Piotrowice: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja zweryfikowana][wersja zweryfikowana]
(Charakterystyka fizjograficzna)
Linia 31: Linia 31:
 
  |www                  =
 
  |www                  =
 
}}
 
}}
<big>'''Piotrowice'''</big> (niem. Piotrowitz, po 1818 r. Alt Petersdorf) – [[wieś sołecka]] w Polsce w [[województwo warmińsko - mazurskie| województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat nidzicki |powiecie nidzickim]], w [[gmina Nidzica| gminie Nidzica]]. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do [[województwo olsztyńskie |województwa olsztyńskiego]]. W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest [[Franciszek Malanowski]].
+
<big>'''Piotrowice'''</big> (niem. Piotrowitz, po 1818 r. Alt Petersdorf) – [[wieś sołecka]] w Polsce w [[Województwo warmińsko-mazurskie| województwie warmińsko-mazurskim]], w [[Powiat nidzicki |powiecie nidzickim]], w [[Nidzica (gmina miejsko-wiejska)| gminie Nidzica]]. W latach 1975-1998 miejscowość należała [[Podział administracyjny |administracyjnie]] do [[Województwo olsztyńskie |województwa olsztyńskiego]]. W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest [[Franciszek Malanowski]].
  
 
<br/>
 
<br/>
  
 
=== Charakterystyka fizjograficzna ===
 
=== Charakterystyka fizjograficzna ===
Miejscowość leży na terenie [[gmina Nidzica |gminy Nidzica]], przez obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca Obszar Europy Zachodniej od Obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19 000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne: żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa.
+
Miejscowość leży na terenie [[Nidzica (gmina miejsko-wiejska)|gminy Nidzica]], przez obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca Obszar Europy Zachodniej od Obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19 000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne: żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa.
  
 
<br/>
 
<br/>
  
 
=== Dzieje miejscowości ===
 
=== Dzieje miejscowości ===
Wieś lokowano ok. XIV w. W 1498 r. hrabia Wilhelma von Eysenburg odnowił przywilej lokacyjny wsi. Wieś obejmowała wówczas 20 [[łan| łanów]]. Gospodarowało w niej 5 wolnych chłopów. W 1717 r. 4 gospodarzy uprawiało 5 [[łan| łanów]]. 14 [[łan |łanów]], zaś leżało odłogiem. W 1782 r. było tu 4 chłopów. W 1784 r. wśród nowych mieszkańców si byli: Andreasa Szczepkowskiego, Andreasa Loszinsy, Martina Kozian, Albrechta Narzinskiego, Martina Rutkowskiego, Martina Nowińskiego, Adama Talarek. W 1858 r. teren wsi obejmował 1335 [[morga| mórg]].   
+
Wieś lokowano ok. XIV w. W 1498 r. hrabia Wilhelma von Eysenburg odnowił przywilej lokacyjny wsi. Wieś obejmowała wówczas 20 [[łan| łanów]]. Gospodarowało w niej 5 wolnych chłopów. W 1717 r. 4 gospodarzy uprawiało 5 łanów. 14 łanów, zaś leżało odłogiem. W 1782 r. było tu 4 chłopów. W 1784 r. wśród nowych mieszkańców si byli: Andreasa Szczepkowskiego, Andreasa Loszinsy, Martina Kozian, Albrechta Narzinskiego, Martina Rutkowskiego, Martina Nowińskiego, Adama Talarek. W 1858 r. teren wsi obejmował 1335 [[morga| mórg]].   
  
 
<br/>
 
<br/>
Linia 66: Linia 66:
  
 
1939 r. – 100 mieszkańców
 
1939 r. – 100 mieszkańców
 +
 +
<br/>
 +
 +
===Religia===
 +
Wieś znajduje się na terenie [[Parafia pw. Matki Bożej Królowej Polski w Napiwodzie |parafii rzymskokatolickiej pw. Matki Bożej Królowej Polski w Napiwodzie]].
  
