Kawa kozacka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
(Sposób przygotowania)
Linia 20: Linia 20:
 
<br/>
 
<br/>
  
=== Sposób przygotowania ===
+
== Sposób przygotowania ==
 
Świeżo zmieloną kawę należało kilkakrotnie nasączyć alkoholem. Następnie dodawano odpowiednią ilość karmelu, glukozy, cukru oraz ziół. Całość poddawano filtracji.
 
Świeżo zmieloną kawę należało kilkakrotnie nasączyć alkoholem. Następnie dodawano odpowiednią ilość karmelu, glukozy, cukru oraz ziół. Całość poddawano filtracji.
 
[[File: Współczesna niemiecka wersja kawy kozackiej.jpg|thumb|300px|left|Współczesna niemiecka wersja kawy kozackiej]]
 
[[File: Współczesna niemiecka wersja kawy kozackiej.jpg|thumb|300px|left|Współczesna niemiecka wersja kawy kozackiej]]

Wersja z 12:27, 1 lip 2014

Kawa kozacka

Stylowa etykietka Kawy kozackiejStylowa etykietka Kawy kozackiej
Inne nazwy Wiartaler Kosakenkaffe, Kawa mazurska, Kawa kurońska
Typ potrawy likier


Kawa kozacka - likier fabrykowany między innymi w mazurskiej wsi Wiartel i nad Zalewem Kurońskim.

Geneza

Trunek składał się ze spirytusu oraz dobrze osłodzonej mocnej ziarnistej kawy. Likier przed wybuchem II wojny światowej był wytwarzany w wytwórni Heinricha Krischa w we wspomnianym Wiartlu w okolicach Pisza. Trunek był zlewany do butelek, które zdobiła etykieta z wizerunkiem Kozaka z obnażoną szablą. Kozacka kawa była dostępna na terenie całych Niemiec.

Sposób przygotowania

Świeżo zmieloną kawę należało kilkakrotnie nasączyć alkoholem. Następnie dodawano odpowiednią ilość karmelu, glukozy, cukru oraz ziół. Całość poddawano filtracji.

Współczesna niemiecka wersja kawy kozackiej


Znaczenie w kuchni regionalnej

Kozacką kawę pito samodzielnie lub jako deserowy dodatek do ciasta. Jej smak jednak najlepiej wydobywała sielawa z Mikołajek. Jak czytamy w Mazurach. Słowniku stronniczym: Każdy turysta przebywający nad Wielkimi Jeziorami obowiązkowo musiał zakończyć dzień, kosztując wędzonej sielawy i kozackiej kawy. Przed wypiciem dolewano do likieru kilka kropel słodkiej śmietany, co wywoływało w kieliszku samoistną grę zmieniających się fantazyjnych form[1].

Bibliografia

  1. Jankowska-Buttitta Małgorzata K., Niezapomniana kuchnia Warmii i Mazur, Zakroczym 2007.
  2. Mazury. Słownik stronniczy, ilustrowany, red. Waldemar Mierzwa, Dąbrówno 2008.
  3. Smak Mazur. Kuchnia dawnych Prus Wschodnich, wybór Tadeusz Ostojski, opracowanie Rafał Wolski, Dąbrówno 2006.


Przypisy

  1. Mazury. Słownik stronniczy, ilustrowany, red. W. Mierzwa, Dąbrówno 2008, s. 80.

<references>

Zobacz też