Obóz koncentracyjny w Działdowie 1939-1945: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Zobacz też) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
+ | '''Obóz jeniecki w Działdowie 1939-1945''' - obóz koncentracyjny, w którym zginęło około 15 tys osób. W latach 1939-1945 przez obóz przewinęło się | ||
+ | |||
+ | około 30 tys. ludzi. | ||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
+ | Obóz został utworzony na przełomie 1939/1940 roku przy ulicy Grunwaldzkiej z inicjatywy ówczesnego Inspektora Policji Bezpieczeństwa i Służby | ||
+ | |||
+ | Bezpieczeństwa Otto Rascha. Oficjalnie nosił nazwę obozu przejściowego (Durchgangslader). Jego powstanie wiąże się z utworzenie na terenie | ||
+ | |||
+ | miejscowych koszar wojskowych aresztu śledczego. Od połowy stycznia 1940 roku znajdowali się w nim wysiedleni Polacy, których wysyłano następnie do | ||
+ | |||
+ | Generalnej Guberni. W maju 1940 roku nadano mu nazwę wychowawczego obozu pracy (Arbeitserziebungslager). Wkrótce został jednak przekształcony w obóz | ||
+ | |||
+ | pracy przymusowej (Arbeitsstralager). | ||
+ | |||
+ | Obóz zajmował około 8 ha. Bloki zostały orgodzone drewnianym parkanem i drutem kolczastym. W głównym, dwupiętrowym, murowanym budynku znajdowały się | ||
+ | |||
+ | cele dla więźniów, warsztaty i urządzenia gospodarcze. Piwnice wykorzystywano do przetrzymywania więźniów politycznych i wykonywania egzekucji. W | ||
+ | |||
+ | dwóch parterowych, drewnianych budynkach mieściły się magazyny, pralnia oraz kuchnia. W oddzielnym dwupiętrowym budynku przesłuchiwano więźniów; | ||
+ | |||
+ | drugie piętro było przeznaczone dla załogi wartowniczej. Komendantem obozu został Hans Krause, posiadający praktycznie niczym nieograniczą władzę nad | ||
+ | |||
+ | więźniami.Personel nadzorczy składał się z członków POlicji Porządkowej. W maju 1940 roku przystąpiono do organizowania administracji obozu. Obóz | ||
+ | |||
+ | podlegał SS. W 1942 roku został przekształcony w obóz karny. | ||
+ | |||
+ | W lutym, marcu i kwietniu 1940 roku obóz pełnił rolę obozu zagłady. Ofiarami padali polscy działacze społeczni, nauczyciele, ziemianie, duchowni, | ||
+ | |||
+ | którzy do Działdowa trafiali z Hohenbruch, Rudan i Baydritten. Egzekucje przez rozstrzelanie dokonywanie były w lesie, w okolicach wsi | ||
+ | |||
+ | [[Komorniki]]. Od maja 1940 roku więźniowie z Działdowa byli wysyłani do obozów koncentracyjnych bądź do Generalnej Guberni. W 1941 roku wprowadzono | ||
+ | |||
+ | podział więźniów na trzy kategorie: politycznych, przebywających w celach wychowawczych oraz karnych. Od 1940 roku na skutek akcji wysiedleńczej | ||
+ | |||
+ | zaczęła napływać ludność polska, która przez jakiś czas przebywała w poszczególnych działach obozu. Przez obóz przeszło ok. 5 tys. wysiedleńców. W | ||
+ | |||
+ | większości pochodzili w trzech powiatów: płockiego, ciechanowskiego i białostockiego. Oddział dla wysiedleńców został zlkiwidowany latem 1941 roku. | ||
+ | |||
+ | Od założenia obozu przebywali w nim również więźniowie polityczni, tworzyli jednak niewielką, około 100-osobową grupę. Komendandt obozu Krause | ||
+ | |||
+ | wykonywał rozkazy sądu policyjnego gestapo, w którego gestii leżało wydawanie wyroków na więźniów politycznych. Dokonywał jednak egzekucji również na | ||
+ | |||
+ | "własną rękę''. | ||
+ | |||
+ | Specjalnym więźniami obozu w Działdowie byli Żydzi, których przewożono zazwyczaj z Płocka lub Sierpca. Mordowano ich na tereni obozu lub wywożono do | ||
+ | |||
