Chmielewo: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
Linia 7: | Linia 7: | ||
|herb artykuł = | |herb artykuł = | ||
|dopełniacz wsi = Chmielewa | |dopełniacz wsi = Chmielewa | ||
− | |zdjęcie = | + | |zdjęcie = Chmielewo.jpg |
− | |opis zdjęcia = | + | |opis zdjęcia = Chmielewo |
|rodzaj miejscowości = wieś sołecka | |rodzaj miejscowości = wieś sołecka | ||
|województwo = warmińsko-mazurskie | |województwo = warmińsko-mazurskie |
Wersja z 16:05, 3 lip 2014
Chmielewo | |
| |
Chmielewo
| |
Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | piski |
Gmina | Orzysz |
Liczba ludności (2010) | 97 (łącznie Chmielewo i Nowa Wieś) |
Strefa numeracyjna | (+48) 87 |
Kod pocztowy | 12-250 |
Tablice rejestracyjne | NPI |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Chmielewo (niem. Chmielewen, od 1938 r. Talau) – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Orzysz. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Wieś położona jest w południowo – wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego na pograniczu Krainy Wielkich Jezior Mazurskich i Pojezierza Ełckiego. Miejscowość leży w odległości ok. 3 km na północ od jezior Tuchlin i Śniardwy, w odległości około 15 km od Orzysza. Na południe od wsi przepływa strumyk Chmielewka, dopływ Jeziora Tuchlin.
Dzieje miejscowości
Wieś została założona w 1494 roku na prawie chełmińskim na 44 łanach. Sołtysem został Mikołaj Skuropadło, który otrzymał cztery łany oraz zezwolenie na polowanie oraz na połów ryb w jeziorze Tuchlin – jednak tylko na własne potrzeby i jedynie latem i zimą. Wieś występowała początkowo jako Camelosen, Chmelewen, później Chmielewen. W 1517 roku istniała tu karczma, potwierdzona również w późniejszych dokumentach z XVI wieku. W 1539 i 1564 roku wieś w dalszym ciągu liczyła 44 łany. Chmielewo wchodziło w skład ewangelickiej parafii w Okartowie (1568). Wieś ucierpiała podczas najazdu Tatarów jesienią 1656 roku, m.in. w jasyr wziętych zostało 19 mieszkańców, w tym osiem kobiet. W podzięce za uratowanie życia pozostałym mieszkańcom sołtys Chmielewa – wraz sołtysami z Dziubieli i Tuchlina – ufundował w 1656 i 1659 roku dwa cynowe świeczniki ołtarzowe z inskrypcją w języku polskim: „Te liche darowane do kościoła okortowskiego” [1].
Szkoła we wsi powstała w roku 1737. W 1935 roku zatrudniony był w niej jeden nauczyciel, zaś naukę pobierało 57 uczniów. W drugiej połowie XIX wieku w pobliżu wsi powstał niewielki majątek Małe Chmielewo, po którym pozostał jedynie zniszczony cmentarz rodzinny.
Aktualnie wieś jest siedzibą sołectwa. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Marek Brudnicki [2].
Liczba mieszkańców
1864 – 238 osób
1867 – 259 osób
1933 – 309 osób
1939 – 269 osób
Zabytki:
- Kilka przykładów budownictwa murowanego z pierwszej ćwierci XX wieku: budynki mieszkalne oraz szkoła
- Dawny cmentarz ewangelicki, założony w połowie XIX wieku, większa część zdewastowana; znajduje się tu grób jednego żołnierza armii niemieckiej poległego 10 grudnia 1914 roku
- Dawny cmentarz rodzinny z połowy XIX wieku, przy drodze między Chmielewem a Tuchlinem; bardzo zdewastowany, zagrożony całkowitym zatarciem
Bibliografia:
- Achremczyk Stanisław, Historia Warmii i Mazur, t. I, Olsztyn 2011.
- Białuński Grzegorz, Osadnictwo regionu Wielkich Jezior Mazurskich od XIV do początku XVIII wieku – starostwo leckie (giżyckie) i ryńskie, Olsztyn 1996.
- Hippel Rudolf von, Przegląd statystycznych i innych uwarunkowań powiatu Johannisburg na podstawie przeprowadzonego spisu powszechnego w dniu 3 grudnia 1867 r. wg zestawienia starosty von Hippela w roku 1868, Znad Pisy, nr 19-20, 2010-2011, s. 83-157.
- Kossert Andreas, Mazury. Zapomniane Południe dawnych Prus Wschodnich, przeł. Barbara Ostrowska, Warszawa 2004.
- Pawlicki Ryszard Wojciech, Cmentarze i mogiły wojenne z okresu pierwszej wojny światowej na obszarze byłego powiatu piskiego, Znad Pisy, nr 4, 1996, s. 49-69.
- Pisz. Z dziejów miasta i powiatu, red. Wanda Korycka, Olsztyn 1970.
- Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. I, Warszawa 1880 http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_I/588 [data dostępu: 9.09.2013]
- Worobiec Antoni, Worobiec Krzysztof A., Z dziejów szkolnictwa na Ziemi Piskiej, Znad Pisy, nr 13/14, 2004/2005, s. 73-90.
- Żurkowska Tekla, Mazurskie cmentarze. Symbole w krajobrazie, Olsztyn 2008.
- Deutsche Verwaltungsgeschichte: http://www.verwaltungsgeschichte.de/johannisburg.html [data dostępu: 9.09.2013]
- Bank Danych Lokalnych GUS:http://www.stat.gov.pl/bdl/app/samorzad_m.dims [data dostępu: 9.09.2013]
- Gminna Ewidencja Zabytków http://www.orzysz.pl/index.php?k=631 [data dostępu: 9.09.2013]
Przypisy
- ↑ A. Kossert, Mazury. Zapomniane Południe dawnych Prus Wschodnich, przeł. B. Ostrowska, Warszawa 2004, s. 60.
- ↑ http://www.bip.orzysz.pl/index.php?k=305 [data dostępu: 30.08.2013]