Janusz Malinowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 5: Linia 5:
 
  |podpis grafiki          = z archiwum Janusza Poryckiego
 
  |podpis grafiki          = z archiwum Janusza Poryckiego
 
  |Imię i Nazwisko        = Janusz Malinowski
 
  |Imię i Nazwisko        = Janusz Malinowski
  |Data i miejsce urodzenia = 1916 roku w Wilnie
+
  |Data i miejsce urodzenia = 1916 r. w Wilnie
|Data śmierci = 29 czerwca 1990 roku w Olsztynie
+
|Data śmierci = 29 czerwca 1990 r. w Olsztynie
  |Dyscyplina              = Trener lekkiej atletyki
+
  |Dyscyplina              = trener lekkiej atletyki
  |Największy sukces        = Wychowawca olimpijczyków
+
  |Największy sukces        =wychowawca olimpijczyków
 
}}
 
}}
'''Janusz Malinowski''' (ur. 1916 roku w Wilnie, zmarł 29 czerwca 1990 roku w Olsztynie) –  
+
'''Janusz Malinowski''' (ur. w 1916 r. w Wilnie, zmarł 29 czerwca 1990 r. w [[Olsztyn|Olsztynie]]) –  
Charyzmatyczny trener, działacz, organizator lekkiej atletyki w Olsztynie. Wychowawca wybitnych zawodników.
+
charyzmatyczny trener, działacz, organizator lekkiej atletyki w Olsztynie. Wychowawca wybitnych zawodników.
=Trenerzy=
+
<br/><br/>
Pochodził z rodziny aktorskiej i jego dzieciństwo wiązało się z częstymi przeprowadzkami (Kijów, Kraków, Grodno, Toruń, Poznań, Wilno). Szkołę Powszechną ukończył w Poznaniu (1928) i tam zetknął się ze sportem, ale dopiero w gimnazjum w Wilnie zaczął systematycznie trenować. Miał predyspozycje do sprintu. W 1936 roku po ukończeniu gimnazjum rozpoczął pracę w rozgłośni Polskiego Radia w Wilnie. Reprezentując AZS Wilno został mistrzem miasta w biegach na: 100 i 200 metrów i rekordzistą w sztafecie 4 razy 100 metrów (jednym z partnerów był Leopold Szczerbicki) Wkrótce w tych konkurencjach reprezentował Polskę Północną w meczu z Prusami Wschodnimi. Na stadionie w Królewcu zajął dwa razy trzecie miejsce. Okres II wojny światowej był koszmarem. Aresztowany przez NKWD zesłany w głąb Rosji i ciągle przemieszczany z miejsca na miejsce. W 1942 roku trafił do Armii Andersa, z którą przebył cały szlak bojowy. Po rozformowaniu armii znalazł się w Wielkiej Brytanii, a w 1948 wrócił do Polski , konkretnie do Olsztyna.
+
==Działalność==
W 1950 roku pracował jako sekretarz w Oddziale Okręgu Polskiego Związku Motorowego. W 1953 rozpoczął prace w roli instruktora lekkiej atletyki w Budowlanych Olsztyn, udzielał się również w Oddziale Związku Lekkiej Atletyki.
+
Pochodził z rodziny aktorskiej i jego dzieciństwo wiązało się z częstymi przeprowadzkami (Kijów, Kraków, Grodno, Toruń, Poznań, Wilno). Szkołę Powszechną ukończył w Poznaniu (1928) i tam zetknął się ze sportem, ale dopiero w gimnazjum w Wilnie zaczął systematycznie trenować. Miał predyspozycje do sprintu. W 1936 roku po ukończeniu gimnazjum rozpoczął pracę w rozgłośni Polskiego Radia w Wilnie. Reprezentując AZS Wilno, został mistrzem miasta w biegach na 100 i 200 metrów i rekordzistą w sztafecie 4 x 100 metrów (jednym z partnerów był [[Leopold Szczerbicki]]). Wkrótce w tych konkurencjach reprezentował Polskę Północną w meczu z [[Prusy Wschodnie|Prusami Wschodnimi]]. Na stadionie w [[Królewiec|Królewcu]] zajął dwa razy trzecie miejsce.  
W tym okresie wychował kilkoro znakomitych biegaczy. Jego podopieczna Krystyna Kurto wygrała Centralne Biegi narodowe, Franciszek Wesołowski został mistrzem Polski na 1500 metrów i powołano go do reprezentacji kraju.
+
 
