Josef Steinki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Krzysztofk (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Biogram infobox | {{Biogram infobox | ||
| − | |imię i nazwisko = | + | |imię i nazwisko = Josef Steinki |
|imię i nazwisko org = | |imię i nazwisko org = | ||
|pseudonim = | |pseudonim = | ||
| Linia 20: | Linia 20: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| + | '''Josef Steinki''' (ur. 19 grudnia 1889 r. w [[Głotowo|Głotowie]], zm. 16 lutego 1945 r.) – ksiądz włączony w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej. | ||
| + | <br/><br/> | ||
| + | == Życiorys == | ||
| + | Jego ojciec Juliusz był nauczycielem, zaś matka Theresia zajmowała się domem. Spośród dziewięciorga rodzeństwa czterech braci zostało kapłanami, a trzy siostry zakonnicami. | ||
| − | + | ===Szkoła i wykształcenie=== | |
| − | |||
| − | == | ||
| − | == | ||
| − | |||
Ks. Josef po maturze studiował matematykę we Wrocławiu i Monachium. Później wstąpił do seminarium w [[Braniewo|Braniewie]], po którego ukończeniu, 3 lipca 1916 r., przyjął święcenia kapłańskie. | Ks. Josef po maturze studiował matematykę we Wrocławiu i Monachium. Później wstąpił do seminarium w [[Braniewo|Braniewie]], po którego ukończeniu, 3 lipca 1916 r., przyjął święcenia kapłańskie. | ||
| − | Początkowo pracował jako wikariusz w [[Reszel|Reszlu]] i Królewcu. W 1924 r. został mianowany dyrektorem diecezjalnego Caritas w Braniewie | + | |
| − | Widząc ogromną potrzebę wspierania dzieci i ich formacji duchowej utworzył ośrodki wypoczynkowe w [[Koronowo|Koronowie]] i [[Tolkmicko|Tolkmicku]]. Z jego inicjatywy powstał również dom wypoczynkowy dla matek w [[Gietrzwałd|Gietrzwałdzie]]. Korzystając z utworzonej bazy ośrodków organizował na Warmii wypoczynek dla dzieci z Zagłębia Ruhry. Kierował również budową sierocińca pod wezwaniem św. Józefa w [[Lidzbark|Warmiński|Lidzbarku Warmińskim]] oraz rozbudową szpitali i domów dla rencistów na Warmii. Przez długie lata nadzorował też budowę kliniki ortopedycznej we [[Frombork|Fromborku]]. | + | ===Praca=== |
| − | Gdy został diecezjalnym duszpasterzem kobiet, zorganizował w Gietrzwałdzie ośrodek rekolekcyjno-szkoleniowy. Zajmował się również organizacją pielgrzymek ogólnodiecezjalnych. Był prezesem Stowarzyszenia św. Bonifacego w [[Archidiecezja warmińska|diecezji warmińskiej]]. 27 marca 1936 r. otrzymał godność kanonika katedralnego. Pełnił funkcję penitencjarza. | + | Początkowo pracował jako wikariusz w [[Reszel|Reszlu]] i [[Królewiec|Królewcu]]. W 1924 r. został mianowany dyrektorem diecezjalnego ''Caritas'' w Braniewie i w pełni poświęcił się temu dziełu. Zasłużył się przy organizacji opiekunek parafialnych i utworzeniu Seminarium dla Przedszkolanek w Olsztynie. |
| − | W 1941 r. ks. Josef Steinki wraz z księżmi B. Weichselem, A. Szarnowskim, A. Bönigkiem i O. Schlüsenerem | + | |
| + | Widząc ogromną potrzebę wspierania dzieci i ich formacji duchowej, utworzył ośrodki wypoczynkowe w [[Koronowo|Koronowie]] i [[Tolkmicko|Tolkmicku]]. Z jego inicjatywy powstał również dom wypoczynkowy dla matek w [[Gietrzwałd|Gietrzwałdzie]]. Korzystając z utworzonej bazy ośrodków, organizował na [[Warmia|Warmii]] wypoczynek dla dzieci z Zagłębia Ruhry. Kierował również budową sierocińca pod wezwaniem św. Józefa w [[Lidzbark|Warmiński|Lidzbarku Warmińskim]] oraz rozbudową szpitali i domów dla rencistów na Warmii. Przez długie lata nadzorował też budowę kliniki ortopedycznej we [[Frombork|Fromborku]]. | ||
| + | |||
| + | Gdy został diecezjalnym duszpasterzem kobiet, zorganizował w Gietrzwałdzie ośrodek rekolekcyjno-szkoleniowy. Zajmował się również organizacją pielgrzymek ogólnodiecezjalnych. Był prezesem Stowarzyszenia św. Bonifacego w [[Archidiecezja warmińska|diecezji warmińskiej]]. 27 marca 1936 r. otrzymał godność kanonika katedralnego. Pełnił funkcję penitencjarza. | ||
| + | |||
