Prątnica: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 11: | Linia 11: | ||
|rodzaj miejscowości = Wieś sołecka | |rodzaj miejscowości = Wieś sołecka | ||
|województwo = Warmińsko-Mazurskie | |województwo = Warmińsko-Mazurskie | ||
− | |powiat = | + | |powiat = iławski |
|gmina = Lubawa | |gmina = Lubawa | ||
|miejscowość podstawowa = | |miejscowość podstawowa = | ||
Linia 31: | Linia 31: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
− | <big>'''Prątnica''' (niem. ''Prontnitza'', w latach 1866-1945 miejscowość nosiła nazwę ''Pronikau'') – wieś sołecka w Polsce. Położona w [[województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat iławski|powiecie iławskim]] w [[gmina Lubawa|gminie Lubawa]]. Miejscowość położona 5 km na południowy wschód od [[Lubawa|Lubawy]]. Wieś istniała prawdopodobnie już za czasów pogańskich. Wieś w latach 1975-1998 przynależała administracyjnie do [[województwo olsztyńskie|województwa olsztyńskiego]]. | + | <big>'''Prątnica''' (niem. ''Prontnitza'', w latach 1866-1945 miejscowość nosiła nazwę ''Pronikau'') – wieś sołecka w Polsce. Położona w [[województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat iławski|powiecie iławskim]] w [[gmina Lubawa|gminie Lubawa]]. Miejscowość położona 5 km na południowy wschód od [[Lubawa|Lubawy]]. Wieś istniała prawdopodobnie już za czasów pogańskich. Wieś w latach 1975-1998 przynależała administracyjnie do [[województwo olsztyńskie|województwa olsztyńskiego]]. Obecnie sołtysem wsi jest [[Jan Kowalkowski]]. |
<br/> | <br/> | ||
− | + | === Charakterystyka fizjograficzna === | |
− | === Charakterystyka fizjograficzna | ||
W krajobrazie ciągnie się pas [[równina sandrowa|równiny sandrowej]]. W budowie sandrowej znaczącą rolę pełniły osady piaszczyste. W ich składzie chemicznym znajduje się wysoka zawartość krzemionki. W skład surowców mineralnych wchodzi: kruszywo, surowce ceramiczne oraz organiczne. Złoża ich zalegają na powierzchni albo występują płytko pod powierzchnią ziemi. Do najobficiej występujących bogactw naturalnych zalicza się torf. Sieć hydrograficzna omawianego terenu powstała z chwilą ustąpienia lodowca. | W krajobrazie ciągnie się pas [[równina sandrowa|równiny sandrowej]]. W budowie sandrowej znaczącą rolę pełniły osady piaszczyste. W ich składzie chemicznym znajduje się wysoka zawartość krzemionki. W skład surowców mineralnych wchodzi: kruszywo, surowce ceramiczne oraz organiczne. Złoża ich zalegają na powierzchni albo występują płytko pod powierzchnią ziemi. Do najobficiej występujących bogactw naturalnych zalicza się torf. Sieć hydrograficzna omawianego terenu powstała z chwilą ustąpienia lodowca. | ||
<br/> | <br/> | ||
− | + | === Dzieje miejscowości === | |
− | === Dzieje miejscowości | ||
Biskup Otto nadał wsi w latach 1324-1349 przywilej na [[prawo chełmińskie|prawie chełmińskim]] na 60 łanów. Również w XIV wieku został wybudowany kościół i utworzono we wsi parafię. Biskup chełmiński [[Tideman Gise]] założył w 1546 roku staw rybny miedzy wsiami: Prątnicą i [[Tynwałd|Tynwałdem]]. Ponadto doprowadził wodę z rzeczki Prątnicy, przez granicę dóbr biskupich, aż do wsi [[Tuszewo]]. Utworzenie stawu spowodowało zalanie łąk mieszkańcom wsi Prątnica. Wówczas biskup nadał im dwa opustoszałe łany jako odszkodowanie. W XVI wieku wieś prowadziła sprzedaż piwa. Od roku 1773 miejscowość była w posiadaniu króla pruskiego. W 1789 roku były we wsi 34 zagrody. W roku 1885 żyło tu 553 osoby, w tym było 507 katolików i 46 ewangelików. [[Szkoła w Prątnicy]] była w drugiej połowie XVIII wieku. W latach 1798 – 1799 uczył