Padalec zwyczajny

Padalec zwyczajny
Lacerta agilis`
Linnaeus, 1758
Lacerta agilis Linnaeus, 1758
Głowa padalca. Fot. L. Lebois. Źródło: www.flickrhivemind.net
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	[zauropsydy
Rząd	łuskonośne
Rodzina	padalcowate
Rodzaj	Angius

Padalec zwyczajny – jedyna polska jaszczurka beznoga. Kształtem przypomina węża. Może mieć długość do 50 cm. Ma brunatno-brązowe zabarwienie, pokryte łuskami, które dają szklisty połysk. Dwie trzecie długości ciała stanowi ogon, który odpada, gdy tylko zostanie zaatakowana przez drapieżnika, ale po czasie się regeneruje.

Padalec zwyczajny. Fot. T. Brown. Źródło: www.flickrhivemind.net

Charakterystyka i występowanie

Jaszczurka jest aktywna o zmierzchu i w nocy. Jej pokarm stanowią głównie dżdżownice i nagie ślimaki. Nie kąsa ludzi. Jest nieszkodliwa, ale bardzo często zabijana przez człowieka. Jak wszystkie polskie jaszczurki jest pod ścisłą ochroną.

Padalca można spotkać w terenach obfitujących w naturalne zakamarki stanowiące kryjówkę dla jaszczurki. Poza kryjówkami równie ważna jest ekspozycja na promienie słoneczne, w których ten gad się wygrzewa. Najłatwiej spotkać ją w maju, gdy rozpoczyna gody. Jej zimowy sen trwa od października do lutego/marca. Zdarza się, że wpada w letarg z innymi jaszczurkami, wężami lub żmijami, a nawet płazami.

Na Warmii i Mazurach występuje powszechnie, m.in. w Welskim Parku Krajobrazowym.

Bibliografia

Krzysztof Główczyński, Krzysztof Wittbrodt, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Kwidzyn 2011, s. 34.
przygodyprzyrody.pl/padalec-zwyczajny [24.11.2020]