| + | W 1941 r. ks. Josef Steinki wraz z księżmi B. Weichselem, A. Szarnowskim, A. Bönigkiem i O. Schlüsenerem został aresztowany przez Niemców. Był to wynik donosu, który złożył na nich salwatorianin o. Theophil Matuszewski. Naziści oskarżyli go o zdradę ojczyzny i rozpowszechnianie informacji o brutalnym potraktowaniu przez nazistów polskich kapłanów w Pelplinie, kanoników kapituły katedralnej i wykładowców tamtejszego seminarium duchownego, rozstrzelanych jesienią 1939 r. Sąd specjalny w Królewcu skazał ks. Josefa na karę trzech i pół roku więzienia, którą odbywał w Sztumie, i zmusił do rezygnacji z godności kanonickiej. Po trzech latach ks. Steinki został zwolniony i wyszedł na wolność. Po opuszczeniu więzienia ks. Josef pełnił funkcję kapelana w Szpitalu Mariackim (Miejskim) w Olsztynie. | ||
| + | |||
===Śmierć męczeńska=== | ===Śmierć męczeńska=== | ||
Kiedy 21 stycznia 1945 r. miasto zostało zajęte przez wojska radzieckie, stanął w obronie cnoty czystości sióstr zakonnych i pielęgniarek, za co został brutalnie pobity do utraty przytomności przez czerwonoarmistów. Wcześniej zdążył udzielić zakonnicom generalnego rozgrzeszenia. Wiele z nich zostało zgwałconych i zabitych. | Kiedy 21 stycznia 1945 r. miasto zostało zajęte przez wojska radzieckie, stanął w obronie cnoty czystości sióstr zakonnych i pielęgniarek, za co został brutalnie pobity do utraty przytomności przez czerwonoarmistów. Wcześniej zdążył udzielić zakonnicom generalnego rozgrzeszenia. Wiele z nich zostało zgwałconych i zabitych. | ||
| − | Cztery dni później aresztowano go wraz z dziesięcioma siostrami zakonnymi i osadzono w więzieniu śledczym radzieckiej komendantury wojskowej w Olsztynie. Przez kolejne piętnaście dni nie otrzymywał jedzenia, a panujące warunki przyczyniły się do zachorowania na czerwonkę i tyfus. Mimo osłabienia i trapiących go chorób pocieszał więźniów, modlił się z nimi. 15 lutego 1945 r. został razem z siostrami zwolniony z więzienia. W czasie drogi do plebanii kilka razy upadał, ale dzięki pomocy zakonnic dotarł na miejsce. 16 lutego 1945 r., po południu, zmarł z wycieńczenia na plebanii, otrzymawszy wcześniej sakramenty święte z rąk ks. [[Jan Hanowski|Jana Hanowskiego]]. | + | |
| − | Pochowany został tymczasowo bez trumny w pobliżu zakrystii kościoła św. Jakuba w Olsztynie, a potem 8 czerwca 1946 r. na cmentarzu szpitalnym przy ul. Mariackiej w Olsztynie, wreszcie w 1954 r. na cmentarzu kapitulnym we Fromborku. | + | Cztery dni później aresztowano go wraz z dziesięcioma siostrami zakonnymi i osadzono w więzieniu śledczym radzieckiej komendantury wojskowej w Olsztynie. Przez kolejne piętnaście dni nie otrzymywał jedzenia, a panujące warunki przyczyniły się do zachorowania na czerwonkę i tyfus. Mimo osłabienia i trapiących go chorób pocieszał więźniów, modlił się z nimi. |
| + | |||
| + | 15 lutego 1945 r. został razem z siostrami zwolniony z więzienia. W czasie drogi do plebanii kilka razy upadał, ale dzięki pomocy zakonnic dotarł na miejsce. 16 lutego 1945 r., po południu, zmarł z wycieńczenia na plebanii, otrzymawszy wcześniej sakramenty święte z rąk ks. [[Jan Hanowski|Jana Hanowskiego]]. | ||
| + | |||
| + | Pochowany został tymczasowo bez trumny w pobliżu zakrystii [[Bazylika Współkatedralna Świętego Jakuba Apostoła w Olsztynie|kościoła św. Jakuba w Olsztynie]], a potem 8 czerwca 1946 r. na cmentarzu szpitalnym przy ul. Mariackiej w Olsztynie, wreszcie w 1954 r. na cmentarzu kapitulnym we Fromborku. | ||
<br> | <br> | ||
| Linia 43: | Linia 53: | ||
[[Kategoria: Duchowni rzymskokatoliccy|Steinki, Josef]] | [[Kategoria: Duchowni rzymskokatoliccy|Steinki, Josef]] | ||
[[Kategoria: Olsztyn|Steinki, Josef]] | [[Kategoria: Olsztyn|Steinki, Josef]] | ||
| + | [[Kategoria: Frombork (gmina miejsko-wiejska)|Steiniki, Josef]] | ||
[[Kategoria: Warmińscy męczennicy|Steinki, Josef]] | [[Kategoria: Warmińscy męczennicy|Steinki, Josef]] | ||
[[Kategoria: 1900-1945|Steinki, Josef]] | [[Kategoria: 1900-1945|Steinki, Josef]] | ||
Wersja z 13:47, 27 sty 2015
| Josef Steinki | |
| | |
 ks. Josef Steinki
| |
| Data i miejsce urodzenia | 19 grudnia 1889 r. Głotowo |
| Data i miejsce śmierci | 16 lutego 1945 r. Olsztyn |
| Przyczyna śmierci | śmierć męczeńska |
| Miejsce spoczynku | Frombork |
Josef Steinki (ur. 19 grudnia 1889 r. w Głotowie, zm. 16 lutego 1945 r.) – ksiądz włączony w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej.
