Kawa kozacka: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{EWiM Potrawy infobox | {{EWiM Potrawy infobox | ||
|Nazwa = Kawa kozacka | |Nazwa = Kawa kozacka | ||
− | |zdjecie = | + | |zdjecie = Stylowa etykietka Kawy kozackiej.jpg |
− | |opis zdjecia = | + | |opis zdjecia = Stylowa etykietka Kawy kozackiej |
|inne nazwy = Wiartaler Kosakenkaffe | |inne nazwy = Wiartaler Kosakenkaffe | ||
|typ potrawy = | |typ potrawy = |
Wersja z 11:52, 1 lip 2014
Kawa kozacka | |
| |
Stylowa etykietka Kawy kozackiej | |
Inne nazwy | Wiartaler Kosakenkaffe |
Nazwa - ...
Spis treści
Geneza
Kozacka kawa - Wiartaler Kosakenkaffe; kawa mazurska, kurońska lub z Wiartla.likier fabrykowany w mazurskiej wsi Wiartel i nad Zalewem Kurońskim. Trunek składał się ze spirytusu oraz dobrzez osłodzonej mocnej ziarnistej kawy. Likier przed wybuchem II wojny światowej był wytwarzany w wytwórni Heinricha Krischa w Wiartlu w okolicach Pisza. Trunek był zlewany do butelek, które zdobiła etykieta z wizerunkiem Kozaka z obnażoną szablą. Kozacka kawa była dostępna na terenie całych Niemiec.
Sposób przygotowania
Kozacką kawę pito samodzielnie lub jako deserowy dodatek do ciasta. Jej smak jednak najlepiej wydobywała sielawa z Mikołajek. Jak czytamy w Mazurach. Słowniku stronniczym: Każdy turysta przebywający nad Wielkimi Jeziorami obowiązkowo musiał zakończyć dzień, kosztując wędzonej sielawy i kozackiej kawy. Przed wypiciem dolewano do likieru kilka kropel słodkiej śmietany, co wywoływało w kieliszku samoistną grę zmieniających się fantazyjnych form[1]
Znaczenie w kuchni regionalnej
...
Przepis
Świeżo zmieloną kawę należało kilkakrotnie nasączyć alkoholem. Następnie dodawano odpowiednią ilość karmelu, glukozy, cukru oraz ziół. Całość poddawano filtracji.
Bibliografia
- Jankowska-Buttitta Małgorzata K., Niezapomniana kuchnia Warmii i Mazur, Zakroczym 2007.
- Mazury. Słownik stronniczy, ilustrowany, red. Waldemar Mierzwa, Dąbrówno 2008.
- Smak Mazur. Kuchnia dawnych Prus Wschodnich, wybór Tadeusz Ostojski, opracowanie Rafał Wolski, Dąbrówno 2006.
Przypisy
- ↑ Mazury. Słownik stronniczy, ilustrowany, red. W. Mierzwa, Dąbrówno 2008, s. 80.
<references>
Zobacz też