Cmentarz mennonicki w Rozgarcie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 15: | Linia 15: | ||
Po zachodniej stronie kościoła w [[Rozgart|Rozgarcie]] znajduje się cmentarz ewangelicko-mennonicki. | Po zachodniej stronie kościoła w [[Rozgart|Rozgarcie]] znajduje się cmentarz ewangelicko-mennonicki. | ||
<br/> | <br/> | ||
| + | |||
== Opis == | == Opis == | ||
| − | Cmentarz mennonicki został założony na prostokątnej parceli, obsadzony zielenią obwiednią i krzyżującymi się 3 alejkami lipowymi. Na teren cmentarza prowadzi zrekonstruowana brama cmentarna, na której umieszczono pamiątkową tablicę, z napisami w języku polskim i niemieckim: „Pamięci tu spoczywających Rozgart 1891-1945”, ufundowaną przez odwiedzających wieś [[ | + | Cmentarz mennonicki został założony na prostokątnej parceli, obsadzony zielenią obwiednią i krzyżującymi się 3 alejkami lipowymi. Na teren cmentarza prowadzi zrekonstruowana brama cmentarna, na której umieszczono pamiątkową tablicę, z napisami w języku polskim i niemieckim: „Pamięci tu spoczywających Rozgart 1891-1945”, ufundowaną przez odwiedzających wieś [[Mennonici|mennonitów]]. Ogólny widok cmentarza to teren silnie zdewastowany z zachowanymi pojedynczymi nagrobkami w formie steli, pni drzew, marblitowych i betonowych tumb, m.in. z nazwiskami Fröse, stela Cathariny Wiehler i Anny Harms. Cmentarz, wraz z sąsiadującym obok dawnym zborem, jest czytelną ilustracją kultury mennonickiej, tak bardzo żywej na [[Żuławy Wiślany|Żuławach Wiślanych]] w czasie od XVI wieku do zakończenia II wojny światowej. |
<br/> | <br/> | ||
| + | |||
== Ciekawostki == | == Ciekawostki == | ||
Obecny kościół w Rozgarcie to faktycznie dawny [[Zbór pomennonicki w Rozgarcie |zbór mennonicki]]. W jego murach mają miejsce spotkania ekumeniczne katolików i mennonitów. | Obecny kościół w Rozgarcie to faktycznie dawny [[Zbór pomennonicki w Rozgarcie |zbór mennonicki]]. W jego murach mają miejsce spotkania ekumeniczne katolików i mennonitów. | ||
<br/> | <br/> | ||
| + | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Kizik Edmund, ''Mennonici w Gdańsku, Elblągu i na Żuławach Wiślanych w drugiej połowie XVII i w XVIII wieku. Studium z dziejów małej społeczności wyznaniowej'', Gdańsk 1994. | Kizik Edmund, ''Mennonici w Gdańsku, Elblągu i na Żuławach Wiślanych w drugiej połowie XVII i w XVIII wieku. Studium z dziejów małej społeczności wyznaniowej'', Gdańsk 1994. | ||
| Linia 26: | Linia 29: | ||
[[Kategoria: Powiat elbląski]] | [[Kategoria: Powiat elbląski]] | ||
| − | [[Kategoria: | + | [[Kategoria: Gronowo Elbląskie (gmina wiejska)]] |
[[Kategoria: Cmentarze zabytkowe]] | [[Kategoria: Cmentarze zabytkowe]] | ||
[[Kategoria: 1801-1918]] | [[Kategoria: 1801-1918]] | ||
Wersja z 11:50, 4 lip 2014
| Cmentarz mennonicki w Rozgarcie | |
| | |
| typ obiektu: | cmentarz mennonicki |
| datacja: | XIX w. |
| powiat: | elbląski |
| gmina: | Gronowo Elbląskie |
| miejscowość: | Rozgart |
Cmentarz mennonicki w Rozgarcie
Spis treści
Położenie
Po zachodniej stronie kościoła w Rozgarcie znajduje się cmentarz ewangelicko-mennonicki.
Opis
Cmentarz mennonicki został założony na prostokątnej parceli, obsadzony zielenią obwiednią i krzyżującymi się 3 alejkami lipowymi. Na teren cmentarza prowadzi zrekonstruowana brama cmentarna, na której umieszczono pamiątkową tablicę, z napisami w języku polskim i niemieckim: „Pamięci tu spoczywających Rozgart 1891-1945”, ufundowaną przez odwiedzających wieś mennonitów. Ogólny widok cmentarza to teren silnie zdewastowany z zachowanymi pojedynczymi nagrobkami w formie steli, pni drzew, marblitowych i betonowych tumb, m.in. z nazwiskami Fröse, stela Cathariny Wiehler i Anny Harms. Cmentarz, wraz z sąsiadującym obok dawnym zborem, jest czytelną ilustracją kultury mennonickiej, tak bardzo żywej na Żuławach Wiślanych w czasie od XVI wieku do zakończenia II wojny światowej.
Ciekawostki
Obecny kościół w Rozgarcie to faktycznie dawny zbór mennonicki. W jego murach mają miejsce spotkania ekumeniczne katolików i mennonitów.
Bibliografia
Kizik Edmund, Mennonici w Gdańsku, Elblągu i na Żuławach Wiślanych w drugiej połowie XVII i w XVIII wieku. Studium z dziejów małej społeczności wyznaniowej, Gdańsk 1994.
