Herman z Pragi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
m (Zastępowanie tekstu - "| " na "|") |
|||
| Linia 31: | Linia 31: | ||
Herman w 1327 r. został kustoszem paryskiej kapituły i sędzią sądu papieskiego. Posiadał kanonikaty w Wyszehradzie koło Pragi i Ratyzbonie. | Herman w 1327 r. został kustoszem paryskiej kapituły i sędzią sądu papieskiego. Posiadał kanonikaty w Wyszehradzie koło Pragi i Ratyzbonie. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | Po śmierci [[Henryk II Wogenap|Henryka Wogenapa]] [[Archidiecezja warmińska |biskupstwo warmińskie]] nie było obsadzone aż przez cztery lata. Stan ten wynikał z faktu ścierania się na [[Warmia| Warmii]] interesów [[Zakon krzyżacki|Zakonu krzyżackiego]] i kurii papieskiej. Ok. 1334 r. [[kapituła warmińska]] wybrała na biskupa [[Marcin Czindal |Marcina Czindala]]. Ten zwyczajowo zrzekł się wyboru na ręce papieża Benedykta XII. Papież przyjął rezygnację. Jednak podczas obsadzenia biskupstwa warmińskiego papież pominął Marcina Czindala. Na biskupa powołał w 1337 r. Hermana z Pragi. Konsekracji udzielił mu sam papież Benedykt XII w Awinionie. | + | Po śmierci [[Henryk II Wogenap|Henryka Wogenapa]] [[Archidiecezja warmińska |biskupstwo warmińskie]] nie było obsadzone aż przez cztery lata. Stan ten wynikał z faktu ścierania się na [[Warmia|Warmii]] interesów [[Zakon krzyżacki|Zakonu krzyżackiego]] i kurii papieskiej. Ok. 1334 r. [[kapituła warmińska]] wybrała na biskupa [[Marcin Czindal |Marcina Czindala]]. Ten zwyczajowo zrzekł się wyboru na ręce papieża Benedykta XII. Papież przyjął rezygnację. Jednak podczas obsadzenia biskupstwa warmińskiego papież pominął Marcina Czindala. Na biskupa powołał w 1337 r. Hermana z Pragi. Konsekracji udzielił mu sam papież Benedykt XII w Awinionie. |
<br/> | <br/> | ||
Wybór Hermana spotkał się z ogólnym sprzeciwem na [[Warmia|Warmii]]. Papież nakazał biskupom: januańskiemu, kamieńskiemu oraz opatowi zbrasławskiemu z diecezji praskiej, ażeby w wypadku sprzeciwu wyznaczyli termin przejęcia biskupstwa przez Hermana. Ostatecznie Herman zasiadł na tronie biskupim w 1340 r. | Wybór Hermana spotkał się z ogólnym sprzeciwem na [[Warmia|Warmii]]. Papież nakazał biskupom: januańskiemu, kamieńskiemu oraz opatowi zbrasławskiemu z diecezji praskiej, ażeby w wypadku sprzeciwu wyznaczyli termin przejęcia biskupstwa przez Hermana. Ostatecznie Herman zasiadł na tronie biskupim w 1340 r. | ||
| Linia 37: | Linia 37: | ||
Herman był protegowanym papieża Benedykta XII i Luksemburczyków. [[Zakon krzyżacki]] utrzymywał z biskupem dobre stosunki polityczne. W zarządzie diecezją Herman napotkał problem spłaty sum należnych kurii awiniońskiej. Nałożył więc na kościoły diecezji podatek nadzwyczajny - subsidium charitativium. Dzięki temu zabiegowi udało się mu oddłużyć częściowo biskupstwo. | Herman był protegowanym papieża Benedykta XII i Luksemburczyków. [[Zakon krzyżacki]] utrzymywał z biskupem dobre stosunki polityczne. W zarządzie diecezją Herman napotkał problem spłaty sum należnych kurii awiniońskiej. Nałożył więc na kościoły diecezji podatek nadzwyczajny - subsidium charitativium. Dzięki temu zabiegowi udało się mu oddłużyć częściowo biskupstwo. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | W 1341 r. Herman przeniósł swoją siedzibę do [[Orneta|Ornety]]. Tamtejszy [[lkwim:Zamek w Ornecie|zamek]] na krótko stał się główną siedzibą biskupów warmińskich. W 1343 r. zwołał synod diecezjalny. Prowadził także kolonizację południowo-wschodniej [[Warmia| Warmii]]. | + | W 1341 r. Herman przeniósł swoją siedzibę do [[Orneta|Ornety]]. Tamtejszy [[lkwim:Zamek w Ornecie|zamek]] na krótko stał się główną siedzibą biskupów warmińskich. W 1343 r. zwołał synod diecezjalny. Prowadził także kolonizację południowo-wschodniej [[Warmia|Warmii]]. |
<br/> | <br/> | ||
W 1343 r. zarządził, aby każdy z kanoników katedralnych odbył studia z zakresu teologii lub prawa kościelnego. Był czynnym pisarzem i wydał kilka książek religijnych. | W 1343 r. zarządził, aby każdy z kanoników katedralnych odbył studia z zakresu teologii lub prawa kościelnego. Był czynnym pisarzem i wydał kilka książek religijnych. | ||
| Linia 62: | Linia 62: | ||
[[Kategoria: Duchowni rzymskokatoliccy|Herman, z Pragi]] | [[Kategoria: Duchowni rzymskokatoliccy|Herman, z Pragi]] | ||
| − | [[Kategoria: Biskupi warmińscy| Herman, z Pragi]] | + | [[Kategoria: Biskupi warmińscy|Herman, z Pragi]] |
[[Kategoria: Pisarze i poeci|Herman, z Pragi]] | [[Kategoria: Pisarze i poeci|Herman, z Pragi]] | ||
[[Kategoria: Powiat lidzbarski|Herman, z Pragi]] | [[Kategoria: Powiat lidzbarski|Herman, z Pragi]] | ||
[[Kategoria: Orneta (gmina miejsko-wiejska)|Herman, z Pragi]] | [[Kategoria: Orneta (gmina miejsko-wiejska)|Herman, z Pragi]] | ||
[[Kategoria: 1301-1400|Herman, z Pragi]] | [[Kategoria: 1301-1400|Herman, z Pragi]] | ||
Wersja z 14:33, 17 mar 2015
| Herman z Pragi | |
| | |
 Herman z Pragi
Źródło: Poczet biskupów warmińskich, pod red. Stanisława Achremczyka, Olsztyn 2008, 510 ss. | |
| Data urodzenia | ok. 1280 r. |
| Data i miejsce śmierci | 1349/1350 (w noc noworoczną) Orneta |
| Przyczyna śmierci | najprawdopodobniej w wyniku dżumy |
| Miejsce spoczynku | chór katedry fromborskiej |
Herman z Pragi (ur. ok. 1280 r., zm. w noc noworoczną 1349/1350 r. w Ornecie) – biskup warmiński w latach 1337-1349.