+ | lasu koło wsi [[Białuty]] i rozstrzeliwano. Od połowy 1942 roku zaczęło przybywać więźniów oskarżanych o mniejsze przestępstwa. Zaczęła wzrastać | ||
+ | |||
+ | liczba więzionych kobiet, dla których przeznaczono oddzielne cele. Większość więźniów była zatrudniana przy brukowaniu ulic, budowie dróg. Więźniowie | ||
+ | |||
+ | posiadający zawód rzemieślniczy pracowali w obozowych warsztatach.Warunki życia w obozie były bardzo ciężkie - zmierzano do jak najdotkliwszego | ||
+ | |||
+ | wyniszczenia fizycznego i psychicznego ludzi. Stan sanitarny urągał wszelkim normom. Dostęp do pomocy medycznej praktycznie nie istniała. Dochodziły | ||
+ | |||
+ | do tego codzienne akty przemocy, bicie, wymierzanie brutalnych "kar". W sierpniu 1941 roku w obozie wybuchła epidemia tyfusu plamistego.Obóz został zamknięty. Komendant Krause uznał, że najskuteczniejszą metodą. Zamordowano 300 z ogólnej liczby 600 ofiar epidemii. | ||
+ | |||
+ | Kolejną specjalną grupę więźniów tworzyli duchowni.Największa liczba księży i zakonników przebywała w obozie w 1941 roku. Wśród nich znalazł się arcybiskup Antoni Julian Nowowiejski (zmarł 28 maja 1941 roku), biskup pomocniczy Leon Wetmański (zmarł 10 października 1941 roku). Od sierpnia 1941 roku w obozie przebywało 35 sióstr z klasztoru kapucynek w Przasnyszu. Do Działdowa trafiło także 36 sióstr pasjonistek, aresztowanych 17 lutego 1941 roku w Płocku i Staroźrebach. | ||
+ | |||
+ | |||
+ | Posiłek (śniadanie) składał się z 12 dkg chleba i ok. pół litra kawy. Na obiad podawano 12 dkg chleba i 0,75 ml zupy. Kolacja składała się z kawy i 12 dkg chleba. | ||
+ | |||
+ | |||
+ | Obóz w Działdowie przestał istnieć w połowie stycznia 1945 roku. Od dnia 18 stycznia do miasta wkroczyły wojska radzieckie. | ||
+ | |||
+ | W obozie śmierć poniósł m.in. [[Bogdan Jełowiecki]], polski konsul z [[Olsztyn|Olsztyna]], [[Jan Piotrowski]], jego zastępca. | ||
+ | |||
+ | |||
+ | |||
+ | Ku czci pomordowanych w obozie w Działdowie przy zbiegu ulic Grunwaldzkiej i Chopina ufundowano tablicę pamiątkową. Ponadto na cmentarzu parafialnym | ||
+ | |||
+ | znajdują się zbiorowe mogiły osób zamordowanych w czasie wojny, których zwłoki ekshumowano z różnych miejsc straceń i pochówków z okolic miasta. | ||
+ | <br/> | ||
+ | |||
+ | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
− | ... | + | #Achremczyk Stanisław, ''Historia Warmii i Mazur'', t. II, Olsztyn 2011. |
+ | #Datner Szymon, ''Zbrodnie Werhmachtu na jeńcach wojennych armii regularnych w II wojnie światowej'', Warszawa 1964. | ||
+ | #[http://www.mailbox.olsztyn.pl/users/mail0239/6/23/historiaobozu.html| Działdowo - historia obozu] [data dostępu: 15.10.2014] | ||
+ | #Grzybowski Michał Marian, ''Obóz hitlerowski w Działdowie w latach 1939-1945'', ''Studia Płockie'', t. XXXII, 2004, s. 193-204. | ||
+ | #''Koszmar: wspomnienia, relacje, dokumenty'', wyb. i oprac. Zygmunt Gertner, Mława 2003. | ||
+ | #Lietz Zygmunt, ''Obozy jenieckie w Prusach Wschodnich 1913-1945'', Warszawa 1982. | ||
+ | #Obrębska Karolina, ''Obóz w Działdowie - jego charakter i rola w latach 1939-1945'', Działdowo 2007. | ||
+ | #Pulcyn Tadeusz, ''Do nieba przez Działdowo'', Warszawa 2000. | ||
+ | #[http://www.dsh.waw.pl/zon/index.php?page=camps&id=235| Zapomniane obozy nazistowskie] [data dostępu: 15.10.2014] | ||
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 22:12, 15 paź 2014
Obóz jeniecki w Działdowie 1939-1945 - obóz koncentracyjny, w którym zginęło około 15 tys osób. W latach 1939-1945 przez obóz przewinęło się
około 30 tys. ludzi.
