Pozycja Piska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 33: | Linia 33: | ||
}} | }} | ||
==Historia== | ==Historia== | ||
| − | Budowę umocnień Pozycji Piskiej rozpoczęto w | + | Budowę umocnień Pozycji Piskiej rozpoczęto w 1939 r. Jako pierwsze wybudowano w pobliżu dróg dojazdowych do miasta schrony dla broni maszynowej, z których cześć została później rozbudowana w ramach modernizacji pozycji m.in. o garaże dla armat przeciwpancernych. W ostatnim etapie drugiej wojny światowej, spodziewając się ataku wojsk Armii Czerwonej, podjęto decyzje o rozbudowie umocnionych pozycji na terenie Prus Wschodnich. Prace objęły także fortyfikacje Pozycji Piskiej, które w 1944 r. zostały wzmocnione poprzez wykopanie rowu przeciwpancernego oraz okopów ze stanowiskami ogniowymi. Mimo to, w styczniu 1945 r., umocnienia Pozycji Piskiej zostały opuszczone przez oddziały niemieckie, nie odgrywając roli w działaniach militarnych. |
| − | Po zakończeniu drugiej wojny światowej schrony zostały zdemilitaryzowane, a cześć z nich uległa w następnych latach zniszczeniu. Obecnie z wykorzystaniem zachowanych fortyfikacji wchodzących w skład Pozycji Piskiej stworzono historyczną ścieżkę edukacyjna, a w jednym ze schronów odtworzono historyczne wnętrze. | + | |
| + | Po zakończeniu drugiej wojny światowej schrony zostały zdemilitaryzowane, a cześć z nich uległa w następnych latach zniszczeniu. Obecnie z wykorzystaniem zachowanych fortyfikacji wchodzących w skład Pozycji Piskiej stworzono historyczną ścieżkę edukacyjna, a w jednym ze schronów odtworzono historyczne wnętrze (schron bierny dla 2 drużyn piechoty - typ Regelbau 502). | ||
Do rejestru zabytków zostały dotychczas wpisane dwa spośród schronów wchodzących w skład Pozycji Piskiej. | Do rejestru zabytków zostały dotychczas wpisane dwa spośród schronów wchodzących w skład Pozycji Piskiej. | ||
| Linia 43: | Linia 44: | ||
==Ciekawostki== | ==Ciekawostki== | ||
| − | Wśród różnych typologicznie obiektów fortyfikacyjnych tworzących Pozycję | + | Wśród różnych typologicznie obiektów fortyfikacyjnych tworzących Pozycję Piską na wyróżnienie zasługuje schron bojowy typu 107a (dwustronna kazamata ckm z dzwonem obserwacyjnym i występem flankującym), będący przykładem fortyfikacji ciężkiej. Jest to jedyny tego typu obiekt w regionie z zachowanymi oryginalnymi, pancernymi elementami wyposażenia. Schron ten wpisany został do rejestru zabytków. |
| + | |||
==Zobacz także== | ==Zobacz także== | ||
| Linia 49: | Linia 51: | ||
[[Plik:Piska-bierny.jpg|290px|right|thumb|Jeden ze schronów bernych, jakie wzniesiono w ramach Pozycji Piskiej]] | [[Plik:Piska-bierny.jpg|290px|right|thumb|Jeden ze schronów bernych, jakie wzniesiono w ramach Pozycji Piskiej]] | ||
| − | + | [[Plik:Pisz_schron_3.jpg|290px|right|thumb|Schron bojowy dla broni maszynowej z 1939 r. Otwór strzelniczy ukształtowano w profil antyrykoszetowy. Wewnątrz widoczna blacha falista.]] | |
| + | [[Plik:Pisz_schron_1.jpg|290px|right|thumb|Schron bierny z odtworzonym historycznym wyposażeniem]] | ||
[[Kategoria: Turystyka]] [[Kategoria: Zabytki]] [[Kategoria: powiat piski]] [[Kategoria: Gmina Pisz]] | [[Kategoria: Turystyka]] [[Kategoria: Zabytki]] [[Kategoria: powiat piski]] [[Kategoria: Gmina Pisz]] | ||
Wersja z 00:12, 15 sty 2015
Pozycja Piska. Nazwa Pozycji Piskiej związana jest z miastem, wokół którego w latach 1939 –1944 rozmieszczono liczne schrony i umocnienia. Fortyfikacje te dzięki lokalnym pasjonatom stały się obecnie jedną z najciekawszych atrakcji turystycznych miasta.
| Pisz | |
| | |
 Schron bojowy typu 107a wchodzący w skład Pozycji Piskiej
| |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | piski |
| Gmina | Pisz |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Pisz | |
| Położenie na mapie Polski  Pisz | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Spis treści
Historia
Budowę umocnień Pozycji Piskiej rozpoczęto w 1939 r. Jako pierwsze wybudowano w pobliżu dróg dojazdowych do miasta schrony dla broni maszynowej, z których cześć została później rozbudowana w ramach modernizacji pozycji m.in. o garaże dla armat przeciwpancernych. W ostatnim etapie drugiej wojny światowej, spodziewając się ataku wojsk Armii Czerwonej, podjęto decyzje o rozbudowie umocnionych pozycji na terenie Prus Wschodnich. Prace objęły także fortyfikacje Pozycji Piskiej, które w 1944 r. zostały wzmocnione poprzez wykopanie rowu przeciwpancernego oraz okopów ze stanowiskami ogniowymi. Mimo to, w styczniu 1945 r., umocnienia Pozycji Piskiej zostały opuszczone przez oddziały niemieckie, nie odgrywając roli w działaniach militarnych.
Po zakończeniu drugiej wojny światowej schrony zostały zdemilitaryzowane, a cześć z nich uległa w następnych latach zniszczeniu. Obecnie z wykorzystaniem zachowanych fortyfikacji wchodzących w skład Pozycji Piskiej stworzono historyczną ścieżkę edukacyjna, a w jednym ze schronów odtworzono historyczne wnętrze (schron bierny dla 2 drużyn piechoty - typ Regelbau 502). Do rejestru zabytków zostały dotychczas wpisane dwa spośród schronów wchodzących w skład Pozycji Piskiej.
Rodzaj umocnień
W skład fortyfikacji rozmieszczonych wokół Pisza wchodził Punkt Oporu Pisz oraz schrony we wsiach Wiartel i Bemowo Piskie. Razem tworzyły one umocnienia określane mianem Pozycji Piskiej, składającej się ze schronów biernych dla jednej lub dwóch drużyn piechoty (całkowicie zagłębione w ziemi), schronów bojowych (w tym dla broni maszynowej i armat przeciwpancernych), schronów dla działa przeciwpancernego ze schronem biernym lub bojowym oraz pozostałości po wieży obserwacyjnej. Żelbetowym schronom towarzyszą umocnienia ziemnie, w tym głęboki i rozległy rów przeciwpancerny.
Ciekawostki
Wśród różnych typologicznie obiektów fortyfikacyjnych tworzących Pozycję Piską na wyróżnienie zasługuje schron bojowy typu 107a (dwustronna kazamata ckm z dzwonem obserwacyjnym i występem flankującym), będący przykładem fortyfikacji ciężkiej. Jest to jedyny tego typu obiekt w regionie z zachowanymi oryginalnymi, pancernymi elementami wyposażenia. Schron ten wpisany został do rejestru zabytków.