W 1957 sekcja lekkoatletyczna z Budowlanych zakończyła działalność i przeniósł się z grupą wychowanków do [[TS Gwardia Olsztyn|Gwardii Olsztyn]], gdzie jako trener i organizator tej dyscypliny w klubie odnosił największe sukcesy. Pod jego pieczą znajdowali się tej klasy zawodnicy co: [[Ireneusz Kluczek]], [[Tadeusz Milewski]]. [[Bogdan Załuska]], [[Marek Jóźwik]], [[Ryszard Szparak]], [[Bronisława Ludwichowska]] i [[Danuta Piecyk]]). [[Gwardia należała do najlepszych klubów lekkoatletycznych w Polsce.
+
Okres II wojny światowej był niezwykle dramatycznym okresem w życiu Janusza Malinowskiego. Aresztowany przez NKWD został zesłany w głąb Rosji, a następnie był ciągle przemieszczany z miejsca na miejsce. W 1942 roku trafił do Armii Andersa, z którą przebył cały szlak bojowy. Po rozformowaniu armii znalazł się w Wielkiej Brytanii, a w 1948 przybył do [[Olsztyn|Olsztyna]].
Zwracał ogromna uwagę na akcenty patriotyczne, podkreślając, że klub to Polska i Olsztyn. Dbał by zawodnicy zawsze startowali z emblematami klubowymi. Był zbieraczem pamiątek z imprez sportowych. Jego kolekcje: dyplomów, proporcy, znaczków były imponujące.
+
 
Wyróżniony: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką „Zasłużony dla Kultury Fizycznej”, Złotą Odznaką PZLA”.
+
W 1950 roku pracował jako sekretarz w Oddziale Okręgu Polskiego Związku Motorowego. W 1953 roku rozpoczął prace w roli instruktora lekkiej atletyki w Budowlanych Olsztyn, udzielał się również w Oddziale Związku Lekkiej Atletyki. W tym okresie wychował kilkoro znakomitych biegaczy. Jego podopieczna [[Krystyna Kurto]] wygrała Centralne Biegi Narodowe, [[Franciszek Wesołowski]] został mistrzem Polski na 1500 metrów i powołano go do reprezentacji kraju.
 +
 
 +
W 1957 roku sekcja lekkoatletyczna z Budowlanych zakończyła działalność. Malinowski przeniósł się z grupą wychowanków do [[TS Gwardia Olsztyn|Gwardii Olsztyn]], gdzie jako trener i organizator tej dyscypliny w klubie odnosił największe sukcesy. Pod jego pieczą znajdowali się tej klasy zawodnicy, co: [[Ireneusz Kluczek]], [[Tadeusz Milewski]]. [[Bogdan Załuska]], [[Marek Jóźwik]], [[Ryszard Szparak]], [[Bronisława Ludwichowska]] i [[Danuta Piecyk]]). [[Gwardia należała do najlepszych klubów lekkoatletycznych w Polsce.
 +
 
 +
Wielką wagę przykładał do akcentów patriotycznych, podkreślając, że klub to Polska i Olsztyn. Dbał, by zawodnicy zawsze startowali z emblematami klubowymi. Był zbieraczem pamiątek z imprez sportowych. Jego kolekcje dyplomów, proporców i znaczków były imponujące.
 +
 
 +
Wyróżniony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką Zasłużony dla Kultury Fizycznej, Złotą Odznaką PZLA.
  
 
         {{Galeria|Nazwa=Janusz Malinowski|wielkość=300|pozycja=left
 
         {{Galeria|Nazwa=Janusz Malinowski|wielkość=300|pozycja=left
Linia 26: Linia 32:
 
         |Plik:Malinowski4.jpg|z archiwum Janusza Poryckiego
 
         |Plik:Malinowski4.jpg|z archiwum Janusza Poryckiego
 
         }}  
 
         }}  
=Bibliografia=
+
==Bibliografia==
*Archiwum Janusza Poryckiego
+
*Archiwum Janusza Poryckiego.<br/>
  
 
[[Kategoria: Sport|Malinowski, Janusz]] [[Kategoria:Trenerzy|Malinowski, Janusz]]
 