Obóz został utworzony na przełomie 1939/1940 roku przy ulicy Grunwaldzkiej z inicjatywy ówczesnego Inspektora Policji Bezpieczeństwa i Służby
Bezpieczeństwa Otto Rascha. Oficjalnie nosił nazwę obozu przejściowego (Durchgangslader). Jego powstanie wiąże się z utworzenie na terenie
miejscowych koszar wojskowych aresztu śledczego. Od połowy stycznia 1940 roku znajdowali się w nim wysiedleni Polacy, których wysyłano następnie do
Generalnej Guberni. W maju 1940 roku nadano mu nazwę wychowawczego obozu pracy (Arbeitserziebungslager). Wkrótce został jednak przekształcony w obóz
pracy przymusowej (Arbeitsstralager).
Obóz zajmował około 8 ha. Bloki zostały orgodzone drewnianym parkanem i drutem kolczastym. W głównym, dwupiętrowym, murowanym budynku znajdowały się
cele dla więźniów, warsztaty i urządzenia gospodarcze. Piwnice wykorzystywano do przetrzymywania więźniów politycznych i wykonywania egzekucji. W
dwóch parterowych, drewnianych budynkach mieściły się magazyny, pralnia oraz kuchnia. W oddzielnym dwupiętrowym budynku przesłuchiwano więźniów;
drugie piętro było przeznaczone dla załogi wartowniczej. Komendantem obozu został Hans Krause, posiadający praktycznie niczym nieograniczą władzę nad
więźniami.Personel nadzorczy składał się z członków POlicji Porządkowej. W maju 1940 roku przystąpiono do organizowania administracji obozu. Obóz
podlegał SS. W 1942 roku został przekształcony w obóz karny.
W lutym, marcu i kwietniu 1940 roku obóz pełnił rolę obozu zagłady. Ofiarami padali polscy działacze społeczni, nauczyciele, ziemianie, duchowni,
którzy do Działdowa trafiali z Hohenbruch, Rudan i Baydritten. Egzekucje przez rozstrzelanie dokonywanie były w lesie, w okolicach wsi
Komorniki. Od maja 1940 roku więźniowie z Działdowa byli wysyłani do obozów koncentracyjnych bądź do Generalnej Guberni. W 1941 roku wprowadzono
podział więźniów na trzy kategorie: politycznych, przebywających w celach wychowawczych oraz karnych. Od 1940 roku na skutek akcji wysiedleńczej
zaczęła napływać ludność polska, która przez jakiś czas przebywała w poszczególnych działach obozu. Przez obóz przeszło ok. 5 tys. wysiedleńców. W
większości pochodzili w trzech powiatów: płockiego, ciechanowskiego i białostockiego. Oddział dla wysiedleńców został zlkiwidowany latem 1941 roku.
Od założenia obozu przebywali w nim również więźniowie polityczni, tworzyli jednak niewielką, około 100-osobową grupę. Komendandt obozu Krause
wykonywał rozkazy sądu policyjnego gestapo, w którego gestii leżało wydawanie wyroków na więźniów politycznych. Dokonywał jednak egzekucji również na
"własną rękę.
