Paweł Kaczorowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Krzysztofk (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Biogram infobox | {{Biogram infobox | ||
| − | |imię i nazwisko = | + | |imię i nazwisko = Paweł Kaczorowski |
|imię i nazwisko org = | |imię i nazwisko org = | ||
|pseudonim = | |pseudonim = | ||
| Linia 20: | Linia 20: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | + | '''Paweł Albert Kaczorowski''' (ur. 7 listopada 1891 r., zm. 29 października 1939 r.) – włączony w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej. | |
| − | ''' | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
===Sylwetka=== | ===Sylwetka=== | ||
| − | Urodził się 7 listopada 1891 r. w Wejherowie. Był piątym dzieckiem Antoniego i Pauliny Kaczorowskich. Po ukończeniu gimnazjum wstąpił do Seminarium Duchownego w Pelplinie, a następnie podjął dodatkowe studia na Uniwersytecie Wrocławskim. Wybuch I wojny światowej przyczynił się do przerwania jego edukacji, a ówczesna sytuacja zmusiła go do służby wojskowej i walk na froncie zachodnim ( | + | Urodził się 7 listopada 1891 r. w Wejherowie. Był piątym dzieckiem Antoniego i Pauliny Kaczorowskich. Po ukończeniu gimnazjum wstąpił do Seminarium Duchownego w Pelplinie, a następnie podjął dodatkowe studia na Uniwersytecie Wrocławskim. Wybuch I wojny światowej przyczynił się do przerwania jego edukacji, a ówczesna sytuacja zmusiła go do służby wojskowej i walk na froncie zachodnim (1914–1917 r.). Po zakończeniu działań wojennych ks. Paweł mógł powrócić do seminarium, by 23 czerwca 1918 r. przyjąć święcenia kapłańskie. |
| − | Jako neoprezbiter został skierowany do pracy w [[Ostróda|Ostródzie]], gdzie piastował funkcję wikariusza oraz prefekta gimnazjum dla dziewcząt. W 1923 r. został skierowany do pracy w | + | |
| − | Ks. Kaczorowski swoją pasterką opieką otaczał wszystkich parafian, tych niemiecko- jak i polskojęzycznych. Nie dyskryminował nikogo. Mimo zakazu nazistów odprawiał nabożeństwa w języku polskim, przez co narażał się ówczesnym władzom. Również nie zważając na ich nakazy przygotowywał dzieci polskie do I Komunii Świętej w ich ojczystym języku, czy też nie usunął napisów w języku polskim widniejących pod stacjami Drogi Krzyżowej – dodał jedynie opisy w j. niemieckim.<br/> | + | Jako neoprezbiter został skierowany do pracy w [[Ostróda|Ostródzie]], gdzie piastował funkcję wikariusza oraz prefekta gimnazjum dla dziewcząt. W 1923 r. został skierowany do pracy w Kwidzynie, gdzie służył swą kapłańską posługą przez 10 lat. 31 lipca 1933 r. został proboszczem [[Parafia pw. św. Jakuba w Butrynach|parafii]] w [[Butryny|Butrynach]].<br/> |
| − | + | Ks. Kaczorowski swoją pasterką opieką otaczał wszystkich parafian, tych niemiecko- jak i polskojęzycznych. Nie dyskryminował nikogo. Mimo zakazu nazistów odprawiał nabożeństwa w języku polskim, przez co narażał się ówczesnym władzom. Również nie zważając na ich nakazy, przygotowywał dzieci polskie do I Komunii Świętej w ich ojczystym języku, czy też nie usunął napisów w języku polskim widniejących pod stacjami Drogi Krzyżowej – dodał jedynie opisy w j. niemieckim.<br/> | |
| + | Służył swą posługą polskim jeńcom, którzy po rozpoczęciu II wojny światowej znaleźli się na terenie jego parafii. Głosił im Słowo Boże w języku polskim, prosił mieszkańców o ich dobre traktowanie i umożliwianie im praktyk religijnych. | ||
| + | |||
Jego postawa była negatywnie oceniana przez niemiecką prasę i nasiliła wobec niego kampanię wrogości, której finałem było dotkliwe pobicie przez nazistowskie bojówki.<br/> | Jego postawa była negatywnie oceniana przez niemiecką prasę i nasiliła wobec niego kampanię wrogości, której finałem było dotkliwe pobicie przez nazistowskie bojówki.<br/> | ||
