Siewka złota: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 47: | Linia 47: | ||
<br/> | <br/> | ||
W Polsce gatunek objęty ścisłą ochroną gatunkową, wymieniony w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt jako gatunek wymarły w kraju oraz w Dyrektywie Ptasiej. | W Polsce gatunek objęty ścisłą ochroną gatunkową, wymieniony w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt jako gatunek wymarły w kraju oraz w Dyrektywie Ptasiej. | ||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
<br/> | <br/> | ||
== Zobacz też == | == Zobacz też == | ||
Linia 61: | Linia 56: | ||
<br/> | <br/> | ||
[http://ptaki.info/siewka_złota ptaki.info] [12.12.2014] | [http://ptaki.info/siewka_złota ptaki.info] [12.12.2014] | ||
+ | <br/> | ||
+ | == Bibliografia == | ||
+ | Richarz Klaus, ''Ptaki-przewodnik'', Warszawa 2009. | ||
+ | <br/> | ||
+ | Radziszewski Michał, ''Ptaki Polski'', Warszawa 2011. | ||
<br/> | <br/> | ||
[[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Zwierzęta Warmii i Mazur]] | [[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Zwierzęta Warmii i Mazur]] |
Wersja z 15:01, 13 lut 2015
Siewka złota | |
| |
Pluvialis apricaria` | |
Linnaeus, 1758 | |
Pluvialis apricaria Linnaeus, 1758 | |
Źródło: commons.wikimedia.org | |
Systematyka | |
Domena | eukarionty |
Królestwo | zwierzęta |
Typ | strunowce |
Podtyp | kręgowce |
Gromada | ptaki |
Rząd | siewkowe |
Rodzina | sieweczkowate |
Rodzaj | Pluvialis |
Gatunek | siewka złota |
Podgatunki | |
|
Siewka złota (Pluvialis apricaria) – gatunek średniego ptaka z rodziny sieweczkowatych (Charadriidae). Długość ciała – ok. 25-29 cm.
Spis treści
Charakterystyka
Jest to ptak mniejszy od czajki, o krępej sylwetce z krótką szyją i dziobem oraz średniej długości nogami. W szacie godowej policzki, gardło, przód szyi, pierś i brzuch czarne, tworzące plamę otoczoną białym pasem oddzielającym ją od brunatnego wierzchu ciała, nakrapianego żółtozłocistymi plamkami. Jesienią wierzch ciała plamkowany żółto i brunatno, a spód ciemno plamkowany na żółtobeżowym tle. W locie spód skrzydeł białawy i pasek skrzydłowy białawe. Samica w szacie godowej podobna do samca, ale czarny spód pokryty jest białymi plamkami.
Jest to nieliczny ptak przelotny, zwykle tworzy niewielkie stada, ale czasem koncentracje liczą po kilkaset, a nawet kilka tysięcy osobników. W okresie przelotów zatrzymuje się na polach uprawnych, pastwiskach, łąkach, na opróżnionych stawach i zbiornikach zaporowych. Często przebywa w towarzystwie innych siewkowców, a najczęściej żeruje na polach uprawnych z czajkami.
Żywi się drobnymi bezkręgowcami: larwami owadów, chrząszczami czy dżdżownicami.
Gniazdo buduje na ziemi – w postaci skąpo wyścielonego dołka wśród rzadkiej roślinności lub między kamieniami.
Źródło: commons.wikimedia.org
Występowanie
Zamieszkuje w zależności od podgatunku:
- Pluvialis apricaria apricaria – Wyspy Brytyjskie, północno-zachodnie Niemcy, Danię, południową i środkową część Półwyspu Skandynawskiego i Finlandii oraz wschodnie wybrzeże Bałtyku. Ptaki ze Skandynawii zimują w środkowej i południowej Europie oraz północnej Afryce
- Pluvialis apricaria altifrons – środkową i wschodnią Grenlandię, Islandię, Wyspy Owcze oraz Laponię i północno-wschodnią Europę po półwysep Tajmyr. Ptaki z Islandii zimują na Wyspach Brytyjskich, we Francji i na Półwyspie Iberyjskim
W Polsce gatunek dawniej lęgowy, obecnie regularnie przelotny w całym kraju (przylot: marzec–kwiecień; odlot: lipiec–grudzień).
Na Warmii i Mazurach siewkę złotą odnotowano na obszarach Natura 2000 Lasy Skaliskie i Natura 2000 Polder Sątopy-Samulewo, należących do sieci Natura 2000.
W Polsce gatunek objęty ścisłą ochroną gatunkową, wymieniony w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt jako gatunek wymarły w kraju oraz w Dyrektywie Ptasiej.
Zobacz też
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną, Dziennik Ustaw 2004, nr 220, poz. 2237 isap.sejm.gov.pl [12.12.2014]
Siewka złota, pl.wikipedia.org [12.12.2014]
ptaki-polski.com [12.12.2014]
ptaki.info [12.12.2014]
Bibliografia
Richarz Klaus, Ptaki-przewodnik, Warszawa 2009.
Radziszewski Michał, Ptaki Polski, Warszawa 2011.