[[Kategoria: Sport|Malinowski, Janusz]] [[Kategoria:Trenerzy|Malinowski, Janusz]]
 
[[Kategoria: Olsztyn|Malinowski, Janusz]]
 
[[Kategoria: Olsztyn|Malinowski, Janusz]]
 
[[Kategoria: 1945-1989|Malinowski, Janusz]]
 
[[Kategoria: 1945-1989|Malinowski, Janusz]]

Wersja z 01:18, 4 lut 2015

Janusz Malinowski

z archiwum Janusza Poryckiego
z archiwum Janusza Poryckiego
Imię i nazwisko Janusz Malinowski
Data i miejsce urodzenia 1916 r. w Wilnie
Data śmierci 29 czerwca 1990 r. w Olsztynie
Dyscyplina trener lekkiej atletyki
Największy sukces wychowawca olimpijczyków

Janusz Malinowski (ur. w 1916 r. w Wilnie, zmarł 29 czerwca 1990 r. w Olsztynie) – charyzmatyczny trener, działacz, organizator lekkiej atletyki w Olsztynie. Wychowawca wybitnych zawodników.

Działalność

Pochodził z rodziny aktorskiej i jego dzieciństwo wiązało się z częstymi przeprowadzkami (Kijów, Kraków, Grodno, Toruń, Poznań, Wilno). Szkołę Powszechną ukończył w Poznaniu (1928) i tam zetknął się ze sportem, ale dopiero w gimnazjum w Wilnie zaczął systematycznie trenować. Miał predyspozycje do sprintu. W 1936 roku po ukończeniu gimnazjum rozpoczął pracę w rozgłośni Polskiego Radia w Wilnie. Reprezentując AZS Wilno, został mistrzem miasta w biegach na 100 i 200 metrów i rekordzistą w sztafecie 4 x 100 metrów (jednym z partnerów był Leopold Szczerbicki). Wkrótce w tych konkurencjach reprezentował Polskę Północną w meczu z Prusami Wschodnimi. Na stadionie w Królewcu zajął dwa razy trzecie miejsce.

Okres II wojny światowej był niezwykle dramatycznym okresem w życiu Janusza Malinowskiego. Aresztowany przez NKWD został zesłany w głąb Rosji, a następnie był ciągle przemieszczany z miejsca na miejsce. W 1942 roku trafił do Armii Andersa, z którą przebył cały szlak bojowy. Po rozformowaniu armii znalazł się w Wielkiej Brytanii, a w 1948 przybył do Olsztyna.

W 1950 roku pracował jako sekretarz w Oddziale Okręgu Polskiego Związku Motorowego. W 1953 roku rozpoczął prace w roli instruktora lekkiej atletyki w Budowlanych Olsztyn, udzielał się również w Oddziale Związku Lekkiej Atletyki. W tym okresie wychował kilkoro znakomitych biegaczy. Jego podopieczna Krystyna Kurto wygrała Centralne Biegi Narodowe, Franciszek Wesołowski został mistrzem Polski na 1500 metrów i powołano go do reprezentacji kraju.

W 1957 roku sekcja lekkoatletyczna z Budowlanych zakończyła działalność. Malinowski przeniósł się z grupą wychowanków do Gwardii Olsztyn, gdzie jako trener i organizator tej dyscypliny w klubie odnosił największe sukcesy. Pod jego pieczą znajdowali się tej klasy zawodnicy, co: Ireneusz Kluczek, Tadeusz Milewski. Bogdan Załuska, Marek Jóźwik, Ryszard Szparak, Bronisława Ludwichowska i Danuta Piecyk). [[Gwardia należała do najlepszych klubów lekkoatletycznych w Polsce.

Wielką wagę przykładał do akcentów patriotycznych, podkreślając, że klub to Polska i Olsztyn. Dbał, by zawodnicy zawsze startowali z emblematami klubowymi. Był zbieraczem pamiątek z imprez sportowych. Jego kolekcje dyplomów, proporców i znaczków były imponujące.

Wyróżniony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką Zasłużony dla Kultury Fizycznej, Złotą Odznaką PZLA.

Janusz Malinowski
z archiwum Janusza Poryckiego
z archiwum Janusza Poryckiego
 

Bibliografia

  • Archiwum Janusza Poryckiego.