Soplówka jeżowata: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Ciekawostki) |
(→Owocnik) |
||
| Linia 22: | Linia 22: | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Owocnik == | == Owocnik == | ||
| − | Owocnik | + | Owocnik soplówki jeżowatej w zarysie jest kulisty lub półkolisty, nierozgałęziony, wielkości 8–20 cm, lecz dorastający niekiedy nawet do 30 cm. Przyrasta do drzewa bokiem lub bulwiastą częścią, która w przypadku starszych okazów drewnieje. Jest on początkowo białawy, z wiekiem żółknący i ochrowobrązowy. Jego powierzchnia gęsto pokryta jest zwieszającymi się kolcami długimi do 4(6) cm i grubymi (przy podstawie) na 1,5–2 mm. |
| − | Kolce za młodu są | + | Kolce za młodu są białawożółte, później śmietankowe, na starość mają kolor od żółtopomarańczowego do siwobrązowawego. Miąższ owocnika jest mięsisty, elastyczny, sprężysty i nieco włóknisty. Ma biały kolor, jest zwarty i dziurkowany. |
Smak jest słodkawy, a zapach grzybowy. Jest to gatunek o charakterystycznym wyglądzie, łatwy do oznaczenia. | Smak jest słodkawy, a zapach grzybowy. Jest to gatunek o charakterystycznym wyglądzie, łatwy do oznaczenia. | ||
Wersja z 13:33, 24 lip 2014
| Soplówka jeżowata | |
| | |
| Hericium erinaceum | |
| (Bull.) Pers. | |
 Owocnik soplówki jeżowatej | |
| Systematyka | |
| Królestwo | grzyby |
| Gromada | grzyby podstawkowe |
| Klasa | pieczarniaki |
| Rząd | gołąbkowce |
| Rodzina | soplówkowate |
| Rodzaj | soplówka |
| Gatunek | soplówka jeżowata |
| Synonimy | |
Soplówka jeżowata (Hericium erinaceum (Bull.) Pers.) – gatunek grzyba wielkoowocnikowego z rodziny soplówkowatych (Hericiaceae), rzędu gołąbkowców (Russullales).
Spis treści
Owocnik
Owocnik soplówki jeżowatej w zarysie jest kulisty lub półkolisty, nierozgałęziony, wielkości 8–20 cm, lecz dorastający niekiedy nawet do 30 cm. Przyrasta do drzewa bokiem lub bulwiastą częścią, która w przypadku starszych okazów drewnieje. Jest on początkowo białawy, z wiekiem żółknący i ochrowobrązowy. Jego powierzchnia gęsto pokryta jest zwieszającymi się kolcami długimi do 4(6) cm i grubymi (przy podstawie) na 1,5–2 mm.
Kolce za młodu są białawożółte, później śmietankowe, na starość mają kolor od żółtopomarańczowego do siwobrązowawego. Miąższ owocnika jest mięsisty, elastyczny, sprężysty i nieco włóknisty. Ma biały kolor, jest zwarty i dziurkowany.
Smak jest słodkawy, a zapach grzybowy. Jest to gatunek o charakterystycznym wyglądzie, łatwy do oznaczenia.
Rozmieszczenie i ekologia
Rośnie w lasach liściastych ze starym drzewostanem jako grzyb saprotroficzny. Owocniki wyrastają późną jesienią, głównie na pniach starszych drzew w ich dolnej części, do wysokości kilku metrów, na uszkodzonych i martwych drzewach liściastych, głównie na buku zwyczajnym i dębie szypułkowym, lecz także na jabłoni lub orzechach włoskich.
Jest to grzyb bardzo rzadki, znany tylko z kilku stanowisk w Polsce. Podlega ochronie prawnej. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski, posiada status E – wymierający. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Austrii, Belgii, Czechach, Szwajcarii, Niemczech, Danii, Anglii, Holandii, Szwecji oraz na Słowacji.
Na Warmii i Mazurach soplówka jeżowata została odnotowana w Rezerwacie Niedźwiedzie Wielkie.
Wartość użytkowa
Gatunek jadalny, uważany za smaczny, ale tylko w fazie młodych owocników. W Polsce podlega ochronie całkowitej, poza tym jest bardzo rzadki.
Grzyb uprawiany jest na Dalekim Wschodzie, gdzie uważany jest za przysmak, a także w amatorskiej uprawie w Polsce.
Ciekawostki
W Polsce występuje jeszcze soplówka bukowa (Hericium coralloides) wyrastająca na drewnie drzew liściastych oraz soplówka jodłowa (Hericium alpestre) wyrastająca na drewnie drzew iglastych. Od soplówki jeżowatej różnią się znacznie kształtem owocnika i kolcami.
Zobacz też
grzyby.pl [21.05.2014]
obszary.natura2000.org.pl [21.05.2014]
Bibliografia
Wojewoda Władysław, Ławrynowicz Maria, Red list of the macrofungi in Poland, [w:] Red lists of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski, red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, s. 55-70.
