Lipniki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Gospodarka) |
(→Gospodarka) |
||
Linia 59: | Linia 59: | ||
<br/> | <br/> | ||
===Gospodarka=== | ===Gospodarka=== | ||
− | Lipniki to typowa [[wieś popegeerowska]]. W miejscowości funkcjonuje jeden sklep. Większość mieszkańców | + | Lipniki to typowa [[wieś popegeerowska]]. W miejscowości funkcjonuje jeden sklep. Większość mieszkańców mieszkańców pracuje w Jedwabnie, Olsztynku, [[Szczytno|Szczytnie]] i [[Olsztynie|Olsztynie]]. |
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 18:26, 17 paź 2013
Lipniki | |
| |
Współczesne Lipniki
| |
Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | szczycieński |
Gmina | Jedwabno |
Liczba ludności (2010) | 159 |
Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
Kod pocztowy | 12-122 |
Tablice rejestracyjne | NSZ |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Lipniki (niem. Lipnicken) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie szczycieńskim, w gminie Jedwabno.
Po II wojnie światowej miejscowość wchodziła w skład powiatu nidzickiego, w roku 1955 została przyłączona do powiatu szczycieńskiego. W latach 1975-1998 należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Wieś położona jest na Pojezierzu Mazurskim, w południowej części województwa warmińsko-mazurskiego. Miejscowość leży w odległości około 3 km na północ od Jedwabna i drogi krajowej nr 58 na odcinku Jedwabno-Olsztynek.
Dzieje miejscowości
Miejscowość powstała na dawnych terenach Galindów. Kolonizacja okolic przez Zakon Krzyżacki rozpoczęła się około 1380 roku. Dwór szlachecki w Lipnikach powstał przed 1775 rokiem. Wieś natomiast została założona w podobnym okresie co Omulew Pierwsza wzmianka na temat Lipnik pochodzi ze sprawozdania z wizytacji jedwabnieńskiej parafii ewangelickiej w dniu 25 lipca 1687 r. dokonanej przez rewizora Chrystiana Wilhelma von Derschau. Dowiadujemy się z niego, że H. Birnhauer z Lipnik pozostawał w sporze z innym możnym parafianinem, H. Drauschwitzem. Spór dotyczył ławki zajmowanej przez nich w kościele. Ze sprawozdania z 1697 r. możemy się dowiedzieć, że ojciec Birnhauera był właścicielem Lipnik. Król Pruski Fryderyk II Wielki zapisał Lipnki porucznikowi Schmidtowi wraz z podniesieniem go do stanu szlacheckiego. Dokument wydany przez Fryderyka Wielkiego przechodził później z rąk do rąk kolejnych właścicieli, aż do ostatniego z nich przed rokiem 1945. Porucznik Schmidt sprzedał Lipniki porucznikowi Rastowi. Później majątek ten znajdował się w posiadaniu rodziny Fleischerów. W 1848 r. w Lipnikach znajdowało się 7 budynków mieszkalnych. W 1873 r. jako właściciela majątku wymieniono Richarda Godczeba. W 1879 r. właścicielem był pochodzący spod Brodnicy August Kulow. W jego imieniu majątkiem zarządzał administrator o nazwisku Pankin. W tymże roku majątek posiadał 265 ha i musiał zapłacić 946 marek podatku. Około 1890 r. właścicielem Lipnik na skutek licytacji został Żyd o nazwisku Lewin. Po 1890 r. właścicielem był Erdmann Dobberstein, około 1903 r. – Wilhelm Penk i przed 1910 r. porucznik Langensteaßen. Ten ostatni sprzedał Lipniki w 1912 r. gospodarzowi Adolfowi Busse. W 1914 r. Busse odstąpił majątek swojemu, pochodzącemu z Nadrenii szwagrowi, gospodarzowi Eugenowi Rochowi. W rękach rodziny Rochów Lipniki pozostały do 1945 r. Ostatnią właścicielką była jedyna córka Eugenia Rotha – Ilse. Eugen Roth zmarł w 1963 r. w Korbach w Hesji, w wieku 80 lat. Ilse Roth po II wojnie światowej osiadła w Kolonii. Wielkość majątku Lipniki na początku jego istnienia wynosiła około 300 ha. W 1919 r. majątek liczył 286,36 ha, a tuż przed 1945 r. – 182,5 ha. Przed II wojną światową w skład majątku wchodziło: 141 ha gruntów ornych, 9 ha łąk, 10 ha pastwisk, 20 ha lasów, 0,5 ha ogrodu, 0,5 ha wód, 1 ha ziemi leżącej odłogiem i 5 ha dróg i podwórza. W 1919 r. w majątku zamieszkiwały 62 osoby. Tuż przed 1945 r. Lipniki liczyły 38 mieszkańców (z czego 3 osoby to rodzina Rothów). W 1924 r. zbudowano nową siedzibę właścicieli. Był to dwupiętrowy budynek budynek 16 pomieszczeniami, centralnym ogrzewaniem i ciepłą wodą. Robotnicy (łącznie 10 rodzin) mieszkali w trzech specjalnie dla nich przeznaczonych budynkach. Po 1945 r. majątek Lipniki przekształcono w państwowe gospodarstwo rolne. Po 1989 r. PGR Lipniki upadł, jednakże pozostałe po nim osiedle w dalszym ciągu służy mieszkańcom.”Natomiast niektóre źródła podają,że w 1782 roku Lipniki liczyły cztery dymy,a w1858 roku obejmował 13 włok(powierzchnia gruntu) i 10 morgów magdeburskich z 7 domami mieszkalnymi. W 1904 roku do Lipnik należało 19 włok.W 1858 roku obejmował on ponad 13 łanów, zaś w 1904 roku – 19 łanów.
Po II wojnie światowej we wsi działało Państwowe Gospodarstwo Rolne.
Liczba mieszkańców i gospodarstw rolnych 1782 – 4 gospodarstwa 1818 – 30 osób, 5 gospodarstw 2010 – 157 osób
Miejscowość jest siedzibą sołectwa.Aktualnie funkcję sołtysa sprawuje Iwona Arbatowska[1]. W Lipnikach działa Koło Gospodyń Wiejskich, aktywizujące lokalną społeczność za pośrednictwem organizowanych spotkań tematycznych i wycieczek turystycznych.
Gospodarka
Lipniki to typowa wieś popegeerowska. W miejscowości funkcjonuje jeden sklep. Większość mieszkańców mieszkańców pracuje w Jedwabnie, Olsztynku, Szczytnie i Olsztynie.
Bibliografia:
- Ambroziak Sławomir, Dzieje parafii, kościołów i życia religijnego gminy Jedwabno (Jedwabno, Małga, Nowy Dwór), Rocznik Mazurski, t. 5, 2001, s. 3-30.
- Ambroziak Sławomir, Historia gminy Jedwabno, http://www.jedwabno.pl/historia [dostęp: 22.08.2013]
- Ambroziak Sławomir, Z dziejów gminy Jedwabno, Rocznik Mazurski, t. 10, 2006, s. 7-15.
- Szczytno. Z dziejów miasta i powiatu, red. Jan Jałoszyński i in., Olsztyn 1962.
- Bank Danych Lokalnych GUS: http://www.stat.gov.pl/bdl/app/samorzad_m.dims [data dostępu: 10.09.2013]
- Oficjalna Strona Wsi Lipniki: http://www.lipniki.pl/ [data dostępu: 10.09.2013]
Przypisy
Zobacz też
Emes (dyskusja) 16:39, 22 wrz 2013 (CEST)Emes (dyskusja) 16:30, 22 wrz 2013 (CEST)