Kościół pw. św. Barbary w Lubawie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 4: | Linia 4: | ||
|nazwa = Architektura sakralna | |nazwa = Architektura sakralna | ||
|typ obiektu = kościół <!-- Parametr obowiązkowy --> | |typ obiektu = kościół <!-- Parametr obowiązkowy --> | ||
| − | |datacja = | + | |datacja = 1770-1779 |
|powiat = nowo miejski | |powiat = nowo miejski | ||
|gmina = Lubawa | |gmina = Lubawa | ||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
[[Plik:luba1.jpg|left|thumb|300px|Kościół p.w. św. Barbary w Lubawie. © Stanisław Kuprjaniuk]] | [[Plik:luba1.jpg|left|thumb|300px|Kościół p.w. św. Barbary w Lubawie. © Stanisław Kuprjaniuk]] | ||
[[Plik:luba2.jpg|right|thumb|300px|Kościół p.w. św. Barbary w Lubawie. © Stanisław Kuprjaniuk]] | [[Plik:luba2.jpg|right|thumb|300px|Kościół p.w. św. Barbary w Lubawie. © Stanisław Kuprjaniuk]] | ||
| − | Drewniany kościół filialny p.w św. Barbary w Lubawie, przez miejscową ludność zwany szpitalnym, jest najcenniejszym zabytkiem miasta. Usytuowany przy ul. Grunwaldzkiej kościół należy do parafii p.w. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Anny (msze święte: w niedziele i święta o godz. 11.00). | + | Drewniany kościół filialny p.w św. Barbary w [[Lubawa|Lubawie]], przez miejscową ludność zwany szpitalnym, jest najcenniejszym zabytkiem miasta. Usytuowany przy ul. Grunwaldzkiej kościół należy do [[Parafia p.w. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Anny w Lubominie|parafii p.w. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Anny]] (msze święte: w niedziele i święta o godz. 11.00). |
<br/> | <br/> | ||
== Opis == | == Opis == | ||
| − | Wzniesiono go w latach 1770-1779 na miejscu dawnego kościoła i szpitala p.w św. Jerzego, który znajdował się poza obrębem starego miasta. Jest to kościół drewniany o konstrukcji zrębowej z późnobarokowym pięknym ołtarzem głównym, który tworzy zwartą całość wraz z otaczającymi go ołtarzami bocznymi. Budowla stoi na kamiennej podmurówce i jest jednonawowa. W tym jednonawowym korpusie wydzielone jest prezbiterium do boków, którego przylegają zakrystia oraz skarbiec. Od strony wschodniej przylega do świątyni prostokątna wieża o konstrukcji zrębowej, a jej hełm zwieńczony jest chorągiewką wiatrową z datą roczną 1811. Kościół stanowi przykład wysokiego poziomu miejscowych rzemieślników. Duże wrażenie robi sześć cynowych świeczników oraz ambona z XVIII wieku, olbrzymia ręcznie wykonana kłódka oraz zamocowana u stropu finezyjna późnobarokowa tęczowa belka na której widnieje Grupa Ukrzyżowania. Poza tym na konsolach w nawie znajdują się rzeźby św. Jana Nepomucena i św. Jerzego. Na drewnianej wieży znajduje się, lany w Gdańsku zabytkowy dzwon z 1716 roku. Całość upiększają organy o zewnętrznej oprawie neorenesansowej. Wystrój kościoła bez wątpienia zalicza się do najpiękniejszych wnętrz barokowych na terenie województwa warmińsko-mazurskiego. | + | Wzniesiono go w latach 1770-1779 na miejscu dawnego kościoła i [[szpital p.w św. Jerzego w Lubawie|szpitala p.w św. Jerzego]], który znajdował się poza obrębem starego miasta. Jest to kościół drewniany o konstrukcji zrębowej z późnobarokowym pięknym ołtarzem głównym, który tworzy zwartą całość wraz z otaczającymi go ołtarzami bocznymi. Budowla stoi na kamiennej podmurówce i jest jednonawowa. W tym jednonawowym korpusie wydzielone jest prezbiterium do boków, którego przylegają zakrystia oraz skarbiec. Od strony wschodniej przylega do świątyni prostokątna wieża o konstrukcji zrębowej, a jej hełm zwieńczony jest chorągiewką wiatrową z datą roczną 1811. Kościół stanowi przykład wysokiego poziomu miejscowych rzemieślników. Duże wrażenie robi sześć cynowych świeczników oraz ambona z XVIII wieku, olbrzymia ręcznie wykonana kłódka oraz zamocowana u stropu finezyjna późnobarokowa tęczowa belka na której widnieje Grupa Ukrzyżowania. Poza tym na konsolach w nawie znajdują się rzeźby św. Jana Nepomucena i św. Jerzego. Na drewnianej wieży znajduje się, lany w Gdańsku zabytkowy dzwon z 1716 roku. Całość upiększają organy o zewnętrznej oprawie neorenesansowej. Wystrój kościoła bez wątpienia zalicza się do najpiękniejszych wnętrz barokowych na terenie województwa warmińsko-mazurskiego. |
