Padalec zwyczajny: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
(UWAGA! Usunięcie treści (strona pozostała pusta)!)
m (Wycofano edycje użytkownika JustJask (dyskusja). Autor przywróconej wersji to LPF.)
Linia 1: Linia 1:
 +
{{Zwierzę infobox
 +
|nazwa zwyczajowa      = Padalec zwyczajny
 +
|nazwa łacińska        = ''Lacerta agilis''
 +
|TSN                    =
 +
|zoolog                = Linnaeus, 1758
 +
|okres istnienia        =
 +
|grafika                = Padalec zwyczajny L.Lebois.jpg|300px||thumb|left|Głowa padalca (zdj.L.Lebois)
 +
|opis grafiki          = Głowa padalca (zdj.L.Lebois/flickr.com)
 +
|typ                    = [[strunowce]]
 +
|podtyp                = [[kręgowce]]
 +
|gromada                = [[zauropsydy]]
 +
|rząd                  = [[łuskonośne]]
 +
|rodzina                = [[padalcowate]]
 +
|rodzaj                = [[Angius]]
 +
|gatunek                =
 +
|synonimy              =
 +
|wikispecies            =
 +
|commons                =
 +
}}
 +
'''Padalec zwyczajny'''
 +
<br/><br/>
 +
==Jaszczurki==
  
 +
Czworonogie lub beznogie zwierzęta z grupy gadów łuskonośnych; mają wydłużone ciało zakończone ogonem, ich oczy posiadają powieki. Strona brzuszna pokryta łuskami lub tarczkami. Żyją na lądzie. Na [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]] najpospolitsza jest [[jaszczurka zwinka]] oraz [[padalec zwyczajny]] i w nieco mniejszym stopniu [[jaszczurka żyworodna]].
 +
 +
==Padalec zwyczajny==
 +
 +
[[Grafika:Padalec zwyczajny_3.jpg|300px|thumb|left|Padalec zwyczajny (zdj.T.Brown)]]
 +
 +
Jedyna polska jaszczurka beznoga. Kształtem przypomina węża. Może mieć długość do 50 cm. Ma brunatno-brązowe zabarwienie, pokryte łuskami, które dają szklisty połysk. Dwie trzecie stanowi ogon, który odpada, gdy tylko zostanie zaatakowana przez drapieżnika, ale po czasie się regeneruje.
 +
 +
Aktywna o zmierzchu i w nocy. Jej pokarm głównie stanowią dżdżownice i nagie ślimaki.
 +
Uwaga! Nie zjada i nie kąsi ludzi! Jest nieszkodliwa, a bardzo często zabijana przez człowieka! Jak wszystkie polskie jaszczurki jest pod ścisłą ochroną!
 +
 +
Najłatwiej spotkać ją w maju, gdy rozpoczyna gody. Jej zimowy sen trwa od października do lutego/marca. Zdarza się, że wpada w grupowy letarg z innymi jaszczurkami, wężami lub żmijami, a nawet płazami.
 +
 +
==Bibliografia==
 +
<references/>
 +
[[Krzysztof Główczyński |Główczyński K.]]/ [[Krzysztof Wittbrodt |Wittbrodt K.]] 2011, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Wydawnictwo VEGA, Kwidzyn 2011, 34 str.
 +
 +
WikiMedia
 +
 +
[[Kategoria:Zwierzęta]]
 +
[[Kategoria:Przyroda]]
 +
[[Kategoria:Zwierzęta Warmii i Mazur]]

Wersja z 09:28, 17 kwi 2014

Padalec zwyczajny

Lacerta agilis`
Linnaeus, 1758
Lacerta agilis Linnaeus, 1758
Głowa padalca (zdj.L.Lebois/flickr.com)
Głowa padalca (zdj.L.Lebois/flickr.com)
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada zauropsydy
Rząd łuskonośne
Rodzina padalcowate
Rodzaj Angius

Padalec zwyczajny

Jaszczurki

Czworonogie lub beznogie zwierzęta z grupy gadów łuskonośnych; mają wydłużone ciało zakończone ogonem, ich oczy posiadają powieki. Strona brzuszna pokryta łuskami lub tarczkami. Żyją na lądzie. Na Warmii i Mazurach najpospolitsza jest jaszczurka zwinka oraz padalec zwyczajny i w nieco mniejszym stopniu jaszczurka żyworodna.

Padalec zwyczajny

Padalec zwyczajny (zdj.T.Brown)

Jedyna polska jaszczurka beznoga. Kształtem przypomina węża. Może mieć długość do 50 cm. Ma brunatno-brązowe zabarwienie, pokryte łuskami, które dają szklisty połysk. Dwie trzecie stanowi ogon, który odpada, gdy tylko zostanie zaatakowana przez drapieżnika, ale po czasie się regeneruje.

Aktywna o zmierzchu i w nocy. Jej pokarm głównie stanowią dżdżownice i nagie ślimaki. Uwaga! Nie zjada i nie kąsi ludzi! Jest nieszkodliwa, a bardzo często zabijana przez człowieka! Jak wszystkie polskie jaszczurki jest pod ścisłą ochroną!

Najłatwiej spotkać ją w maju, gdy rozpoczyna gody. Jej zimowy sen trwa od października do lutego/marca. Zdarza się, że wpada w grupowy letarg z innymi jaszczurkami, wężami lub żmijami, a nawet płazami.

Bibliografia

Główczyński K./ Wittbrodt K. 2011, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Wydawnictwo VEGA, Kwidzyn 2011, 34 str.

WikiMedia