Ruska Wieś

Ruska Wieś
Wjazd do Ruskiej Wsi. Źródło: www.egoturystyka.pl [12.09.2013]
Rodzaj miejscowości	wieś sołecka
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	ełcki
Gmina	Ełk
Liczba ludności (2010)	254
Strefa numeracyjna	(+48) 87
Kod pocztowy	19-300
Tablice rejestracyjne	NEL
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Ruska Wieś
Położenie na mapie Polski Ruska Wieś
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Ruska Wieś (niem. Reuschendorf) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie ełckim, w gminie Ełk. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego. W 2010 roku liczyła 254 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Zbigniew Szechlecki.

Położenie

Miejscowość oddalona jest o 2,1 km od jeziora Kociołek i 2,6 km od Jeziora Błyszczącego (Liczonka).

Dzieje miejscowości

Ruska Wieś to prawdopodobnie najstarsza miejscowość położona w gminie Ełk. Założona została w 1376 roku przez Rusinów, którzy otrzymali ziemię od wielkiego mistrza Winricha von Kniprode. W 1404 roku miejscowość uzyskała akt lokacyjny. W XVII i XVIII wieku Ruska Wieś należała do rodziny von Koerstenów. Według źródeł z lat 1740-1742 w miejscowości działała w tym czasie szkoła. W 1783 roku dobra przeszły w ręce powiatu szesteńskiego, sądu w Ełku, domeny w Orzyszu i parafii w Klusach. W roku 1821 wieś była zamieszkana przez 125 osób. Przed wybuchem II wojny światowej Ruska Wieś liczyła 209 mieszkańców.

Najciekawszym obiektem w miejscowości jest dworek pochodzący z przełomu XIX/XX wieku. Jego budowę ukończono ostatecznie w 1935 roku. W latach 20. XX wieku stanowił własność rodziny Juedtz. W skład majątku wchodziła gorzelnia i tartak. Po drugiej wojnie światowej majątek ziemski, który w 1920 roku liczył sobie 600 ha, został przekształcony w Państwowe Gospodarstwo Rolne. Obecnie można zwiedzić jego pozostałości.

Aktualnie wieś jest siedzibą sołectwa.

Religia

Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej w Klusach.

Zabytki

• dworek z przełomu XIX i XX wieku

Przyroda

W miejscowości znajdują się pomniki przyrody – głazy narzutowe: jeden na terenie wsi, a drugi około 250 m na północ od drogi Ełk – Orzysz.

Inne

W miejscowości funkcjonuje schronisko dla zwierząt .

Bibliografia

Jackiewicz-Garniec Małgorzata, Garniec Mirosław, Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich, Olsztyn 2001.
Kawecki Jan, Roman Bolesław, Ełk. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1970.
Bank Danych Lokalnych GUS [18.07.2013]