Szlak pieszy Grunwald - Olsztynek: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 22: | Linia 22: | ||
== Opis == | == Opis == | ||
[[Plik:Grunwald pole bitwy.jpg|320px|left|thumb|Pole bitwy pod Grunwaldem]] | [[Plik:Grunwald pole bitwy.jpg|320px|left|thumb|Pole bitwy pod Grunwaldem]] | ||
| − | Szlak zaczyna się w pobliżu pól [[Grunwald|Grunwaldu]]. Jest to węzeł szlaków pieszych. Oprócz szlaku czerwonego, swój początek mają tutaj: [[Grunwald - Bądzyn|szlak czerwony]] do [[|Bądzyn|Bądzyna]], czarny do [[Kurzętnik|Kurzętnika]] oraz [[Waplewo - Samborowo|szlak niebieski]] do [[Waplewo|Waplewa]] lub [[Samborowo|Samborowa]]. Na polach grunwaldzkich doszło do bitwy pomiędzy połączonymi siłami Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego a elitą wojsk Zakonu Krzyżackego wspartą przez ciężkozbrojne rycerstwo z całej Europy Zachodniej. Miażdżące zwycięstwo wojsk polsko-litewskich złamało potęgę Zakonu i przeszło do historii jako jedno z najwspanialszych zwycięstw oręża polskiego. W 550. rocznicę bitwy odsłonięto tu Grunwaldzki Pomnik [[(Pomnik Zwycięstwa Grunwaldzkiego)]], składający się z 3 części: granitowego obelisku, jedenastu 30-metrowych masztów symbolizujących sztandary polskich i litewsko-ruskich chorągwi, amfiteatru z pomieszczeniami [[Muzeum Bitwy pod Grunwaldem]], salą kinową i mapą plastyczną z kolorowych kamieni, pokazującą ustawienie wojsk przed bitwą. Na polu bitwy znajdują się również: ruiny kaplicy pobitewnej, pozostałości Pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie zburzonego przez hitlerowców w 1939, [[Kamień Jungingena]], [[Kopiec Jagiełły]] usypany przez harcerzy z ZHP w 1959. | + | Szlak zaczyna się w pobliżu pól [[Grunwald|Grunwaldu]]. Jest to węzeł szlaków pieszych. Oprócz szlaku czerwonego, swój początek mają tutaj: [[Grunwald - Bądzyn|szlak czerwony]] do [[|Bądzyn|Bądzyna]], czarny do [[Kurzętnik|Kurzętnika]] oraz [[Waplewo - Samborowo|szlak niebieski]] do [[Waplewo|Waplewa]] lub [[Samborowo|Samborowa]]. Na polach grunwaldzkich doszło do bitwy pomiędzy połączonymi siłami Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego a elitą wojsk Zakonu Krzyżackego wspartą przez ciężkozbrojne rycerstwo z całej Europy Zachodniej. Miażdżące zwycięstwo wojsk polsko-litewskich złamało potęgę Zakonu i przeszło do historii jako jedno z najwspanialszych zwycięstw oręża polskiego. W 550. rocznicę bitwy odsłonięto tu Grunwaldzki Pomnik [[(Pomnik Zwycięstwa Grunwaldzkiego)]], składający się z 3 części: granitowego obelisku, jedenastu 30-metrowych masztów symbolizujących sztandary polskich i litewsko-ruskich chorągwi, amfiteatru z pomieszczeniami [[Muzeum Bitwy pod Grunwaldem]], salą kinową i mapą plastyczną z kolorowych kamieni, pokazującą ustawienie wojsk przed bitwą. Na polu bitwy znajdują się również: ruiny kaplicy pobitewnej, pozostałości Pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie zburzonego przez hitlerowców w 1939, [[Kamień Jungingena]], [[Kopiec Jagiełły]] usypany przez harcerzy z ZHP w 1959. [[Muzeum Bitwy pod Grunwaldem]] mieści się we wsi [[Stębark]] dokąd prowadzi szlak. [[Stębark]] znany jest również z [[bitwa pod Tannenbergiem|bitwy pod Tannenbergiem]] z 26-30 sierpnia 1914 roku pomiędzy wojskami niemieckimi i rosyjskimi, w lokalnej szkole mieściła się kwatera dowódcy generała [[Paul von Hindenburg|Paula von Hindenburga]] i jego sztabu. Można tu zobaczyć kościół barokowy z końca XVII wieku, przebudowany w wieku XVIII i rozbudowany w 1909 roku. Wieża kościelna jest drewniana, ołtarz barokowy z 1681 roku. |