===Śmierć męczeńska=== | ===Śmierć męczeńska=== | ||
W 1939 r., kiedy był na polowaniu, został ciężko pobity przez hitlerowców. Mimo przewiezienia go do szpitala w Olsztynie, zmarł 29 października. Został pochowany na cmentarzu w Butrynach. Poniósł śmierć męczeńską za wiarę w Chrystusa, broniąc godności osoby ludzkiej w trudnych czasach wojny oraz prawa wierzących do modlitwy w ojczystym języku.<br> | W 1939 r., kiedy był na polowaniu, został ciężko pobity przez hitlerowców. Mimo przewiezienia go do szpitala w Olsztynie, zmarł 29 października. Został pochowany na cmentarzu w Butrynach. Poniósł śmierć męczeńską za wiarę w Chrystusa, broniąc godności osoby ludzkiej w trudnych czasach wojny oraz prawa wierzących do modlitwy w ojczystym języku.<br> | ||
| − | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
[http://olsztyn.gosc.pl/ olsztyn.gosc.pl] [15.11.2014]<br/> | [http://olsztyn.gosc.pl/ olsztyn.gosc.pl] [15.11.2014]<br/> | ||
Wersja z 14:02, 28 sty 2015
| Paweł Kaczorowski | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 7 listopada 1891 r. Wejherowo |
| Data i miejsce śmierci | 29 października 1939 r. Butryny |
| Przyczyna śmierci | śmierć męczeńska |
Paweł Albert Kaczorowski (ur. 7 listopada 1891 r., zm. 29 października 1939 r.) – włączony w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej.
Spis treści
Życiorys
Sylwetka
Urodził się 7 listopada 1891 r. w Wejherowie. Był piątym dzieckiem Antoniego i Pauliny Kaczorowskich. Po ukończeniu gimnazjum wstąpił do Seminarium Duchownego w Pelplinie, a następnie podjął dodatkowe studia na Uniwersytecie Wrocławskim. Wybuch I wojny światowej przyczynił się do przerwania jego edukacji, a ówczesna sytuacja zmusiła go do służby wojskowej i walk na froncie zachodnim (1914–1917 r.). Po zakończeniu działań wojennych ks. Paweł mógł powrócić do seminarium, by 23 czerwca 1918 r. przyjąć święcenia kapłańskie.
Jako neoprezbiter został skierowany do pracy w Ostródzie, gdzie piastował funkcję wikariusza oraz prefekta gimnazjum dla dziewcząt. W 1923 r. został skierowany do pracy w Kwidzynie, gdzie służył swą kapłańską posługą przez 10 lat. 31 lipca 1933 r. został proboszczem parafii w Butrynach.
Ks. Kaczorowski swoją pasterką opieką otaczał wszystkich parafian, tych niemiecko- jak i polskojęzycznych. Nie dyskryminował nikogo. Mimo zakazu nazistów odprawiał nabożeństwa w języku polskim, przez co narażał się ówczesnym władzom. Również nie zważając na ich nakazy, przygotowywał dzieci polskie do I Komunii Świętej w ich ojczystym języku, czy też nie usunął napisów w języku polskim widniejących pod stacjami Drogi Krzyżowej – dodał jedynie opisy w j. niemieckim.
Służył swą posługą polskim jeńcom, którzy po rozpoczęciu II wojny światowej znaleźli się na terenie jego parafii. Głosił im Słowo Boże w języku polskim, prosił mieszkańców o ich dobre traktowanie i umożliwianie im praktyk religijnych.
Jego postawa była negatywnie oceniana przez niemiecką prasę i nasiliła wobec niego kampanię wrogości, której finałem było dotkliwe pobicie przez nazistowskie bojówki.
Śmierć męczeńska
W 1939 r., kiedy był na polowaniu, został ciężko pobity przez hitlerowców. Mimo przewiezienia go do szpitala w Olsztynie, zmarł 29 października. Został pochowany na cmentarzu w Butrynach. Poniósł śmierć męczeńską za wiarę w Chrystusa, broniąc godności osoby ludzkiej w trudnych czasach wojny oraz prawa wierzących do modlitwy w ojczystym języku.
Bibliografia
olsztyn.gosc.pl [15.11.2014]
