Ewa Malewicka: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Przebieg kariery sportowej) |
(→Przebieg kariery sportowej) |
||
Linia 16: | Linia 16: | ||
Przygodę ze sportem rozpoczęła w 1969 r. w grupie Włodzimierz Koźlickiego. Jej niewątpliwy talent szlifował trener [[Cezary Mancewicz]]. Bardzo szybko znalazła się w kadrze narodowej juniorek. W 1974 roku zdobyła srebrny medal w mistrzostwach świata juniorów; to był wstęp do kariery. W tym samym roku została 2-krotną wicemistrzynią Polski na 1500 m i 3000 m, uczestniczyła w mistrzostwach świata w wieloboju (bez sukcesów), została międzynarodową mistrzynią Szwajcarii (1976) i brała udział w Igrzyskach Olimpijskich w Innsbrucku w 1976 r. (bez miejsca w czołowej dziesiątce). | Przygodę ze sportem rozpoczęła w 1969 r. w grupie Włodzimierz Koźlickiego. Jej niewątpliwy talent szlifował trener [[Cezary Mancewicz]]. Bardzo szybko znalazła się w kadrze narodowej juniorek. W 1974 roku zdobyła srebrny medal w mistrzostwach świata juniorów; to był wstęp do kariery. W tym samym roku została 2-krotną wicemistrzynią Polski na 1500 m i 3000 m, uczestniczyła w mistrzostwach świata w wieloboju (bez sukcesów), została międzynarodową mistrzynią Szwajcarii (1976) i brała udział w Igrzyskach Olimpijskich w Innsbrucku w 1976 r. (bez miejsca w czołowej dziesiątce). | ||
− | Po zakończeniu kariery została przy sporcie, ale w innej roli. Przeniosła się w góry i pomagała mężowi Edwardowi Dudkowi, biegaczowi | + | Po zakończeniu kariery została przy sporcie, ale w innej roli. Przeniosła się w góry i pomagała mężowi Edwardowi Dudkowi, biegaczowi narciarskiemu, w organizacji imprez masowych. |
+ | |||
+ | Zmarła po urodzeniu trzeciego dziecka. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== |
Wersja z 16:13, 3 lut 2015
Ewa Malewicka (ur. 8 maja 1955 r., zm. 23 lipca 1995 r. w Radziechowych koło Żywca) – łyżwiarka szybka Orła-Olimpii Elbląg, srebrna medalistka mistrzostw świata juniorów, uczestniczka Igrzysk Olimpijskich w Innsbrucku w 1976).
Przebieg kariery sportowej
Była absolwentką liceum ogólnokształcącego w Elblągu. Jej kariera była bardzo krótka, ale intensywna i obfitująca w duże sukcesy.
Przygodę ze sportem rozpoczęła w 1969 r. w grupie Włodzimierz Koźlickiego. Jej niewątpliwy talent szlifował trener Cezary Mancewicz. Bardzo szybko znalazła się w kadrze narodowej juniorek. W 1974 roku zdobyła srebrny medal w mistrzostwach świata juniorów; to był wstęp do kariery. W tym samym roku została 2-krotną wicemistrzynią Polski na 1500 m i 3000 m, uczestniczyła w mistrzostwach świata w wieloboju (bez sukcesów), została międzynarodową mistrzynią Szwajcarii (1976) i brała udział w Igrzyskach Olimpijskich w Innsbrucku w 1976 r. (bez miejsca w czołowej dziesiątce).
Po zakończeniu kariery została przy sporcie, ale w innej roli. Przeniosła się w góry i pomagała mężowi Edwardowi Dudkowi, biegaczowi narciarskiemu, w organizacji imprez masowych.
Zmarła po urodzeniu trzeciego dziecka.
Bibliografia
olimpijski.pl [19.12.2014]