletnim członkiem kierownictwa Wojewódzkiego Komitetu Kultury Fizycznej. | + | |
| − | W 1985 roku przeszedł na emeryturę , a mimo to długo jeszcze nie tracił kontaktu ze sportem. W ostatnich latach życia mając rozliczne kłopoty zdrowotne usunął się w cień, praktycznie nie opuszczając zbudowanego przez siebie domu w rejonie stadionu Warmii. | + | 29 grudnia 1960 roku obronił pracę doktorską na Akademii Medycznej we Wrocławiu. |
| − | =Bibliografia= | + | ===Działalność=== |
| − | + | W czasie studiów w Poznaniu był jednocześnie piłkarzem w tamtejszym KS Dąb. Od 1 marca 1947 r. został kontraktowym lekarzem powiatowym w Braniewie. Organizował tamtejszy szpital powiatowy. Będąc dyrektorem, pełnił w tym czasie również obowiązki kierownika Publicznego Ośrodka Zdrowia oraz szefa Ośrodka Polskich Kolei Państwowych i Urzędu Bezpieczeństwa. Był jedynym lekarzem chirurgiem na terenie Braniewa. | |
| − | [[Kategoria: Sport|Chmiel, Jan]] [[Kategoria: Działacze sportowi|Chmiel, Jan]] | + | |
| − | [[Kategoria: Olsztyn|Chmiel, Jan]] | + | W maju 1947 roku został prezesem klubu sportowego OMTUR Błękitni Braniewo. Wyszedł z inicjatywą budowy stadionu, służącego piłkarzom i lekkoatletom do dziś. |
| + | |||
| + | W maju 1948 roku otrzymał propozycję pracy w olsztyńskim szpitalu MSW. Braniewo żegnało go z żalem. W 1953 roku oprócz pracy w Poliklinice doszły dodatkowe obowiązki. Został szefem Wojewódzkiej Przychodni Sportowo-Lekarskiej, z równoczesnym zadaniem organizowania sportowej służby zdrowia w całym regionie. To z jego inicjatywy powstały poradnie w osiemdziesięciu procentach miast powiatowych. Pełnił też wiele odpowiedzialnych funkcji w kilku związkach i klubach. Szczególną troską obdarzał lekkoatletów, siatkarzy, koszykarzy, lekkoatletów, piłkarzy, a przede wszystkim bokserów. Był honorowym prezesem Okręgowego Związku Piłki Siatkowej w Olsztynie, również wieloletnim członkiem kierownictwa Wojewódzkiego Komitetu Kultury Fizycznej. | ||
| + | |||
| + | W 1985 roku przeszedł na emeryturę , a mimo to długo jeszcze nie tracił kontaktu ze sportem. W ostatnich latach życia, mając rozliczne kłopoty zdrowotne, usunął się w cień, praktycznie nie opuszczając zbudowanego przez siebie domu w rejonie [[Stadion Warmii Olsztyn|stadionu Warmii]]. | ||
| + | |||
| + | ==Bibliografia== | ||
| + | Wiadomości z archiwum Janusza Poryckiego.<br/> | ||
| + | [[Kategoria: Sport|Chmiel, Jan]] [[Kategoria: Działacze sportowi|Chmiel, Jan]] [[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki|Chmiel, Jan]] | ||
| + | [[Kategoria: Olsztyn|Chmiel, Jan]] [[Kategoria: Braniewo|Chmiel, Jan]] | ||
[[Kategoria:1945-1989|Chmiel, Jan]] | [[Kategoria:1945-1989|Chmiel, Jan]] | ||
Wersja z 23:24, 3 lut 2015
| Jan Chmiel | |
| | |
| Imię i nazwisko | Jan Chmiel |
| Data i miejsce urodzenia | 1920 r. w Kodowinach koło Lwowa |
| Data śmierci | 11 lipca 2012 r. w Olsztynie |
| Dyscyplina | lekarz sportowy |
| Największy sukces | organizator medycyny sportowej w regionie |
Jan Chmiel (ur. 1920 r. w Kodowinach koło Lwowa, zm. 11 lipca 2012 r. w Olsztynie) – lekarz chirurg, doktor nauk medycznych, wieloletni szef Wojewódzkiej Poradni Sportowo-Lekarskiej w Olsztynie i wojewódzki konsultant medycyny sportowej. Organizator medycyny sportowej w regionie.
Życiorys
W dzieciństwie trenował piłkę nożna w Lechii Lwów, w tym samym czasie kiedy w barwach RKS Lwów grał słynny Kazimierz Górski, późniejszy selekcjoner reprezentacji Polski. Kilkakrotnie występowali przeciwko sobie. Grał pod pseudonimem Chmielewski, bowiem futbol był w tamtych czasach zakazany młodzieży szkolnej. Uprawiał też lekkoatletykę. Był mistrzem i rekordzistą lwowskich szkół w skoku wzwyż. Jego rekord wynosił 188 cm.
Był absolwentem Szkoły Podstawowej im. Józefa Piłsudskiego i II Gimnazjum im. Karola Szajnochy. W 1941 roku został studentem wydziału lekarskiego Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie. Po wojnie zamieszkał w Poznaniu, gdzie dokończył studia na wydziale lekarskim Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Po otrzymaniu dyplomu lekarskiego skierowany został do Braniewa.
29 grudnia 1960 roku obronił pracę doktorską na Akademii Medycznej we Wrocławiu.
Działalność
W czasie studiów w Poznaniu był jednocześnie piłkarzem w tamtejszym KS Dąb. Od 1 marca 1947 r. został kontraktowym lekarzem powiatowym w Braniewie. Organizował tamtejszy szpital powiatowy. Będąc dyrektorem, pełnił w tym czasie również obowiązki kierownika Publicznego Ośrodka Zdrowia oraz szefa Ośrodka Polskich Kolei Państwowych i Urzędu Bezpieczeństwa. Był jedynym lekarzem chirurgiem na terenie Braniewa.
W maju 1947 roku został prezesem klubu sportowego OMTUR Błękitni Braniewo. Wyszedł z inicjatywą budowy stadionu, służącego piłkarzom i lekkoatletom do dziś.
W maju 1948 roku otrzymał propozycję pracy w olsztyńskim szpitalu MSW. Braniewo żegnało go z żalem. W 1953 roku oprócz pracy w Poliklinice doszły dodatkowe obowiązki. Został szefem Wojewódzkiej Przychodni Sportowo-Lekarskiej, z równoczesnym zadaniem organizowania sportowej służby zdrowia w całym regionie. To z jego inicjatywy powstały poradnie w osiemdziesięciu procentach miast powiatowych. Pełnił też wiele odpowiedzialnych funkcji w kilku związkach i klubach. Szczególną troską obdarzał lekkoatletów, siatkarzy, koszykarzy, lekkoatletów, piłkarzy, a przede wszystkim bokserów. Był honorowym prezesem Okręgowego Związku Piłki Siatkowej w Olsztynie, również wieloletnim członkiem kierownictwa Wojewódzkiego Komitetu Kultury Fizycznej.
W 1985 roku przeszedł na emeryturę , a mimo to długo jeszcze nie tracił kontaktu ze sportem. W ostatnich latach życia, mając rozliczne kłopoty zdrowotne, usunął się w cień, praktycznie nie opuszczając zbudowanego przez siebie domu w rejonie stadionu Warmii.
Bibliografia
Wiadomości z archiwum Janusza Poryckiego.