w niej Żmijewski. W roku 1906 wybuchł strajk szkolny, który szybko został. W roku 1928 Prątnica liczyła 550 osób. Po drugiej wojnie światowej wieś się rozbudowała. W latach sześćdziesiątych wybudowano nową szkołę i ośrodek zdrowia. Wieś sołecka Prątnica w 1978 roku liczyła 782 mieszkańców. W tym roku była we wsi szkoła podstawowa, przedszkole oraz biblioteka. | Biskup Otto nadał wsi w latach 1324-1349 przywilej na [[prawo chełmińskie|prawie chełmińskim]] na 60 łanów. Również w XIV wieku został wybudowany kościół i utworzono we wsi parafię. Biskup chełmiński [[Tideman Gise]] założył w 1546 roku staw rybny miedzy wsiami: Prątnicą i [[Tynwałd|Tynwałdem]]. Ponadto doprowadził wodę z rzeczki Prątnicy, przez granicę dóbr biskupich, aż do wsi [[Tuszewo]]. Utworzenie stawu spowodowało zalanie łąk mieszkańcom wsi Prątnica. Wówczas biskup nadał im dwa opustoszałe łany jako odszkodowanie. W XVI wieku wieś prowadziła sprzedaż piwa. Od roku 1773 miejscowość była w posiadaniu króla pruskiego. W 1789 roku były we wsi 34 zagrody. W roku 1885 żyło tu 553 osoby, w tym było 507 katolików i 46 ewangelików. [[Szkoła w Prątnicy]] była w drugiej połowie XVIII wieku. W latach 1798 – 1799 uczył w niej Żmijewski. W roku 1906 wybuchł strajk szkolny, który szybko został. W roku 1928 Prątnica liczyła 550 osób. Po drugiej wojnie światowej wieś się rozbudowała. W latach sześćdziesiątych wybudowano nową szkołę i ośrodek zdrowia. Wieś sołecka Prątnica w 1978 roku liczyła 782 mieszkańców. W tym roku była we wsi szkoła podstawowa, przedszkole oraz biblioteka. | ||
<br/> | <br/> | ||
− | + | === Zabytki === | |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | === Zabytki | ||
Do zabytków w Prątnicy należy: murowany, kościół parafialny, w stylu gotyckim, zbudowany w XIV wieku, przebudowany około 1600 roku. Ciekawostką jest cygański bożek wmurowany w ścianę kościoła. Figura ta do dzisiaj zachowała wyraźne rysy. | Do zabytków w Prątnicy należy: murowany, kościół parafialny, w stylu gotyckim, zbudowany w XIV wieku, przebudowany około 1600 roku. Ciekawostką jest cygański bożek wmurowany w ścianę kościoła. Figura ta do dzisiaj zachowała wyraźne rysy. | ||
<br/> | <br/> | ||
− | + | === Gospodarka === | |
− | === Gospodarka | ||
W 1975 roku wraz z reformą władz i administracji terenowej zmodyfikowana została funkcja kółek rolniczych. W 1975 roku nastąpiła ich reorganizacja. Utworzono [[Spółdzielnia Kółek Rolniczych w Lubawie|Spółdzielnię Kółek Rolniczych w Lubawie]]. Prątnica stała się filią Zakładu Usług Mechanizacji Rolnictwa i Transportu w Lubawie. | W 1975 roku wraz z reformą władz i administracji terenowej zmodyfikowana została funkcja kółek rolniczych. W 1975 roku nastąpiła ich reorganizacja. Utworzono [[Spółdzielnia Kółek Rolniczych w Lubawie|Spółdzielnię Kółek Rolniczych w Lubawie]]. Prątnica stała się filią Zakładu Usług Mechanizacji Rolnictwa i Transportu w Lubawie. | ||
<br/> | <br/> | ||
− | + | === Bibliografia === | |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | === Bibliografia | ||
''Prątnica'', w: ''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', t. 9, red. B. Chlebowski, Warszawa 1888.<br/> | ''Prątnica'', w: ''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', t. 9, red. B. Chlebowski, Warszawa 1888.<br/> | ||
Linia 78: | Linia 61: | ||
− | [[Kategoria: Miejscowość]][[Kategoria: Powiat]][[Kategoria: Gmina]] | + | [[Kategoria: Miejscowość]][[Kategoria: Powiat iławski]][[Kategoria: Gmina Lubawa]][[Kategoria: Wieś sołecka]] |
− | [[ | + | ([[Dyskusja użytkownika:Asiuulek|dyskusja]]) 20:12, 23 wrz 2013 (CEST) |
