Kirkut żydowski w Mikołajkach: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 1: Linia 1:
 +
{{Mała architektura2 sakralna infobox
 +
<!-- w trakcie opracowania -->
 +
|nazwa        = Wielka architektura sakralna
 +
|typ obiektu  = kościół <!-- Parametr obowiązkowy  -->
 +
|datacja      = 1763
 +
|powiat      = nowo miejski
 +
|gmina        = Lubawa
 +
|miejscowość  = Rożental
 +
|parafia      = rzymsko-katolicka
 +
}} <br/>
 +
''' Kościół '''
 +
<br/>
 +
== Położenie ==
 +
 +
<br/>
 +
== Opis ==
 +
 +
<br/>
 +
== Ciekawostki ==
 +
 +
<br/>
 +
== Bibliografia ==
 +
 +
<br/>
 +
[[Kategoria: Turystyka]][[Kategoria: Architektura]][[Kategoria: Budownictwo ludowe]][[Kategoria: Zabytki]][[Kategoria: cmentarze]][[Kategotia: zabytki techniki]]
 +
<br/>
 +
 
Kirkut żydowski w Mikołajkach został założony w 2. połowie XIX wieku. Znajduje się on poza zwartą strefą zabudowy, nieopodal części miasteczka zwanej Końcem, przy dzisiejszej ul. Dybowskiej. Ma powierzchnię 0,06 ha. Najstarszy zachowany nagrobek wystawiono Sarze Mormenstein zmarłej w 1881 roku. Datę jej śmierci można przyjąć jako właściwy czas założenia kirkutu. Do dzisiaj na cmentarzu przetrwały 23 całkowicie zachowane macewy, 12 zachowanych częściowo oraz 9 tumb. W większości są to nagrobki wykonane z piaskowca, pojedyncze z granitu i lastriko. Na nagrobkach widoczne są inskrypcje w języku hebrajskim i niemieckim oraz tradycyjne symbole religijne i społeczne, np. dłoni w geście błogosławieństwa. Na niektórych z nich widoczne są ślady farb, np. żółtej w częściach macew z symbolami czy ciemnoniebieskiej w miejscach napisów. Nekropolię obsadzono ponad dwudziestoma lipami, które dziś stanowią malowniczy starodrzew. Cmentarz został najprawdopodobniej częściowo zdewastowany przed i po 1945 roku, niemniej należy go zaliczyć, obok cmentarza w Szczytnie, do najlepiej zachowanych kirkutów na Mazurach. W 2006 roku został uporządkowany staraniem miejscowej ludności oraz Fundacji Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego. Od kilku lat cmentarzem opiekują się członkowie Zboru Kościoła Zielonoświątkowego w Mikołajkach.  
 
Kirkut żydowski w Mikołajkach został założony w 2. połowie XIX wieku. Znajduje się on poza zwartą strefą zabudowy, nieopodal części miasteczka zwanej Końcem, przy dzisiejszej ul. Dybowskiej. Ma powierzchnię 0,06 ha. Najstarszy zachowany nagrobek wystawiono Sarze Mormenstein zmarłej w 1881 roku. Datę jej śmierci można przyjąć jako właściwy czas założenia kirkutu. Do dzisiaj na cmentarzu przetrwały 23 całkowicie zachowane macewy, 12 zachowanych częściowo oraz 9 tumb. W większości są to nagrobki wykonane z piaskowca, pojedyncze z granitu i lastriko. Na nagrobkach widoczne są inskrypcje w języku hebrajskim i niemieckim oraz tradycyjne symbole religijne i społeczne, np. dłoni w geście błogosławieństwa. Na niektórych z nich widoczne są ślady farb, np. żółtej w częściach macew z symbolami czy ciemnoniebieskiej w miejscach napisów. Nekropolię obsadzono ponad dwudziestoma lipami, które dziś stanowią malowniczy starodrzew. Cmentarz został najprawdopodobniej częściowo zdewastowany przed i po 1945 roku, niemniej należy go zaliczyć, obok cmentarza w Szczytnie, do najlepiej zachowanych kirkutów na Mazurach. W 2006 roku został uporządkowany staraniem miejscowej ludności oraz Fundacji Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego. Od kilku lat cmentarzem opiekują się członkowie Zboru Kościoła Zielonoświątkowego w Mikołajkach.  
 
[[Plik:mik1.jpg|right|thumb|300px|Kapliczka w Bukwałdzie. © Stanisław Kuprjaniuk]]
 
[[Plik:mik1.jpg|right|thumb|300px|Kapliczka w Bukwałdzie. © Stanisław Kuprjaniuk]]

Wersja z 12:57, 21 sty 2014

Wielka architektura sakralna

typ obiektu: kościół
datacja: 1763
powiat: nowo miejski
gmina: Lubawa
miejscowość: Rożental
parafia: rzymsko-katolicka

Kościół

Położenie


Opis


Ciekawostki


Bibliografia


Kategotia: zabytki techniki

Kirkut żydowski w Mikołajkach został założony w 2. połowie XIX wieku. Znajduje się on poza zwartą strefą zabudowy, nieopodal części miasteczka zwanej Końcem, przy dzisiejszej ul. Dybowskiej. Ma powierzchnię 0,06 ha. Najstarszy zachowany nagrobek wystawiono Sarze Mormenstein zmarłej w 1881 roku. Datę jej śmierci można przyjąć jako właściwy czas założenia kirkutu. Do dzisiaj na cmentarzu przetrwały 23 całkowicie zachowane macewy, 12 zachowanych częściowo oraz 9 tumb. W większości są to nagrobki wykonane z piaskowca, pojedyncze z granitu i lastriko. Na nagrobkach widoczne są inskrypcje w języku hebrajskim i niemieckim oraz tradycyjne symbole religijne i społeczne, np. dłoni w geście błogosławieństwa. Na niektórych z nich widoczne są ślady farb, np. żółtej w częściach macew z symbolami czy ciemnoniebieskiej w miejscach napisów. Nekropolię obsadzono ponad dwudziestoma lipami, które dziś stanowią malowniczy starodrzew. Cmentarz został najprawdopodobniej częściowo zdewastowany przed i po 1945 roku, niemniej należy go zaliczyć, obok cmentarza w Szczytnie, do najlepiej zachowanych kirkutów na Mazurach. W 2006 roku został uporządkowany staraniem miejscowej ludności oraz Fundacji Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego. Od kilku lat cmentarzem opiekują się członkowie Zboru Kościoła Zielonoświątkowego w Mikołajkach.

Kapliczka w Bukwałdzie. © Stanisław Kuprjaniuk
Kapliczka w Bukwałdzie. © Stanisław Kuprjaniuk
Kapliczka w Bukwałdzie. © Stanisław Kuprjaniuk


Przemysław Burchard: Pamiątki i zabytki kultury żydowskiej w Polsce. Warszawa: 1990. Świderski G., Symbolika płaskorzeźb na cmentarzu żydowskim w Szczytnie, „Rocznik Mazurski” 2006, t. 10. Mrozek A., Zabytkowe obiekty kształtowanej zieleni, [w:] Dziedzictwo kulturowe Warmii – Mazur – Powiśla. Stan zachowania, potencjały i problemy, red. J. Wysocki, Olsztyn 2006.