Życiorys
Jego ojciec Juliusz był nauczycielem, zaś matka Theresia zajmowała się domem. Spośród dziewięciorga rodzeństwa czterech braci zostało kapłanami, a trzy siostry zakonnicami.
Szkoła i wykształcenie
Ks. Josef po maturze studiował matematykę we Wrocławiu i Monachium. Później wstąpił do seminarium w Braniewie, po którego ukończeniu, 3 lipca 1916 r., przyjął święcenia kapłańskie.
Praca
Początkowo pracował jako wikariusz w Reszlu i Królewcu. W 1924 r. został mianowany dyrektorem diecezjalnego Caritas w Braniewie i w pełni poświęcił się temu dziełu. Zasłużył się przy organizacji opiekunek parafialnych i utworzeniu Seminarium dla Przedszkolanek w Olsztynie.
Widząc ogromną potrzebę wspierania dzieci i ich formacji duchowej, utworzył ośrodki wypoczynkowe w Koronowie i Tolkmicku. Z jego inicjatywy powstał również dom wypoczynkowy dla matek w Gietrzwałdzie. Korzystając z utworzonej bazy ośrodków, organizował na Warmii wypoczynek dla dzieci z Zagłębia Ruhry. Kierował również budową sierocińca pod wezwaniem św. Józefa w Warmiński|Lidzbarku Warmińskim oraz rozbudową szpitali i domów dla rencistów na Warmii. Przez długie lata nadzorował też budowę kliniki ortopedycznej we Fromborku.
Gdy został diecezjalnym duszpasterzem kobiet, zorganizował w Gietrzwałdzie ośrodek rekolekcyjno-szkoleniowy. Zajmował się również organizacją pielgrzymek ogólnodiecezjalnych. Był prezesem Stowarzyszenia św. Bonifacego w diecezji warmińskiej. 27 marca 1936 r. otrzymał godność kanonika katedralnego. Pełnił funkcję penitencjarza.
W 1941 r. ks. Josef Steinki wraz z księżmi B. Weichselem, A. Szarnowskim, A. Bönigkiem i O. Schlüsenerem został aresztowany przez Niemców. Był to wynik donosu, który złożył na nich salwatorianin o. Theophil Matuszewski. Naziści oskarżyli go o zdradę ojczyzny i rozpowszechnianie informacji o brutalnym potraktowaniu przez nazistów polskich kapłanów w Pelplinie, kanoników kapituły katedralnej i wykładowców tamtejszego seminarium duchownego, rozstrzelanych jesienią 1939 r. Sąd specjalny w Królewcu skazał ks. Josefa na karę trzech i pół roku więzienia, którą odbywał w Sztumie, i zmusił do rezygnacji z godności kanonickiej. Po trzech latach ks. Steinki został zwolniony i wyszedł na wolność. Po opuszczeniu więzienia ks. Josef pełnił funkcję kapelana w Szpitalu Mariackim (Miejskim) w Olsztynie.
Śmierć męczeńska
Kiedy 21 stycznia 1945 r. miasto zostało zajęte przez wojska radzieckie, stanął w obronie cnoty czystości sióstr zakonnych i pielęgniarek, za co został brutalnie pobity do utraty przytomności przez czerwonoarmistów. Wcześniej zdążył udzielić zakonnicom generalnego rozgrzeszenia. Wiele z nich zostało zgwałconych i zabitych.
Cztery dni później aresztowano go wraz z dziesięcioma siostrami zakonnymi i osadzono w więzieniu śledczym radzieckiej komendantury wojskowej w Olsztynie. Przez kolejne piętnaście dni nie otrzymywał jedzenia, a panujące warunki przyczyniły się do zachorowania na czerwonkę i tyfus. Mimo osłabienia i trapiących go chorób pocieszał więźniów, modlił się z nimi.
15 lutego 1945 r. został razem z siostrami zwolniony z więzienia. W czasie drogi do plebanii kilka razy upadał, ale dzięki pomocy zakonnic dotarł na miejsce. 16 lutego 1945 r., po południu, zmarł z wycieńczenia na plebanii, otrzymawszy wcześniej sakramenty święte z rąk ks. Jana Hanowskiego.
Pochowany został tymczasowo bez trumny w pobliżu zakrystii kościoła św. Jakuba w Olsztynie, a potem 8 czerwca 1946 r. na cmentarzu szpitalnym przy ul. Mariackiej w Olsztynie, wreszcie w 1954 r. na cmentarzu kapitulnym we Fromborku.
Bibliografia
olsztyn.gosc.pl [15.11.2014]
