Sarnowo: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Charakterystyka fizjograficzna) |
(→Dzieje miejscowości) |
||
| Linia 42: | Linia 42: | ||
=== Dzieje miejscowości === | === Dzieje miejscowości === | ||
| − | Wieś lokowano w 1352 r., ale już w 1340 r. istniało tutaj pierwsze osadnictwo. Lokacji wsi dokonał komtura ostródzkiego [[Gunter von Hohenstein |Guntera von Hohenstein]]. Miejscowość otrzymała ziemię na [[prawo chełmińskie |prawie chełmińskim]]. W 1387 r. w Sarnowie powstała karczma, której właścicielem był Hans Scharfenstein. Przed 1426 r. funkcjonował tutaj młyn nad [[Szkotówka |Szkotówką]]. W 1467 r. wieś trafia w ręce Paśka Negockiego. Komtur morąski – Henryk Reuss z [[Pławno |Pławna]] zastawił Sarnowo za 450 zł. W 1542 r. Sarnowo zamieszkiwała ludność polska. W 1564 r. 1 [[włóka| włókę]] ziemi otrzymał tutaj Dzieszko Lanckoroński. W 1579 r. działała w Sarnowie szkoła. | + | Wieś lokowano w 1352 r., ale już w 1340 r. istniało tutaj pierwsze osadnictwo. Lokacji wsi dokonał komtura ostródzkiego [[Gunter von Hohenstein |Guntera von Hohenstein]]. Miejscowość otrzymała ziemię na [[prawo chełmińskie |prawie chełmińskim]]. W 1387 r. w Sarnowie powstała karczma, której właścicielem był Hans Scharfenstein. Przed 1426 r. funkcjonował tutaj młyn nad [[rzeka Szkotówka |Szkotówką]]. W 1467 r. wieś trafia w ręce Paśka Negockiego. Komtur morąski – Henryk Reuss z [[Pławno |Pławna]] zastawił Sarnowo za 450 zł. W 1542 r. Sarnowo zamieszkiwała ludność polska. W 1564 r. 1 [[włóka| włókę]] ziemi otrzymał tutaj Dzieszko Lanckoroński. W 1579 r. działała w Sarnowie szkoła. |
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 13:11, 14 lis 2013
| Sarnowo | |
| | |
 Kościół z XX w. w Sarnowie, źródło: http://www.wikipedia.pl, 10.11.2013.
| |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | nidzicki |
| Gmina | Kozłowo |
| Sołectwo | Sarnowo |
| Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Kod pocztowy | 13 - 124 Kozłowo |
| Tablice rejestracyjne | NNI |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Sarnowo | |
| Położenie na mapie Polski  Sarnowo | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Sarnowo (Schernaw, Szernaw) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Kozłowo. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest Krzysztof Pisarewicz.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość położona jest na terenie gminy Kozłowo. Przez teren gminy przepływają rzeki: Nida i Szkotówka, łącząc się tworzą rzekę Wkrę – dopływ Narwi. Ponadto znajduje się tu 9 jezior o pow. 347 ha. Większe z nich to: Jezioro Kownatki, Jezioro Kąty oraz Jezioro Szkotowskie.
Dzieje miejscowości
Wieś lokowano w 1352 r., ale już w 1340 r. istniało tutaj pierwsze osadnictwo. Lokacji wsi dokonał komtura ostródzkiego Guntera von Hohenstein. Miejscowość otrzymała ziemię na prawie chełmińskim. W 1387 r. w Sarnowie powstała karczma, której właścicielem był Hans Scharfenstein. Przed 1426 r. funkcjonował tutaj młyn nad Szkotówką. W 1467 r. wieś trafia w ręce Paśka Negockiego. Komtur morąski – Henryk Reuss z Pławna zastawił Sarnowo za 450 zł. W 1542 r. Sarnowo zamieszkiwała ludność polska. W 1564 r. 1 włókę ziemi otrzymał tutaj Dzieszko Lanckoroński. W 1579 r. działała w Sarnowie szkoła.
W 1781 r. we wsi mieszkało: 3 chłopów chełmińskich, 3 lemanów, 19 gburów, chałupnik, 6 pastuchów, pastor, organista i kowal. W XIX w. wieś znajdowała się w powiecie niborskim. W XIX w. w Sarnowie było 150 domów, a miejscowość zamieszkiwało 800 osób.
Edukacja
We wsi działa Szkoła Podstawowa.
Ludzie związani z miejscowością
Na kartach historii wsi zapisał się komtur ostródzki Guntera von Hohenstein.
Zabytki
We wsi znajduje się kościół z początku XX w. i cmentarz z I wojny światowej.
Bibliografia
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. X, Warszawa 1889, 960 ss.
Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Reznera, Nidzica 2012, s. 165 - 202.
