Dzwonniczki ludowe: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Krzysztofk (dyskusja | edycje) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | '''Dzwonniczki ludowe''' | + | '''Dzwonniczki ludowe''' – zazwyczaj wolnostojące obiekty wykonane ze specjalnie ukształtowanego drzewa, na których wieszano dzwonki. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Położenie == | == Położenie == | ||
[[Plik:Łęg.jpg|right|thumb|300px|Dzwonniczka ludowa z dzwonkiem w Łęgajnach. © Stanisław Kuprjaniuk]] | [[Plik:Łęg.jpg|right|thumb|300px|Dzwonniczka ludowa z dzwonkiem w Łęgajnach. © Stanisław Kuprjaniuk]] | ||
| − | Dzwonniczki ludowe z reguły były sytuowane w miejscach centralnych we wsi | + | Dzwonniczki ludowe z reguły były sytuowane w miejscach centralnych we wsi przy [[kaplice|kaplicach]] np. [[Łęgajny]], [[kapliczki|kapliczkach]] np. [[Kaplityny]], [[Kronowo]], [[Ruś]]; domach prywatnych np. [[Dajtki]], [[Patryki]], [[Praslity]], [[Rozgity]], [[Różnowo]]. |
<br/> | <br/> | ||
== Opis == | == Opis == | ||
[[Plik:Kapli.jpg|left|thumb|300px|Dzwonniczka ludowa z krucyfiksem w Kaplitynach. © Stanisław Kuprjaniuk]] | [[Plik:Kapli.jpg|left|thumb|300px|Dzwonniczka ludowa z krucyfiksem w Kaplitynach. © Stanisław Kuprjaniuk]] | ||
| − | Sporadycznie w krajobrazie [[Warmia|Warmii]], zwłaszcza w jej południowej części, występują dzwonniczki ludowe. Były to z reguły obiekty | + | Sporadycznie w krajobrazie [[Warmia|Warmii]], zwłaszcza w jej południowej części, występują dzwonniczki ludowe. Były to z reguły obiekty wolnostojące. |
| − | Dzwonniczki zazwyczaj wykonywano ze specjalnie ukształtowanego drzewa, które w sposób naturalny rozchodziło się w wyższej partii tworząc dwie odnogi i miejsce na dzwon. Być może dokładniej powinno się obiekty te nazywać krzyżami z dzwonkiem, lub krzyżami – dzwonniczkami. Za takim określeniem przemawia widok dzwonniczki z profilu, gdy trzon wraz poprzecznicą, podtrzymującą daszek obiektu, tworzyły kształt krzyża. Na takiej poprzecznicy zwyczajowo był umieszczony drugi krzyż z wizerunkiem Chrystusa. Obecnie tylko jedna dzwonnica w Kaplitynach zachowała do dzisiaj figurę Ukrzyżowanego. Wierna kopia | + | Dzwonniczki zazwyczaj wykonywano ze specjalnie ukształtowanego drzewa, które w sposób naturalny rozchodziło się w wyższej partii tworząc dwie odnogi i miejsce na dzwon. Być może dokładniej powinno się obiekty te nazywać krzyżami z dzwonkiem, lub krzyżami – dzwonniczkami. Za takim określeniem przemawia widok dzwonniczki z profilu, gdy trzon wraz poprzecznicą, podtrzymującą daszek obiektu, tworzyły kształt krzyża. Na takiej poprzecznicy zwyczajowo był umieszczony drugi krzyż z wizerunkiem Chrystusa. Obecnie tylko jedna dzwonnica w Kaplitynach zachowała do dzisiaj figurę Ukrzyżowanego. Wierna jej kopia znajduje się obecnie na terenie [[Muzeum Budownictwa Ludowego w Olsztynku]], będąc ważnym eksponatem regionalnego dziedzictwa kulturowego. |
| − | Wszystkie warmińskie dzwonniczki ludowe zwieńczone były daszkami z desek lub obite blachą, aby zabezpieczyć w ten sposób figurkę przed | + | Wszystkie warmińskie dzwonniczki ludowe zwieńczone były daszkami z desek lub obite blachą, aby zabezpieczyć w ten sposób figurkę przed zniszczeniem na słocie. |
