Pomezanie

Podział plemion pruskich w XIII w., wg. M. Toeppena, Historia Mazur. Przyczynek do dziejów krainy i kultury pruskiej, Olsztyn 1995

Pomezanie (Pomezania) – jedno z plemion pruskich zamieszkujące na początku XIII w. obszar w przybliżeniu ograniczony rzekami: Osą, Wisłą, Nogatem, Zalewem Drużeńskim (późniejsze jezioro Drużno) oraz linią górnej Drwęcy i dzisiejszego Kanału Elbląskiego.

Charakterystyka

Pomezania w wyżej określonych granicach pierwotnie była zamieszkała przez ludność słowiańską. Od czasu wędrówek ludów, gdy tereny te opustoszały, były one zasiedlane przez Prusów, późniejszych Pomezan. Częściowe zasiedlenie nastąpiło w okresie V–IX w., by na przełomie wieków XII i XIII zająć resztę tak zakreślonego terytorium.

W Pomezanii występowały następujące jednostki niższorzędne (okręgi, włości): Geria, Pobuz, Komor, Loypicz, Rudencz, Prezla, Resia, Lingwar, Alyem, Posoloua.

W wyniku badań językowych odtworzono znaczenia nazwy Pomezania. Rekonstruowana z języka pruskiego nazwa *Pomedjan składała się z dwóch słów: przedrostek *po, *pa + median, "las". Oznaczać miała "lesisty kraj", analogicznie do Polesia.

Bibliografia

Jan Powierski, Prussica, Malbork 2003. Henryk Łowmiański, Studia nad początkami społeczeństwa i państwa litewskiego, t. 1–2, Wilno 1932.