Wersja z 12:24, 9 lis 2013
Prątnica | |
| |
Zabytkowy Kościół w Prątnicy
Źródło: http://kolumber.pl/photos/show/place:56781/page:1, dostęp 23 września 2013 | |
Rodzaj miejscowości | Wieś sołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | Warmińsko-Mazurskie |
Powiat | iławski |
Gmina | Lubawa |
Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
Kod pocztowy | 14-260 |
Tablice rejestracyjne | NIL |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Prątnica (niem. Prontnitza, w latach 1866-1945 miejscowość nosiła nazwę Pronikau) – wieś sołecka w Polsce. Położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim w gminie Lubawa. Miejscowość położona 5 km na południowy wschód od Lubawy. Wieś istniała prawdopodobnie już za czasów pogańskich. Wieś w latach 1975-1998 przynależała administracyjnie do województwa olsztyńskiego. Obecnie sołtysem wsi jest Jan Kowalkowski.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
W krajobrazie ciągnie się pas równiny sandrowej. W budowie sandrowej znaczącą rolę pełniły osady piaszczyste. W ich składzie chemicznym znajduje się wysoka zawartość krzemionki. W skład surowców mineralnych wchodzi: kruszywo, surowce ceramiczne oraz organiczne. Złoża ich zalegają na powierzchni albo występują płytko pod powierzchnią ziemi. Do najobficiej występujących bogactw naturalnych zalicza się torf. Sieć hydrograficzna omawianego terenu powstała z chwilą ustąpienia lodowca.
Dzieje miejscowości
Biskup Otto nadał wsi w latach 1324-1349 przywilej na prawie chełmińskim na 60 łanów. Również w XIV wieku został wybudowany kościół i utworzono we wsi parafię. Biskup chełmiński Tideman Gise założył w 1546 roku staw rybny miedzy wsiami: Prątnicą i Tynwałdem. Ponadto doprowadził wodę z rzeczki Prątnicy, przez granicę dóbr biskupich, aż do wsi Tuszewo. Utworzenie stawu spowodowało zalanie łąk mieszkańcom wsi Prątnica. Wówczas biskup nadał im dwa opustoszałe łany jako odszkodowanie. W XVI wieku wieś prowadziła sprzedaż piwa. Od roku 1773 miejscowość była w posiadaniu króla pruskiego. W 1789 roku były we wsi 34 zagrody. W roku 1885 żyło tu 553 osoby, w tym było 507 katolików i 46 ewangelików. Szkoła w Prątnicy była w drugiej połowie XVIII wieku. W latach 1798 – 1799 uczył w niej Żmijewski. W roku 1906 wybuchł strajk szkolny, który szybko został. W roku 1928 Prątnica liczyła 550 osób. Po drugiej wojnie światowej wieś się rozbudowała. W latach sześćdziesiątych wybudowano nową szkołę i ośrodek zdrowia. Wieś sołecka Prątnica w 1978 roku liczyła 782 mieszkańców. W tym roku była we wsi szkoła podstawowa, przedszkole oraz biblioteka.
Zabytki
Do zabytków w Prątnicy należy: murowany, kościół parafialny, w stylu gotyckim, zbudowany w XIV wieku, przebudowany około 1600 roku. Ciekawostką jest cygański bożek wmurowany w ścianę kościoła. Figura ta do dzisiaj zachowała wyraźne rysy.
Gospodarka
W 1975 roku wraz z reformą władz i administracji terenowej zmodyfikowana została funkcja kółek rolniczych. W 1975 roku nastąpiła ich reorganizacja. Utworzono Spółdzielnię Kółek Rolniczych w Lubawie. Prątnica stała się filią Zakładu Usług Mechanizacji Rolnictwa i Transportu w Lubawie.
Bibliografia
Prątnica, w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 9, red. B. Chlebowski, Warszawa 1888.
Śliwiński Józef, Lubawa, z dziejów miasta i okolic, Olsztyn 1982.
Panfil Jan, Pojezierze Mazurskie, Warszawa 1968.
Michniewska-Szczepkowska Barbara, Szczepkowski Bohdan, Województwo olsztyńskie, środowisko geograficzne tekst i mapy krajoznawcze, Olsztyn 1969.
Zobacz też
(dyskusja) 20:12, 23 wrz 2013 (CEST)