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Wersja z 22:36, 4 sty 2014
| | |
| Dane szlaku | |
| Państwo | Polska |
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Początek | Grunwald |
| Koniec | Olsztynek |
| Numer | WM 2051-z |
| Kolor znakowania | zielony 
|
| Długość | 20 km |
| Typ | szlak pieszy |
| Administrator | Oddział Warmińsko - Mazurski PTTK |
Szlak pieszy – piesza trasa wycieczkowa oznaczona specjalnymi symbolami wyznaczającymi jej przebieg i ułatwiającymi odnalezienie właściwej drogi. Szlaki lądowe wykorzystują biegnące w terenie drogi i ścieżki. W Polsce ustalone jest oznaczanie szlaku pieszego za pomocą trzech przylegających do siebie poziomych pasków, umieszczanych na drzewach, murach, skałach itp. Dwa zewnętrzne paski są barwy białej, natomiast środkowy jest wypełniony dowolną inną niż biała (np. czarną, czerwoną, niebieską, zieloną czy żółtą farbą).
Trasa
Grunwald pole bitwy – Stębark - Królikowo - Olsztynek PKP
Opis
Szlak zaczyna się w pobliżu pól Grunwaldu. Jest to węzeł szlaków pieszych. Oprócz szlaku czerwonego, swój początek mają tutaj: szlak czerwony do [[|Bądzyn|Bądzyna]], czarny do Kurzętnika oraz szlak niebieski do Waplewa lub Samborowa. Na polach grunwaldzkich doszło do bitwy pomiędzy połączonymi siłami Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego a elitą wojsk Zakonu Krzyżackego wspartą przez ciężkozbrojne rycerstwo z całej Europy Zachodniej. Miażdżące zwycięstwo wojsk polsko-litewskich złamało potęgę Zakonu i przeszło do historii jako jedno z najwspanialszych zwycięstw oręża polskiego. W 550. rocznicę bitwy odsłonięto tu Grunwaldzki Pomnik (Pomnik Zwycięstwa Grunwaldzkiego), składający się z 3 części: granitowego obelisku, jedenastu 30-metrowych masztów symbolizujących sztandary polskich i litewsko-ruskich chorągwi, amfiteatru z pomieszczeniami Muzeum Bitwy pod Grunwaldem, salą kinową i mapą plastyczną z kolorowych kamieni, pokazującą ustawienie wojsk przed bitwą. Na polu bitwy znajdują się również: ruiny kaplicy pobitewnej, pozostałości Pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie zburzonego przez hitlerowców w 1939, Kamień Jungingena, Kopiec Jagiełły usypany przez harcerzy z ZHP w 1959. Muzeum Bitwy pod Grunwaldem mieści się we wsi Stębark dokąd prowadzi szlak. Stębark znany jest również z bitwy pod Tannenbergiem z 26-30 sierpnia 1914 roku pomiędzy wojskami niemieckimi i rosyjskimi, w lokalnej szkole mieściła się kwatera dowódcy generała Paula von Hindenburga i jego sztabu. Można tu zobaczyć kościół barokowy z końca XVII wieku, przebudowany w wieku XVIII i rozbudowany w 1909 roku. Wieża kościelna jest drewniana, ołtarz barokowy z 1681 roku.
Bibliografia
1. Bałdowski J., Grunwald i okolice - przewodnik turystyczny, Warszawa 1986;
2. Darmochwał T., Rumiński M. J., Warmia Mazury, przewodnik, Białystok 1996;
3. www.gminagrunwald.pl;
6. www.szlaki.mazury.pl
