Leonard Perepeczko: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m (LPF przeniósł stronę Perepeczko Leonard na Leonard Perepeczko, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | '''Leonard Perepeczko''' | + | '''Leonard Perepeczko''' (ur. 14 grudnia 1900 r. w Petersburgu, zm. 8 lipca 1996 r.) – |
<br/> <br/> | <br/> <br/> | ||
==Życiorys== | ==Życiorys== | ||
| + | Był synem Aleksandra i Jadwigi. Głód spowodowany rewolucją zmusił jego rodziców do powrotu z nim w rodzinne strony pod Oszmianą. W czasie wojny bolszewickiej walczył w 63 Pułku Piechoty. | ||
=== Szkoła i wykształcenie === | === Szkoła i wykształcenie === | ||
| − | Uczęszczał do Katolickiego Gimnazjum przy kościele Św. Katarzyny w Petersburgu, gdzie w | + | Uczęszczał do Katolickiego Gimnazjum przy kościele Św. Katarzyny w Petersburgu, gdzie w 1917 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. W 1923 r. otrzymał polską maturę i wstąpił na Wydział Lekarski USB w Wilnie. Dyplom uzyskał w 1931 r. |
| − | === Praca i losy === | + | === Praca i losy wojenne=== |
| − | W | + | W 1931 r. pracował jako dyrektor Szpitala w Szumsku. 24 września 1939 r. został zmobilizowany i w składzie kompanii sanitarnej I Dywizji Piechoty w Wilnie brał udział w kampanii wrześniowej. 14 września dostał się do niewoli niemieckiej, skąd uciekł 25 września. Następnego dnia wpadł w ręce Rosjan, jednak znów udało mu się uciec i 8 października dotarł do rodzinnego domu. |
| − | === Działalność społeczna, kulturalna, naukowa | + | |
| − | Brał udział w badaniach nad zastosowaniem krótkotrwałej chemioterapii w leczeniu gruźlicy płuc. W wieku 88 lat opisał swoje łagrowe losy w książce '' | + | Pracował wciąż w Szpitalu w Szumsku. Został aresztowany przez NKWD 10 stycznia 1945 r. w swoim gabinecie szpitalnym. W maju 1945 r. po śledztwie w Wilnie został bez wyroku wywieziony w głąb ZSRR. W Jełaszance koło Saratowa pracował w ambulatorium obozowym. Później przebywał w łagrze Ikriannoje pod Kutaisi i obozie jenieckim pod Astrachaniem. Był lekarzem-łagiernikiem do 1948 r. |
| − | == Bibliografia | + | |
| − | Bednarski Z. Rocznik Medyczny Tom V Volumen I s. 123 | + | Po powrocie ze zsyłki osiadł w [[Pasłęk|Pasłęku]], gdzie pracował jako kierownik Powiatowej Poradni Przeciwgruźliczej. Był specjalistą w zakresie ftyzjatrii. |
| − | [[Kategoria: Zdrowie|Perepeczko Leonard]] | + | === Działalność społeczna, kulturalna, naukowa === |
| + | Brał udział w badaniach nad zastosowaniem krótkotrwałej chemioterapii w leczeniu gruźlicy płuc. | ||
| + | |||
| + | W wieku 88 lat opisał swoje łagrowe losy w książce ''W łagrach na Saratowskim szlaku. Wspomnienia''. | ||
| + | == Bibliografia== | ||
| + | Bednarski Z., ''Rocznik Medyczny'', Tom V, Volumen I, Olsztyn 1997, s. 123. | ||
| + | [[Kategoria: Zdrowie|Perepeczko Leonard]] [[Kategoria: Ochrona zdrowia|Perepeczko Leonard]] [[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki| Perepeczko, Leonard]] [[Kategoria: 1945-1989| Perepeczko, Leonard]] [[Kategoria: 1990-| Perepeczko Leonard]] [[kategoria: Pasłęk| Perepeczko, Leonard]] | ||
Wersja z 16:27, 15 sty 2015
| Leonard Perepeczko | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 14 grudnia 1900r. Petersburg |
| Data i miejsce śmierci | 8 lipca 1996r. Pasłęk |
| Miejsce spoczynku | cmentarz w Pasłęku |
| Zawód | lekarz |
Leonard Perepeczko (ur. 14 grudnia 1900 r. w Petersburgu, zm. 8 lipca 1996 r.) –
Spis treści
Życiorys
Był synem Aleksandra i Jadwigi. Głód spowodowany rewolucją zmusił jego rodziców do powrotu z nim w rodzinne strony pod Oszmianą. W czasie wojny bolszewickiej walczył w 63 Pułku Piechoty.
Szkoła i wykształcenie
Uczęszczał do Katolickiego Gimnazjum przy kościele Św. Katarzyny w Petersburgu, gdzie w 1917 r. otrzymał świadectwo dojrzałości. W 1923 r. otrzymał polską maturę i wstąpił na Wydział Lekarski USB w Wilnie. Dyplom uzyskał w 1931 r.
Praca i losy wojenne
W 1931 r. pracował jako dyrektor Szpitala w Szumsku. 24 września 1939 r. został zmobilizowany i w składzie kompanii sanitarnej I Dywizji Piechoty w Wilnie brał udział w kampanii wrześniowej. 14 września dostał się do niewoli niemieckiej, skąd uciekł 25 września. Następnego dnia wpadł w ręce Rosjan, jednak znów udało mu się uciec i 8 października dotarł do rodzinnego domu.
Pracował wciąż w Szpitalu w Szumsku. Został aresztowany przez NKWD 10 stycznia 1945 r. w swoim gabinecie szpitalnym. W maju 1945 r. po śledztwie w Wilnie został bez wyroku wywieziony w głąb ZSRR. W Jełaszance koło Saratowa pracował w ambulatorium obozowym. Później przebywał w łagrze Ikriannoje pod Kutaisi i obozie jenieckim pod Astrachaniem. Był lekarzem-łagiernikiem do 1948 r.
Po powrocie ze zsyłki osiadł w Pasłęku, gdzie pracował jako kierownik Powiatowej Poradni Przeciwgruźliczej. Był specjalistą w zakresie ftyzjatrii.
Działalność społeczna, kulturalna, naukowa
Brał udział w badaniach nad zastosowaniem krótkotrwałej chemioterapii w leczeniu gruźlicy płuc.
W wieku 88 lat opisał swoje łagrowe losy w książce W łagrach na Saratowskim szlaku. Wspomnienia.
Bibliografia
Bednarski Z., Rocznik Medyczny, Tom V, Volumen I, Olsztyn 1997, s. 123.
