Fritz Lipmann: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m (MagdaS przeniósł stronę Fritz Albert Lipmann do Fritz Lipmann) |
|||
Linia 13: | Linia 13: | ||
|miejsce spoczynku = | |miejsce spoczynku = | ||
|zawód = lekarz, farmakolog, biochemik | |zawód = lekarz, farmakolog, biochemik | ||
− | |odznaczenia = | + | |odznaczenia = Nagroda Nobla |
|commons = | |commons = | ||
|wikiźródła = | |wikiźródła = |
Wersja z 15:19, 26 sty 2015
Fritz Albert Lipmann | |
| |
Data i miejsce urodzenia | 12 czerwca 1899 roku Królewiec |
Data i miejsce śmierci | 24 lipca 1986 roku Poughkeepsie (USA) |
Zawód | lekarz, farmakolog, biochemik |
Odznaczenia | |
Nagroda Nobla |
Fritz Albert Lipmann (ur. 12 czerwca 1899 roku w Królewcu, zm. 24 lipca 1986 roku w Poughkeepsie (USA) ) – lekarz, farmakolog, biochemik. Laureat Nagrody Nobla.
Spis treści
Życiorys
Pochodził z rodziny królewieckiego prawnika. Należy do najmłodszych laureatów nagrody Nobla wywodzących się z Prus Wschodnich.
Szkoła i wykształcenie
W 1917 roku ukończył Collegium Fridericianum i podjął studia medyczne na Albertynie. Następnie kontynuował studia na uniwersytetach w Monachium i Berlinie. W Amsterdamie studiował farmakologię, a biochemię w Królewcu.
Praca
W latach 1927–1932 pracował jako asystent w Instytucie Fizyki Jądrowej im. Cesarza Wilhelma w Berlinie-Dahlem. W 1933 roku wyjechał z Niemiec i przez krótki czas pracował w Carlsborg Institut w Kopenhadze. Następnie emigrował do Stanów Zjednoczonych.
W Nowym Jorku do 1941 roku był pracownikiem badawczym Cornel Medical College. Już w 1949 roku kierował katedrą na uniwersytecie Rockefellera w Nowym Jorku.
Był członkiem wielu międzynarodowych towarzystw naukowych. Napisał blisko 500 rozpraw i artykułów naukowych, wydał książkęWanderungen eines Biochemike [Wędrówki biochemika]. Lipmann wyjaśniał mechanizmy przemian energii w biochemicznej reakcji glikogenolizy, czyli zawartości cukru w tkankach zwierzęcych, zwłaszcza w mięśniach i wątrobie. Prowadził badania nad fermentacją masłową, m.in. stwierdził, że powstający podczas fermentacji kwas pirogronowy ulega przemianie w fosforan acetylu. Zbadał koenzym A, którego obecność jest niezbędna do sprawczego działania pewnych enzymów. Odkrył, że w jego skład wchodzi kwas pantotenowy.
Bibliografia
Jan Chłosta, Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich, Olsztyn 1999.