Piotr Diernow: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 40: | Linia 40: | ||
==Przypisy== | ==Przypisy== | ||
<references/> | <references/> | ||
| − | [[Kategoria:Osoby|Diernow, Piotr]][[Kategoria:Ludzie oświaty]][[Kategoria: Nauczyciele i dyrektorzy placówek oświatowych]][[Kategoria: 1919-1944|Diernow, Piotr]][[Kategoria: 1945-1989|Diernow, Piotr]] | + | [[Kategoria:Osoby|Diernow, Piotr]][[Kategoria:Ludzie oświaty]][[Kategoria: Nauczyciele i dyrektorzy placówek oświatowych]][[Kategoria: 1919-1944|Diernow, Piotr]][[Kategoria: 1945-1989|Diernow, Piotr]][[Kategoria:Olsztyn|Diernow,Piotr]] |
Wersja z 10:16, 28 sty 2022
| Piotr Diernow | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 1925 r. Sambek nad Donem |
| Data i miejsce śmierci | 23 stycznia 1945 r. Olsztyn |
Piotr Diernow (ur. w 1925 r. w Sambeku nad Donem, zm. 23 stycznia 1945 r. w Olsztynie) – nauczyciel.
Życiorys
Piotr Diernow urodził się w 1925 roku w Sambeku nad Donem pod Rostowem. Razem z rodzicami opuścił rodzinne strony i w 1931 roku przeniósł się do Nowoszachtinska. Swoją edukację rozpoczął w szkole powszechnej, następnie kontynuował ją w szkole hutniczej. Przez krótki okres pracował jako nauczyciel.
6 kwietnia 1944 roku zaciągnął się do armii. Przemarsz razem z wojskiem rozpoczął w Smoleńsku, a skończył w Olsztynie. Zginął w Olsztynie, w chwili ostrzeliwania bunkra. Chroniąc kawalerzystów, zasłonił otwór bunkra, by jego towarzysze mogli zaatakować nieprzyjaciela.
Zginął 23 stycznia 1945 roku.
Upamiętnienie
W 1967 r. w Kieźlinach odsłonięto głaz pamiątkowy w Kieźlinach, gdzie miało dojść do potyczki wojsk niemieckich z Armią Czerwoną i śmierci Diernowa. Tego samego roku jego imieniem nazwano szkołę podstawową i wmurowano na jej ścianie pamiątkową tablicę. Imieniem Diernowa nazwano ulice w Olsztynie i sąsiadujących z miejscem wydarzenia wsiach. Powstał nawet szlak turystyczny jemu poświęcony.
Kontrowersje
Istnieją podejrzenia o czysto propagandowej wersji relacji o bohaterskiej śmierci Piotra Diernowa. Relacje starszych mieszkańców nie potwierdzają tego wydarzenia - przede wszystkim nigdy nie było w Kieźlinach bunkrów, Niemcy okopali się tylko na terenie dzisiejszych ogrodów działkowych, nikt też nie pamięta aby rzeka Wadąg zamarzła pozwalając na przejście po lodzie.[1]
Zobacz też
https://kulturawarminska.pl/miejsca-historyczne-i-pomniki/pamiatkowy-glaz-piotra-diernowa-w-wadagu/
Bibliografia
Chłosta Jan, Ludzie godni pamięci. Warmińsko-mazurscy patroni olsztyńskich ulic, Olsztyn 1997.