 
<br/>
 
<br/>
  
 
=== Zabytki===
 
=== Zabytki===
 
 
Do dnia dzisiejszego zachowała się tradycyjna zabudowa zagród, staw wiejski ze starodrzewem oraz aleje przydrożne.  
 
Do dnia dzisiejszego zachowała się tradycyjna zabudowa zagród, staw wiejski ze starodrzewem oraz aleje przydrożne.  
  
Linia 80: Linia 84:
  
 
Zielińska Agnieszka, ''Dzieje miasta i okolic w latach 1807 - 1914'', [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, 203 - 267.   
 
Zielińska Agnieszka, ''Dzieje miasta i okolic w latach 1807 - 1914'', [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, 203 - 267.   
 
 
  
 
<br/>
 
<br/>
  
  
[[Kategoria: Miejscowość]][[Kategoria:Powiat nidzicki]][[Kategoria:Gmina Nidzica]][[Kategoria:Wieś sołecka]]
+
[[Kategoria: Powiat nidzicki]]
[[Użytkownik:Kinlis|Kinlis]] ([[Dyskusja użytkownika:Kinlis|dyskusja]]) 12:51, 3 wrz 2013 (CEST)
+
[[Kategoria: Nidzica (gmina miejsko-wiejska)]]
 +
[[Kategoria: Wsie sołeckie]]
 +
[[Kategoria: 1301-1400]]

Wersja z 06:48, 13 sie 2014


Piotrowice

Rodzaj miejscowości wieś sołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat nidzicki
Gmina Nidzica
Sołectwo Piotrowice
Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) Pole-obowiązkowe
Strefa numeracyjna (+48) 89
Kod pocztowy 13 - 100 Nidzica
Tablice rejestracyjne NNI
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Piotrowice
Piotrowice
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Piotrowice
Piotrowice
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Piotrowice (niem. Piotrowitz, po 1818 r. Alt Petersdorf) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Nidzica. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego. W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest Franciszek Malanowski.


Charakterystyka fizjograficzna

Miejscowość leży na terenie gminy Nidzica, przez obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca Obszar Europy Zachodniej od Obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19 000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne: żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa.


Dzieje miejscowości

Wieś lokowano ok. XIV w. W 1498 r. hrabia Wilhelma von Eysenburg odnowił przywilej lokacyjny wsi. Wieś obejmowała wówczas 20 łanów. Gospodarowało w niej 5 wolnych chłopów. W 1717 r. 4 gospodarzy uprawiało 5 łanów. 14 łanów, zaś leżało odłogiem. W 1782 r. było tu 4 chłopów. W 1784 r. wśród nowych mieszkańców si byli: Andreasa Szczepkowskiego, Andreasa Loszinsy, Martina Kozian, Albrechta Narzinskiego, Martina Rutkowskiego, Martina Nowińskiego, Adama Talarek. W 1858 r. teren wsi obejmował 1335 mórg.


Liczba mieszkańców i domów w kolejnych latach:

1817 r. - 5 domów, 22 mieszkańców

1846 r. – 6 domów, 54 mieszkańców

1858 r. – 9 domów, 63 mieszkańców

1867 r. – 94 mieszkańców

1871 r. – 15 domów, 91 mieszkańców

1885 r. – 14 domów, 72 mieszkańców

1895 r. – 12 domów, 63 mieszkańców

1905 r. – 14 domów, 71 mieszkańców

1910 r. – 15 domów, 88 mieszkańców

1939 r. – 100 mieszkańców


Religia

Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej pw. Matki Bożej Królowej Polski w Napiwodzie.


Zabytki

Do dnia dzisiejszego zachowała się tradycyjna zabudowa zagród, staw wiejski ze starodrzewem oraz aleje przydrożne.


Bibliografia

Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, 165 - 202.

Zielińska Agnieszka, Dzieje miasta i okolic w latach 1807 - 1914, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, 203 - 267.