Grzybówka trzcinowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 19: | Linia 19: | ||
|Lista synonimów = ''Agaricus belliae'' Johnst. | |Lista synonimów = ''Agaricus belliae'' Johnst. | ||
''Omphalina belliae'' (Johnst.) P. Karst.}} | ''Omphalina belliae'' (Johnst.) P. Karst.}} | ||
| − | |||
| − | |||
'''Grzybówka trzcinowa''' (''Mycena belliae'' (Johnst.) P.D. Orton) – gatunek grzyba z rodziny grzybówkowatych (''Mycenaceae''). | '''Grzybówka trzcinowa''' (''Mycena belliae'' (Johnst.) P.D. Orton) – gatunek grzyba z rodziny grzybówkowatych (''Mycenaceae''). | ||
| − | + | <br/><br/> | |
| − | + | == Owocnik == | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Owocniki wyrastają kępkami, w liczbie od 2 do 10. Pojedyncze owocniki są niewielkie, zróżnicowane na szaro-brązowe kapelusze (1-2 cm średnicy) i cienkie (1-3 mm), u podstawy kosmate trzony (pokryte białą grzybnią) długości 6-7 cm. Kapelusze są początkowo płasko dzwonkowate, lekko wgłębione na grzbiecie, następnie stają się prawie płaskie lub lejkowate. Blaszki są grube, rzadko ustawione (w liczbie16-26), lekko zbiegające na trzon. Niekiedy z kapeluszy starych, obumierających okazów, wyrasta kolejne „piętro” młodych owocników. | Owocniki wyrastają kępkami, w liczbie od 2 do 10. Pojedyncze owocniki są niewielkie, zróżnicowane na szaro-brązowe kapelusze (1-2 cm średnicy) i cienkie (1-3 mm), u podstawy kosmate trzony (pokryte białą grzybnią) długości 6-7 cm. Kapelusze są początkowo płasko dzwonkowate, lekko wgłębione na grzbiecie, następnie stają się prawie płaskie lub lejkowate. Blaszki są grube, rzadko ustawione (w liczbie16-26), lekko zbiegające na trzon. Niekiedy z kapeluszy starych, obumierających okazów, wyrasta kolejne „piętro” młodych owocników. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | == Rozmieszczenie i ekologia == | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Miejscem występowania tego gatunku są trzcinowiska, najczęściej rosnące na płyciznach o zamulonym dnie, od strony lądu ocienionych przez podmokłe lasy olszowo-brzozowe lub zarośla wierzbowe. Grzybnia rozwija się na ubiegłorocznych, martwych łodygach trzcin (Phragmites), tworząc na ich powierzchni widoczny biały nalot. Najczęściej późną jesienią — w październiku lub listopadzie, a czasem w trakcie dłuższych zimowych odwilży oraz sporadycznie w czerwcu, tuż nad wodą (na granicy wody, rzadziej 1-2 cm nad jej powierzchnią) pojawiają się na trzcinach owocniki. | Miejscem występowania tego gatunku są trzcinowiska, najczęściej rosnące na płyciznach o zamulonym dnie, od strony lądu ocienionych przez podmokłe lasy olszowo-brzozowe lub zarośla wierzbowe. Grzybnia rozwija się na ubiegłorocznych, martwych łodygach trzcin (Phragmites), tworząc na ich powierzchni widoczny biały nalot. Najczęściej późną jesienią — w październiku lub listopadzie, a czasem w trakcie dłuższych zimowych odwilży oraz sporadycznie w czerwcu, tuż nad wodą (na granicy wody, rzadziej 1-2 cm nad jej powierzchnią) pojawiają się na trzcinach owocniki. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | == Wartość użytkowa == | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Owocniki tego gatunku są niejadalne. | Owocniki tego gatunku są niejadalne. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | == Ciekawostki == | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
Grzybówka trzcinowa należy do rzadkości, zarówno w Polsce jak i w pozostałych krajach europejskich, w których występuje. W naszym kraju znaleziono ją po raz pierwszy w roku 1965 i dotychczas odnotowano na 12 stanowiskach. Jej stanowiska rozmieszczone są w pasie pojezierzy na północy kraju, głównie na Mazurach. Ostatnio stwierdzono liczne nowe stanowiska tego grzyba w Wigierskim Parku Narodowym. | Grzybówka trzcinowa należy do rzadkości, zarówno w Polsce jak i w pozostałych krajach europejskich, w których występuje. W naszym kraju znaleziono ją po raz pierwszy w roku 1965 i dotychczas odnotowano na 12 stanowiskach. Jej stanowiska rozmieszczone są w pasie pojezierzy na północy kraju, głównie na Mazurach. Ostatnio stwierdzono liczne nowe stanowiska tego grzyba w Wigierskim Parku Narodowym. | ||
Grzybówka trzcinowa jest w Polsce gatunkiem wymierającym (kategoria "E" na Czerwonej Liście). | Grzybówka trzcinowa jest w Polsce gatunkiem wymierającym (kategoria "E" na Czerwonej Liście). | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
| − | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | |||
| − | |||
M. Romański: ''Nowe stanowisko niezwykłego grzyba''. Kwartalnik Wigry 4(8), 2005. | M. Romański: ''Nowe stanowisko niezwykłego grzyba''. Kwartalnik Wigry 4(8), 2005. | ||
| − | + | <br/> | |
W. Wojewoda, M. Ławrynowicz: ''Red list of the macrofungi in Poland''. W: Z. Mirek, . Zarzycki, W. Wojewoda Z. Szelag (red.), ''Red lists of plants and fungi in Poland''. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2006, 55-70. | W. Wojewoda, M. Ławrynowicz: ''Red list of the macrofungi in Poland''. W: Z. Mirek, . Zarzycki, W. Wojewoda Z. Szelag (red.), ''Red lists of plants and fungi in Poland''. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2006, 55-70. | ||
| − | + | <br/> | |
L. Krzysztofiak, A. Krzysztofiak, Romański M. (red.): ''Świat śluzowców , grzybów i mszaków Wigierskiego Parku Narodowego''. Suwałki: Wyd. „Stowarzyszenie Człowiek i Przyroda”, 2010. | L. Krzysztofiak, A. Krzysztofiak, Romański M. (red.): ''Świat śluzowców , grzybów i mszaków Wigierskiego Parku Narodowego''. Suwałki: Wyd. „Stowarzyszenie Człowiek i Przyroda”, 2010. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
| − | |||
[[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Grzyby]][[Kategoria:Grzyby Warmii i Mazur]] | [[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Grzyby]][[Kategoria:Grzyby Warmii i Mazur]] | ||
Wersja z 22:16, 7 lip 2014
| Grzybówka trzcinowa | |
| | |
| Mycena belliae | |
| (Johnst.) P.D. Orton | |
![Grzybówka trzcinowa [1]](/index.php/Plik:Mycena_belliae_2.jpg) Grzybówka trzcinowa [2] | |
| Systematyka | |
| Królestwo | grzyby |
| Gromada | grzyby podstawkowe |
| Klasa | pieczarniaki |
| Rząd | pieczarkowce |
| Rodzina | grzybówkowate |
| Rodzaj | grzybówka |
| Gatunek | grzybówka trzcinowa |
| Synonimy | |
| Agaricus belliae Johnst.
Omphalina belliae (Johnst.) P. Karst. | |
Grzybówka trzcinowa (Mycena belliae (Johnst.) P.D. Orton) – gatunek grzyba z rodziny grzybówkowatych (Mycenaceae).
Owocnik
Owocniki wyrastają kępkami, w liczbie od 2 do 10. Pojedyncze owocniki są niewielkie, zróżnicowane na szaro-brązowe kapelusze (1-2 cm średnicy) i cienkie (1-3 mm), u podstawy kosmate trzony (pokryte białą grzybnią) długości 6-7 cm. Kapelusze są początkowo płasko dzwonkowate, lekko wgłębione na grzbiecie, następnie stają się prawie płaskie lub lejkowate. Blaszki są grube, rzadko ustawione (w liczbie16-26), lekko zbiegające na trzon. Niekiedy z kapeluszy starych, obumierających okazów, wyrasta kolejne „piętro” młodych owocników.
Rozmieszczenie i ekologia
Miejscem występowania tego gatunku są trzcinowiska, najczęściej rosnące na płyciznach o zamulonym dnie, od strony lądu ocienionych przez podmokłe lasy olszowo-brzozowe lub zarośla wierzbowe. Grzybnia rozwija się na ubiegłorocznych, martwych łodygach trzcin (Phragmites), tworząc na ich powierzchni widoczny biały nalot. Najczęściej późną jesienią — w październiku lub listopadzie, a czasem w trakcie dłuższych zimowych odwilży oraz sporadycznie w czerwcu, tuż nad wodą (na granicy wody, rzadziej 1-2 cm nad jej powierzchnią) pojawiają się na trzcinach owocniki.
Wartość użytkowa
Owocniki tego gatunku są niejadalne.
Ciekawostki
Grzybówka trzcinowa należy do rzadkości, zarówno w Polsce jak i w pozostałych krajach europejskich, w których występuje. W naszym kraju znaleziono ją po raz pierwszy w roku 1965 i dotychczas odnotowano na 12 stanowiskach. Jej stanowiska rozmieszczone są w pasie pojezierzy na północy kraju, głównie na Mazurach. Ostatnio stwierdzono liczne nowe stanowiska tego grzyba w Wigierskim Parku Narodowym.
Grzybówka trzcinowa jest w Polsce gatunkiem wymierającym (kategoria "E" na Czerwonej Liście).
Bibliografia
M. Romański: Nowe stanowisko niezwykłego grzyba. Kwartalnik Wigry 4(8), 2005.
W. Wojewoda, M. Ławrynowicz: Red list of the macrofungi in Poland. W: Z. Mirek, . Zarzycki, W. Wojewoda Z. Szelag (red.), Red lists of plants and fungi in Poland. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2006, 55-70.
L. Krzysztofiak, A. Krzysztofiak, Romański M. (red.): Świat śluzowców , grzybów i mszaków Wigierskiego Parku Narodowego. Suwałki: Wyd. „Stowarzyszenie Człowiek i Przyroda”, 2010.