<br/> | <br/> | ||
== Ciekawostki == | == Ciekawostki == | ||
| − | Kościół należy do grupy ośmiu drewnianych kościołów zbudowanych między XVI a XVIII wiekiem, jakie znajdują się na na terenie Ziemi Lubawskiej. Obok wspomnianego w Lubawie inne kościoły wzniesiono w: Boleszynie, Radoszkach, Rożentalu, Rumianie, Szwarcenowie, Tylicach i Złotowie. Świątynie te stanowią lokalną reprezentację drewnianej architektury sakralnej epoki barokowej. | + | Kościół należy do grupy ośmiu [[drewniane kościoły Ziemi Lubawskiej|drewnianych kościołów]] zbudowanych między XVI a XVIII wiekiem, jakie znajdują się na na terenie [[Ziemia Lubawska|Ziemi Lubawskiej]]. Obok wspomnianego w Lubawie inne kościoły wzniesiono w: [[Boleszyn|Boleszynie]], [[Radoszki|Radoszkach]], [[kościół p.w. św. Wawrzyńca w Rożentalu|Rożentalu]], [[Rumian|Rumianie]], [[Szwarcenowo|Szwarcenowie]], [[Tylice|Tylicach]] i [[Złotowo|Złotowie]]. Świątynie te stanowią lokalną reprezentację drewnianej architektury sakralnej epoki barokowej. |
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Wersja z 09:48, 22 sty 2014
| Architektura sakralna | |
| | |
| typ obiektu: | kościół |
| datacja: | 1770-1779 |
| powiat: | nowo miejski |
| gmina: | Lubawa |
| miejscowość: | Lubawa |
Kościół p.w. św. Barbary w Lubawie
Spis treści
Położenie
Drewniany kościół filialny p.w św. Barbary w Lubawie, przez miejscową ludność zwany szpitalnym, jest najcenniejszym zabytkiem miasta. Usytuowany przy ul. Grunwaldzkiej kościół należy do parafii p.w. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Anny (msze święte: w niedziele i święta o godz. 11.00).
Opis
Wzniesiono go w latach 1770-1779 na miejscu dawnego kościoła i szpitala p.w św. Jerzego, który znajdował się poza obrębem starego miasta. Jest to kościół drewniany o konstrukcji zrębowej z późnobarokowym pięknym ołtarzem głównym, który tworzy zwartą całość wraz z otaczającymi go ołtarzami bocznymi. Budowla stoi na kamiennej podmurówce i jest jednonawowa. W tym jednonawowym korpusie wydzielone jest prezbiterium do boków, którego przylegają zakrystia oraz skarbiec. Od strony wschodniej przylega do świątyni prostokątna wieża o konstrukcji zrębowej, a jej hełm zwieńczony jest chorągiewką wiatrową z datą roczną 1811. Kościół stanowi przykład wysokiego poziomu miejscowych rzemieślników. Duże wrażenie robi sześć cynowych świeczników oraz ambona z XVIII wieku, olbrzymia ręcznie wykonana kłódka oraz zamocowana u stropu finezyjna późnobarokowa tęczowa belka na której widnieje Grupa Ukrzyżowania. Poza tym na konsolach w nawie znajdują się rzeźby św. Jana Nepomucena i św. Jerzego. Na drewnianej wieży znajduje się, lany w Gdańsku zabytkowy dzwon z 1716 roku. Całość upiększają organy o zewnętrznej oprawie neorenesansowej. Wystrój kościoła bez wątpienia zalicza się do najpiękniejszych wnętrz barokowych na terenie województwa warmińsko-mazurskiego.
Ciekawostki
Kościół należy do grupy ośmiu drewnianych kościołów zbudowanych między XVI a XVIII wiekiem, jakie znajdują się na na terenie Ziemi Lubawskiej. Obok wspomnianego w Lubawie inne kościoły wzniesiono w: Boleszynie, Radoszkach, Rożentalu, Rumianie, Szwarcenowie, Tylicach i Złotowie. Świątynie te stanowią lokalną reprezentację drewnianej architektury sakralnej epoki barokowej.
Bibliografia
Hasło: Lubawa, [w:] Sulimierski Filip, Walewski Władysław, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, T. V.
Kościół filialny p.w. św. Barbary w Lubawie, [w:] Diecezja Toruńska, historia i teraźniejszość, T. 11.
Orłowicz Mieczysław, Ilustrowany przewodnik po województwie pomorskim, Lwów – Warszawa 1923.
Śliwiński Józef, Lubawa. Z dziejów miasta i okolic, Olsztyn 1982.