Specjalnym więźniami obozu w Działdowie byli Żydzi, których przewożono zazwyczaj z Płocka lub Sierpca. Mordowano ich na tereni obozu lub wywożono do
lasu koło wsi Białuty i rozstrzeliwano. Od połowy 1942 roku zaczęło przybywać więźniów oskarżanych o mniejsze przestępstwa. Zaczęła wzrastać
liczba więzionych kobiet, dla których przeznaczono oddzielne cele. Większość więźniów była zatrudniana przy brukowaniu ulic, budowie dróg. Więźniowie
posiadający zawód rzemieślniczy pracowali w obozowych warsztatach.Warunki życia w obozie były bardzo ciężkie - zmierzano do jak najdotkliwszego
wyniszczenia fizycznego i psychicznego ludzi. Stan sanitarny urągał wszelkim normom. Dostęp do pomocy medycznej praktycznie nie istniała. Dochodziły
do tego codzienne akty przemocy, bicie, wymierzanie brutalnych "kar". W sierpniu 1941 roku w obozie wybuchła epidemia tyfusu plamistego.Obóz został zamknięty. Komendant Krause uznał, że najskuteczniejszą metodą. Zamordowano 300 z ogólnej liczby 600 ofiar epidemii.
Kolejną specjalną grupę więźniów tworzyli duchowni.Największa liczba księży i zakonników przebywała w obozie w 1941 roku. Wśród nich znalazł się arcybiskup Antoni Julian Nowowiejski (zmarł 28 maja 1941 roku), biskup pomocniczy Leon Wetmański (zmarł 10 października 1941 roku). Od sierpnia 1941 roku w obozie przebywało 35 sióstr z klasztoru kapucynek w Przasnyszu. Do Działdowa trafiło także 36 sióstr pasjonistek, aresztowanych 17 lutego 1941 roku w Płocku i Staroźrebach.
Posiłek (śniadanie) składał się z 12 dkg chleba i ok. pół litra kawy. Na obiad podawano 12 dkg chleba i 0,75 ml zupy. Kolacja składała się z kawy i 12 dkg chleba.
Obóz w Działdowie przestał istnieć w połowie stycznia 1945 roku. Od dnia 18 stycznia do miasta wkroczyły wojska radzieckie.
W obozie śmierć poniósł m.in. Bogdan Jełowiecki, polski konsul z Olsztyna, Jan Piotrowski, jego zastępca.
Ku czci pomordowanych w obozie w Działdowie przy zbiegu ulic Grunwaldzkiej i Chopina ufundowano tablicę pamiątkową. Ponadto na cmentarzu parafialnym
znajdują się zbiorowe mogiły osób zamordowanych w czasie wojny, których zwłoki ekshumowano z różnych miejsc straceń i pochówków z okolic miasta.
Bibliografia
- Achremczyk Stanisław, Historia Warmii i Mazur, t. II, Olsztyn 2011.
- Datner Szymon, Zbrodnie Werhmachtu na jeńcach wojennych armii regularnych w II wojnie światowej, Warszawa 1964.
- Działdowo - historia obozu [data dostępu: 15.10.2014]
- Grzybowski Michał Marian, Obóz hitlerowski w Działdowie w latach 1939-1945, Studia Płockie, t. XXXII, 2004, s. 193-204.
- Koszmar: wspomnienia, relacje, dokumenty, wyb. i oprac. Zygmunt Gertner, Mława 2003.
- Lietz Zygmunt, Obozy jenieckie w Prusach Wschodnich 1913-1945, Warszawa 1982.
- Obrębska Karolina, Obóz w Działdowie - jego charakter i rola w latach 1939-1945, Działdowo 2007.
- Pulcyn Tadeusz, Do nieba przez Działdowo, Warszawa 2000.
- Zapomniane obozy nazistowskie [data dostępu: 15.10.2014]
Przypisy