Płonnik cienki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 21: | Linia 21: | ||
<br/> | <br/> | ||
− | '''Płonnik cienki''' (''Polytrichum strictum'' Brid.) – gatunek rośliny należący do rodziny płonnikowatych (''Polytrichaceae''), rzędu (''Polytrichales''). | + | '''Płonnik cienki''' (''Polytrichum strictum'' Brid.) – gatunek rośliny należący do rodziny płonnikowatych (''Polytrichaceae''), rzędu płonnikowców (''Polytrichales''). |
Wersja z 23:35, 30 lis 2014
Płonnik cienki | |
| |
Polytrichum strictum | |
Brid. | |
Źródło: [2] | |
Systematyka | |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | rośliny naczyniowe |
Gromada | mchy |
Klasa | płonniki |
Rząd | płonnikowce |
Rodzina | płonnikowate |
Rodzaj | płonnik |
Gatunek | płonnik cienki |
płonnik właściwy | |
Płonnik cienki (Polytrichum strictum Brid.) – gatunek rośliny należący do rodziny płonnikowatych (Polytrichaceae), rzędu płonnikowców (Polytrichales).
Morfologia
Płonnik cienki tworzy darnie, początkowo ciemnozielone do zielono-niebieskich, które z czasem brunatnieją. Gametofit w postaci wzniesionej, sztywnej łodyżki, o wysokości do 30 cm, spodem lekko białawej z jasnymi chwytnikami. Listki pochwiaste, lancetowate, o długości do 6 mm, o żółtawej pochwiastej nasadce, ostro, brunatnie zakończone, w stanie suchym przylegające do łodyżki. Sporofit stanowi seta długości 6-10 cm i puszka zarodnionośna, sześcienna, o długości ok. 6 mm, prosta lub skierowana w bok, czerwono-żółta, zakończona orzęsionym czepkiem. Włoski czepka żółto-brązowe. Zarodniki gładkie, w masie żółte. Zarodnikowanie w Polsce odbywa się w czerwcu i lipcu.
Rozmieszczenie i ekologia
Płonnik cienki występuje w Eurazji, Ameryce Północnej i Południowej. W Polsce ten mech jest rozpowszechniony na obszarze całego kraju w odpowiednich dla siebie siedliskach. Występuje na torfowiskach wysokich i przejściowych, szczególnie o leśnym charakterze, głównie w borach bagiennych. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Sphagnetalia magellanici.
Na Warmii i Mazurach występuje na terenie m.in. Mazurskiego Parku Krajobrazowego.
Wartość użytkowa
Gatunek objęty jest w Polsce częściową ochroną gatunkową na podstawie Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin.
Bibliografia
Kłosowski Stanisław, Kłosowski Grzegorz, Rośliny wodne i bagienne. Warszawa, Multico Oficyna Wydawnicza, 2006.
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin. Dz. Ust. 2014, nr 0, poz. 1409 [3].