Skitno

Skitno
Skitno. Wiadukt z początków XX wieku. Źródło: www.wmtmk.pl
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	bartoszycki
Gmina	Bartoszyce
Liczba ludności (2010)	126
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Skitno
Położenie na mapie Polski Skitno
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Skitno (niem. Skitten) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Bartoszyce. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.

Miejscowość w 2010 roku liczyła 126 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Robert Przybycień.

Położenie

Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego, na Równinie Sępopolskiej, 5,5 km na północny wschód od Bartoszyc.

Dzieje miejscowości

Wieś powstała w ramach kolonizacji północnych obszarów państwa zakonu krzyżackiego. Po raz pierwszy wzmiankowana jest w źródłach z 1521 roku, lecz musiała istnieć już dużo wcześniej. Była to wieś należąca do Zakonu, lokowana na prawie chełmińskim na 33 łanach. W 1566 roku przeszła w ręce szlacheckie; początkowo była własnością von Lesgewangów, a następnie von Kunheimów. W 1740 roku odkupił ją skarb państwa i do początku XIX wieku stanowiła wieś królewską.

Szkołę we wsi założono w 1735 roku. W 1935 roku uczęszczało do niej 59 uczniów, a zatrudniony był jeden nauczyciel.

Po II wojnie światowej Skitno stało się siedzibą sołectwa. W 1983 roku było tu 30 budynków mieszkalnych, a do wsi należało 36 indywidualnych gospodarstw rolnych, które łącznie zajmowały obszar 485 ha. Znajdowały się tu wówczas: prywatna stolarnia, punkt biblioteczny, sala kinowa na 50 miejsc oraz świetlica (ta ostatnia działa również obecnie).

Liczba mieszkańców:

• 1857 – 350 osób
• 1933 – 306 osób
• 1939 – 315 osób
• 1983 – 172 osoby

Turystyka

• We wsi znajdują się gospodarstwa agroturystyczne, należące do Bartoszyckiego Stowarzyszenia Agroturystyki "WARMIACY".

Zabytki

• budynek dawnej szkoły (dom nr 6), murowany z lat 20. XX w.
• przykłady budownictwa murowanego z drugiej połowy XIX wieku (m.in. domy nr 7a, 8, 9, 14/14a) oraz z początku XX w. (domy i budynki gospodarcze)

Bibliografia

Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1987.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
Studium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennego gminy Bartoszyce [05.03.2014]
Bank Danych Lokalnych GUS [05.03.2014]
Deutsche Verwaltungsgeschichte [05.03.2014]