Płociczno

Płociczno
Płociczno. Mogiła żołnierza rosyjskiego. Fot. Grzegorz Bućko. Źródło: www.rowery.olsztyn.pl [29.07.2013]
Rodzaj miejscowości	wieś sołecka
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	ełcki
Gmina	Ełk
Liczba ludności (2010)	91
Strefa numeracyjna	(+48) 87
Kod pocztowy	19-300
Tablice rejestracyjne	NEL
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Płociczno
Położenie na mapie Polski Płociczno
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Płociczno (niem. Plotzitznen, Bunhausen) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie ełckim, w gminie Ełk. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego. W 2010 roku wieś liczyła 91 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Małgorzata Sieńkowska.

Położenie

Miejscowość położona nad jeziorem Płociczno (Płociczenko, Płociczne), łączącym się w południowej części z Jeziorem Jasnym. Płociczno jest usytuowane w południowej części Pojezierza Ełckiego, będącego środkową częścią obszaru Pojezierza Mazurskiego. Płociczno jest oddalone o 12 km od Ełku.

Dzieje miejscowości

Miejscowość powstała jako dobra służebne w 1438 roku. Była to jedyna osada założona w rejonie Stradun do chwili wybuchu wojny trzynastoletniej, a w każdym razie jedyny potwierdzony dotychczas przywilej. Nadanie (40 łanów na prawie chełmińskim) z rąk komtura brandenburskiego Jana von Beenhausen otrzymał Paweł Pęcki (Paulo Pentzkau) z prokuratorii ełckiej, właściciel 4 łanów w okolicach Ełku. Komtur zezwolił ponadto na budowę młyna oraz nadał pół łana łąki przy rzece. Nadanie obejmowało obszar pomiędzy rzekami: Ełk i Legą. W 1486 roku komtur Jan von Tieffen nadał mieszkańcom Płociczna 4 łany w puszczy, które początkowo traktowano jako integralną część wsi. Jednak w 1540 roku doszło do wydzielenia odrębnych dóbr służebnych – Jelitek. Stan faktyczny potwierdził w 1564 roku książę Albrecht Hohenzollern. W XVII wieku Płociczno z pewnością wchodziło w skład parafii straduńskiej. W roku 1938 administracja III Rzeszy zmieniła nazwę miejscowości na Bunhausen. W okolicy zachowane jest grodzisko z czasów jaćwieskich.

Aktualnie wieś jest siedzibą sołectwa.

Religia

Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej w Stradunach.

Zabytki

• w lesie, po prawej stronie drogi prowadzącej do wsi, znajduje się pojedyncza mogiła nieznanego żołnierza armii rosyjskiej, poległego w czasie I wojny światowej

Bibliografia

Białuński Grzegorz, Kolonizacja „Wielkiej Puszczy” (do 1568 roku) – starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie), Olsztyn 2002.
Jan Kawecki, Bolesław Roman, Ełk. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1970.
Kossert Andreas, Mazury. Zapomniane Południe dawnych Prus Wschodnich, przeł. Barbara Ostrowska, Warszawa 2004.
Orłowicz Mieczysław, Ilustrowany przewodnik po Mazurach Pruskich i Warmii, na nowo podali do druku Grzegorz Jasiński, Andrzej Rzempołuch, Robert Traba, Olsztyn 1991.
Bank Danych Lokalnych GUS [29.07.2013]
Deutsche Verwaltungsgeschichte [29.07.2013]
Olsztyńska Strona Rowerowa [29.07.2013]