Leonard Perepeczko: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Szkoła i wykształcenie) |
|||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | '''Perepeczko | + | '''Leonard Perepeczko''' – ur. 14 grudnia 1900 r. w Petersburgu, s. Aleksandra i Jadwigi.Głód spowodowany rewolucją zmusił go i rodziców do powrotu w rodzinne strony pod Oszmianą. W czasie wojny bolszewickiej walczył w 63 Pułku Piechoty. Zmarł 8 lipca 1996r. |
<br/> <br/> | <br/> <br/> | ||
==Życiorys== | ==Życiorys== | ||
=== Szkoła i wykształcenie === | === Szkoła i wykształcenie === | ||
Uczęszczał do Katolickiego Gimnazjum przy kościele Św. Katarzyny w Petersburgu, gdzie w 1917r. Otrzymał świadectwo dojrzałości.W 1923r. otrzymał polską maturę i wstąpił na Wydział Lekarski USB w Wilnie. Dyplom uzyskał w 1931r. | Uczęszczał do Katolickiego Gimnazjum przy kościele Św. Katarzyny w Petersburgu, gdzie w 1917r. Otrzymał świadectwo dojrzałości.W 1923r. otrzymał polską maturę i wstąpił na Wydział Lekarski USB w Wilnie. Dyplom uzyskał w 1931r. | ||
| − | |||
=== Praca i losy === | === Praca i losy === | ||
W 1931r. pracował jako dyrektor Szpitala w Szumsku. 24 września 1939r. został zmobilizowany i w składzie kompanii sanitarnej I Dywizji Piechoty w Wilnie brał udział w kampanii wrześniowej. 14 września dostał się do niewoli niemieckiej, skąd uciekł 25 września. Następnego dnia wpadł w ręce sowietów; również uciekł i 8 października dotarł do rodzinnego domu. Pracował nadal w Szpitalu w Szumsku. Został aresztowany 10 stycznia 1945r. w swoim gabinecie szpitalnym przez NKWD. Po śledztwie w Wilnie został bez wyroku wywieziony w maju 1945r. w głąb ZSRR, W Jełaszance koło Saratowa pracował w ambulatorium obozowym. Później przebywał w łagrze Ikriannoje pod Kutaisi i obozie jenieckim pod Astrachaniem. Był lekarzem-łagiernikiem do 1948r. Po powrocie ze zsyłki osiadł w [[Pasłęk|Pasłęku]] gdzie pracował jako kierownik Powiatowej Poradni Przeciwgruźliczej. Był specjalistą w zakresie ftyzjatrii. | W 1931r. pracował jako dyrektor Szpitala w Szumsku. 24 września 1939r. został zmobilizowany i w składzie kompanii sanitarnej I Dywizji Piechoty w Wilnie brał udział w kampanii wrześniowej. 14 września dostał się do niewoli niemieckiej, skąd uciekł 25 września. Następnego dnia wpadł w ręce sowietów; również uciekł i 8 października dotarł do rodzinnego domu. Pracował nadal w Szpitalu w Szumsku. Został aresztowany 10 stycznia 1945r. w swoim gabinecie szpitalnym przez NKWD. Po śledztwie w Wilnie został bez wyroku wywieziony w maju 1945r. w głąb ZSRR, W Jełaszance koło Saratowa pracował w ambulatorium obozowym. Później przebywał w łagrze Ikriannoje pod Kutaisi i obozie jenieckim pod Astrachaniem. Był lekarzem-łagiernikiem do 1948r. Po powrocie ze zsyłki osiadł w [[Pasłęk|Pasłęku]] gdzie pracował jako kierownik Powiatowej Poradni Przeciwgruźliczej. Był specjalistą w zakresie ftyzjatrii. | ||
| Linia 33: | Linia 32: | ||
== Bibliografia biograficzna == | == Bibliografia biograficzna == | ||
Bednarski Z. Rocznik Medyczny Tom V Volumen I s. 123, Olsztyn 1997. | Bednarski Z. Rocznik Medyczny Tom V Volumen I s. 123, Olsztyn 1997. | ||
| − | [[Kategoria: Zdrowie]] | + | [[Kategoria: Zdrowie|Perepeczko Leonard]] |
Wersja z 00:26, 18 lis 2014
| Leonard Perepeczko | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 14 grudnia 1900r. Petersburg |
| Data i miejsce śmierci | 8 lipca 1996r. Pasłęk |
| Miejsce spoczynku | cmentarz w Pasłęku |
| Zawód | lekarz |
Leonard Perepeczko – ur. 14 grudnia 1900 r. w Petersburgu, s. Aleksandra i Jadwigi.Głód spowodowany rewolucją zmusił go i rodziców do powrotu w rodzinne strony pod Oszmianą. W czasie wojny bolszewickiej walczył w 63 Pułku Piechoty. Zmarł 8 lipca 1996r.
Spis treści
Życiorys
Szkoła i wykształcenie
Uczęszczał do Katolickiego Gimnazjum przy kościele Św. Katarzyny w Petersburgu, gdzie w 1917r. Otrzymał świadectwo dojrzałości.W 1923r. otrzymał polską maturę i wstąpił na Wydział Lekarski USB w Wilnie. Dyplom uzyskał w 1931r.
Praca i losy
W 1931r. pracował jako dyrektor Szpitala w Szumsku. 24 września 1939r. został zmobilizowany i w składzie kompanii sanitarnej I Dywizji Piechoty w Wilnie brał udział w kampanii wrześniowej. 14 września dostał się do niewoli niemieckiej, skąd uciekł 25 września. Następnego dnia wpadł w ręce sowietów; również uciekł i 8 października dotarł do rodzinnego domu. Pracował nadal w Szpitalu w Szumsku. Został aresztowany 10 stycznia 1945r. w swoim gabinecie szpitalnym przez NKWD. Po śledztwie w Wilnie został bez wyroku wywieziony w maju 1945r. w głąb ZSRR, W Jełaszance koło Saratowa pracował w ambulatorium obozowym. Później przebywał w łagrze Ikriannoje pod Kutaisi i obozie jenieckim pod Astrachaniem. Był lekarzem-łagiernikiem do 1948r. Po powrocie ze zsyłki osiadł w Pasłęku gdzie pracował jako kierownik Powiatowej Poradni Przeciwgruźliczej. Był specjalistą w zakresie ftyzjatrii.
Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna
Brał udział w badaniach nad zastosowaniem krótkotrwałej chemioterapii w leczeniu gruźlicy płuc. W wieku 88 lat opisał swoje łagrowe losy w książce ”W łagrach na Saratowskim szlaku. Wspomnienia”.
Bibliografia biograficzna
Bednarski Z. Rocznik Medyczny Tom V Volumen I s. 123, Olsztyn 1997.
