Rodnowo: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Dzieje miejscowości) |
(→Dzieje miejscowości) |
||
| Linia 39: | Linia 39: | ||
Wieś powstała w ramach kolonizacji północnych obszarów państwa [[Zakon krzyżacki|zakonu krzyżackiego]]. Została założona w 1376 roku jako majątek rycerski i wieś szlachecka. Wkrótce potem wzniesiono we wsi kościół. Poddano go przebudowie w 1619 roku, a obaloną przez orkan w 1818 roku wieżę odbudowano w 1819 roku. Przed 1945 rokiem kościół był siedzibą [[parafia ewangelicka w Rodnowie|parafii ewangelickiej]], a następnie – [[parafia pw. Matki Boskiej Szkaplerznej w Rodnowie|rzymskokatolickiej]]. | Wieś powstała w ramach kolonizacji północnych obszarów państwa [[Zakon krzyżacki|zakonu krzyżackiego]]. Została założona w 1376 roku jako majątek rycerski i wieś szlachecka. Wkrótce potem wzniesiono we wsi kościół. Poddano go przebudowie w 1619 roku, a obaloną przez orkan w 1818 roku wieżę odbudowano w 1819 roku. Przed 1945 rokiem kościół był siedzibą [[parafia ewangelicka w Rodnowie|parafii ewangelickiej]], a następnie – [[parafia pw. Matki Boskiej Szkaplerznej w Rodnowie|rzymskokatolickiej]]. | ||
[[File:Rodnowo. Plebania.jpg|thumb|250 px|left|Rodnowo. Plebania]] | [[File:Rodnowo. Plebania.jpg|thumb|250 px|left|Rodnowo. Plebania]] | ||
| − | Szkoła powstała przy kościele po 1525 roku, w 1737 roku oddano ją pod nadzór państwa. W 1935 roku uczęszczało do niej 93 uczniów, a zatrudnionych było dwóch nauczycieli. Po II wojnie światowej uruchomiono | + | Szkoła powstała przy kościele po 1525 roku, w 1737 roku oddano ją pod nadzór państwa. W 1935 roku uczęszczało do niej 93 uczniów, a zatrudnionych było dwóch nauczycieli. Po II wojnie światowej szkołę uruchomiono ponownie w 1946 roku głównie dzięki staraniom nauczycielki i kierowniczki placówki – [[Janina Pawłowska|Janiny Pawłowskiej]]. Duże zasługi dla rozwoju szkoły miał również jej późniejszy kierownik – [[Jan Hładysz]]. W 1968 roku szkoła otrzymała nowy budynek. |
W latach 1954–1972 Rodnowo było siedzibą gromady. Przy wsi funkcjonowały trzy [[Państwowe Gospodarstwa Rolne (PGR)|państwowe gospodarstwa rolne]]: PGR Kicina, PGR Wojtkowo i PGR Wyręba. W 1983 roku we wsi było 57 budynków mieszkalnych i 66 indywidualnych gospodarstw rolnych o łącznej powierzchni 623 ha. Obok szkoły znajdowały się tu wówczas: dom kultury, urząd pocztowy, świetlica, filia biblioteczna, kino na 100 miejsc, boisko sportowe oraz sklep spożywczy. Wieś liczyła 282 mieszkańców. | W latach 1954–1972 Rodnowo było siedzibą gromady. Przy wsi funkcjonowały trzy [[Państwowe Gospodarstwa Rolne (PGR)|państwowe gospodarstwa rolne]]: PGR Kicina, PGR Wojtkowo i PGR Wyręba. W 1983 roku we wsi było 57 budynków mieszkalnych i 66 indywidualnych gospodarstw rolnych o łącznej powierzchni 623 ha. Obok szkoły znajdowały się tu wówczas: dom kultury, urząd pocztowy, świetlica, filia biblioteczna, kino na 100 miejsc, boisko sportowe oraz sklep spożywczy. Wieś liczyła 282 mieszkańców. | ||
Wersja z 19:14, 7 sty 2015
| Rodnowo | |
| | |
 Kościół w Rodnowie
| |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | bartoszycki |
| Gmina | Bartoszyce |
| Liczba ludności (2010) | 223 |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Rodnowo | |
| Położenie na mapie Polski  Rodnowo | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Rodnowo (niem. Reddenau) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Bartoszyce. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego. W latach 1946–1961 wieś wchodziła w skład powiatu górowskiego.
Miejscowość w 2010 roku liczyła 223 mieszkańców. W skład sołectwa wchodzą wsie: Rodnowo, Burkarty, Kicina i Wojtkowo. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Zofia Bajdan[1].
Spis treści
Położenie
Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego, na Równinie Sępopolskiej, 11 km na południowy zachód od Bartoszyc, w pobliżu granicy z powiatem lidzbarskim. Na wschód od wsi znajduje się staw Świdnik (Porąbek) (13,5 ha), zaś na północ – Żmije Bagno (Smólne Bagno).
Dzieje miejscowości
Wieś powstała w ramach kolonizacji północnych obszarów państwa zakonu krzyżackiego. Została założona w 1376 roku jako majątek rycerski i wieś szlachecka. Wkrótce potem wzniesiono we wsi kościół. Poddano go przebudowie w 1619 roku, a obaloną przez orkan w 1818 roku wieżę odbudowano w 1819 roku. Przed 1945 rokiem kościół był siedzibą parafii ewangelickiej, a następnie – rzymskokatolickiej.
Szkoła powstała przy kościele po 1525 roku, w 1737 roku oddano ją pod nadzór państwa. W 1935 roku uczęszczało do niej 93 uczniów, a zatrudnionych było dwóch nauczycieli. Po II wojnie światowej szkołę uruchomiono ponownie w 1946 roku głównie dzięki staraniom nauczycielki i kierowniczki placówki – Janiny Pawłowskiej. Duże zasługi dla rozwoju szkoły miał również jej późniejszy kierownik – Jan Hładysz. W 1968 roku szkoła otrzymała nowy budynek.
W latach 1954–1972 Rodnowo było siedzibą gromady. Przy wsi funkcjonowały trzy państwowe gospodarstwa rolne: PGR Kicina, PGR Wojtkowo i PGR Wyręba. W 1983 roku we wsi było 57 budynków mieszkalnych i 66 indywidualnych gospodarstw rolnych o łącznej powierzchni 623 ha. Obok szkoły znajdowały się tu wówczas: dom kultury, urząd pocztowy, świetlica, filia biblioteczna, kino na 100 miejsc, boisko sportowe oraz sklep spożywczy. Wieś liczyła 282 mieszkańców.
Edukacja
- Szkoła Podstawowa im. ks. Jerzego Popiełuszki w Rodnowie z oddziałem przedszkolnym
Kultura
Zabytki
- [[kościół pw. Matki Boskiej Szkaplerznej w Rodnowie z końca XIV wieku, przebudowany na początku XVII wieku
- cmentarz przykościelny
- przykłady budownictwa murowanego z drugiej połowy XIX wieku (m.in. domy nr 10/10a, 11, 12, 16, 22, 26, 28, 30/30a, 37, 42) oraz z początku XX wieku (domy i budynki gospodarcze)
Przypisy
- ↑ gmina-bartoszyce.pl [05.03.2014]
Bibliografia
Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1987.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
Wojewódzka ewidencja zabytków [05.03.2014]
Studium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennego gminy Bartoszyce [05.03.2014]
Bank Danych Lokalnych GUS [05.03.2014]