Życiorys
Szkoła i wykształcenie
Herman studiował prawo kościelne w Bolonii, gdzie uzyskał stopień doktora dekretałów.
Działalność
Herman w 1327 r. został kustoszem paryskiej kapituły i sędzią sądu papieskiego. Posiadał kanonikaty w Wyszehradzie koło Pragi i Ratyzbonie.
Po śmierci Henryka Wogenapa biskupstwo warmińskie nie było obsadzone aż przez cztery lata. Stan ten wynikał z faktu ścierania się na Warmii interesów Zakonu krzyżackiego i kurii papieskiej. Ok. 1334 r. kapituła warmińska wybrała na biskupa Marcina Czindala. Ten zwyczajowo zrzekł się wyboru na ręce papieża Benedykta XII. Papież przyjął rezygnację. Jednak podczas obsadzenia biskupstwa warmińskiego papież pominął Marcina Czindala. Na biskupa powołał w 1337 r. Hermana z Pragi. Konsekracji udzielił mu sam papież Benedykt XII w Awinionie.
Wybór Hermana spotkał się z ogólnym sprzeciwem na Warmii. Papież nakazał biskupom: januańskiemu, kamieńskiemu oraz opatowi zbrasławskiemu z diecezji praskiej, ażeby w wypadku sprzeciwu wyznaczyli termin przejęcia biskupstwa przez Hermana. Ostatecznie Herman zasiadł na tronie biskupim w 1340 r.
Herman był protegowanym papieża Benedykta XII i Luksemburczyków. Zakon krzyżacki utrzymywał z biskupem dobre stosunki polityczne. W zarządzie diecezją Herman napotkał problem spłaty sum należnych kurii awiniońskiej. Nałożył więc na kościoły diecezji podatek nadzwyczajny - subsidium charitativium. Dzięki temu zabiegowi udało się mu oddłużyć częściowo biskupstwo.
W 1341 r. Herman przeniósł swoją siedzibę do Ornety. Tamtejszy zamek na krótko stał się główną siedzibą biskupów warmińskich. W 1343 r. zwołał synod diecezjalny. Prowadził także kolonizację południowo-wschodniej Warmii.
W 1343 r. zarządził, aby każdy z kanoników katedralnych odbył studia z zakresu teologii lub prawa kościelnego. Był czynnym pisarzem i wydał kilka książek religijnych.
Udzielał się politycznie. Uczestniczył m.in. w pokoju namysłowskim oraz w rozstrzygnięciu sporu między biskupem pomezańskim a kapitułą.
W trakcie pełnienia swoich obowiązków biskup powołał kapitułę kolegiacką dla diecezji warmińskiej, najpierw z siedzibą w Pierzchałach, następnie przeniesioną do Głotowa i ostatecznie do Dobrego Miasta. Za jego czasów rozpoczęto budowę kościoła pw. św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Ornecie, a także zamku w Lidzbarku Warmińskim.
Konsekrował kościół pw. św. Augustyna i Anny w Babiaku.
Uposażył też w dekrecie lokacyjnym kościół pw. św. Bartłomieja w Jezioranach i kościół pw. św. Małgorzaty w Kłębowie.
Dzięki nadaniom ziemskim z rąk biskupa powstały Maruny, Skolity, Stękiny i Sętal. Herman z Pragi wydał też dokumenty lokacyjne dla Jarot, Kłębowa, Mawr, Międzylesia, Stoczka Klasztornego.
Ciekawostki
Herman prawdopodobnie spokrewniony był z Mikołajem Stockelem z Pragi. Był także pierwszym biskupem warmińskim, który posiadał własny herb rodowy. Był pierwszym biskupem wybranym nie przez kapitułę warmińską.
Bibliografia
Obłąk Jan, Kopiczko Andrzej, Historia Diecezji i Archidiecezji Warmińskiej, Olsztyn 2010, 261 ss.
Poczet biskupów warmińskich, pod red. Stanisława Achremczyka, Olsztyn 2008, 510 ss.