| − | Sama dzwonnica służyła do zawieszenia dzwonów, które wykorzystywano zarówno do celów sacrum i profanum. Żywot takiego obiektu był stosunkowo krótki. Wiek tych obiektów dochodził bowiem do 40 | + | Sama dzwonnica służyła do zawieszenia dzwonów, które wykorzystywano zarówno do celów sacrum i profanum. Żywot takiego obiektu był stosunkowo krótki. Wiek tych obiektów dochodził bowiem do 40-50 lat. Podobnie jak w przypadku fundacji krzyży drewnianych specjalnie dbano o to, by były bardzo wysokie, aby w miarę rozkładu drewnianego trzonu wkopanego w ziemię, można je było powtórnie zakopać. Najwyższą obecnie dzwonnicą jest obiekt w Kaplitynach 7 m, przeszło 6 m osiągają dębowe dzwonnice w Łęgajnach i Patrykach. Niższe są dzwonniczki w Dajtkach, Kronowie, Rozgitach (sam drzewiec), Praslitach i Rusi. |
| − | Na podstawie źródeł pisanych i ikonograficznych można wskazać miejscowości, w | + | Na podstawie źródeł pisanych i ikonograficznych można wskazać miejscowości, w których istniały takie konstrukcje: [[Groszkowo]], [[Wygoda]]. |
| − | Istnieją także inne | + | Istnieją także inne miejscowości, jak [[Leszno]] i [[Marcinkowo]], w których dzwonek, pierwotnie zawieszony na konarze drzewa, został przeniesiony do zbudowanej nowej konstrukcji. |
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Wersja z 15:12, 20 cze 2014
Dzwonniczki ludowe – zazwyczaj wolnostojące obiekty wykonane ze specjalnie ukształtowanego drzewa, na których wieszano dzwonki.
Spis treści
Położenie
Dzwonniczki ludowe z reguły były sytuowane w miejscach centralnych we wsi przy kaplicach np. Łęgajny, kapliczkach np. Kaplityny, Kronowo, Ruś; domach prywatnych np. Dajtki, Patryki, Praslity, Rozgity, Różnowo.
Opis
Sporadycznie w krajobrazie Warmii, zwłaszcza w jej południowej części, występują dzwonniczki ludowe. Były to z reguły obiekty wolnostojące.
Dzwonniczki zazwyczaj wykonywano ze specjalnie ukształtowanego drzewa, które w sposób naturalny rozchodziło się w wyższej partii tworząc dwie odnogi i miejsce na dzwon. Być może dokładniej powinno się obiekty te nazywać krzyżami z dzwonkiem, lub krzyżami – dzwonniczkami. Za takim określeniem przemawia widok dzwonniczki z profilu, gdy trzon wraz poprzecznicą, podtrzymującą daszek obiektu, tworzyły kształt krzyża. Na takiej poprzecznicy zwyczajowo był umieszczony drugi krzyż z wizerunkiem Chrystusa. Obecnie tylko jedna dzwonnica w Kaplitynach zachowała do dzisiaj figurę Ukrzyżowanego. Wierna jej kopia znajduje się obecnie na terenie Muzeum Budownictwa Ludowego w Olsztynku, będąc ważnym eksponatem regionalnego dziedzictwa kulturowego.
Wszystkie warmińskie dzwonniczki ludowe zwieńczone były daszkami z desek lub obite blachą, aby zabezpieczyć w ten sposób figurkę przed zniszczeniem na słocie.
Sama dzwonnica służyła do zawieszenia dzwonów, które wykorzystywano zarówno do celów sacrum i profanum. Żywot takiego obiektu był stosunkowo krótki. Wiek tych obiektów dochodził bowiem do 40-50 lat. Podobnie jak w przypadku fundacji krzyży drewnianych specjalnie dbano o to, by były bardzo wysokie, aby w miarę rozkładu drewnianego trzonu wkopanego w ziemię, można je było powtórnie zakopać. Najwyższą obecnie dzwonnicą jest obiekt w Kaplitynach 7 m, przeszło 6 m osiągają dębowe dzwonnice w Łęgajnach i Patrykach. Niższe są dzwonniczki w Dajtkach, Kronowie, Rozgitach (sam drzewiec), Praslitach i Rusi.
Na podstawie źródeł pisanych i ikonograficznych można wskazać miejscowości, w których istniały takie konstrukcje: Groszkowo, Wygoda.
Istnieją także inne miejscowości, jak Leszno i Marcinkowo, w których dzwonek, pierwotnie zawieszony na konarze drzewa, został przeniesiony do zbudowanej nowej konstrukcji.
Bibliografia
Hochleitner Janusz, Kapliczki Warmii południowej. Przydrożne obiekty kultu jako element ludowego systemu komunikacji, Olsztyn 2004.
Kuprjaniuk Stanisław, Mała architektura sakralna na Warmii do 1945 roku ze szczególnym uwzględnieniem kapliczek, w druku.
