Burdajny: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Bibliografia) |
|||
Linia 5: | Linia 5: | ||
|herb artykuł = | |herb artykuł = | ||
|dopełniacz wsi = | |dopełniacz wsi = | ||
− | |zdjęcie = Burdajny. Tradycyjny | + | |zdjęcie = Burdajny. Tradycyjny dom podcieniowy sprzed 1945 roku.jpg |
− | |opis zdjęcia = Burdajny. Tradycyjny | + | |opis zdjęcia = Burdajny. Tradycyjny dom podcieniowy sprzed 1945 roku |
|rodzaj miejscowości = | |rodzaj miejscowości = | ||
|województwo = warmińsko-mazurskie | |województwo = warmińsko-mazurskie |
Wersja z 10:20, 27 cze 2014
Burdajny | |
| |
Burdajny. Tradycyjny dom podcieniowy sprzed 1945 roku
| |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | elbląski |
Gmina | Godkowo |
Liczba ludności (2010) | 61 |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Burdajny (niem. Bordehnen) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Godkowo. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.
Miejscowość w 2010 roku liczyła 61 mieszkańców.
Położenie
Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Wysoczyzny Elbląskiej, 3 km na zachód od Godkowa, przy drodze wojewódzkiej nr 513.
Dzieje miejscowości
Pierwsza wzmianka dotycząca wsi pochodzi z 31 lipca 1327 roku. Występowała wówczas pod nazwą Bordeyn, a później Burdeyn i Burdayn.W 1419 roku była siedzibą komornictwa krzyżackiego. Pod koniec XV wieku przy wspomnianym komornictwie założona została wieś czynszowa. Na zachód od wsi miał wznosić się zamek krzyżacki. Na początku XV stulecia w Burdajnach działała karczma, a obszar ówczesnej osady obejmował 10 łanów. W latach 40. XVI wieku we wsi pojawili się również holenderscy koloniści. 31 stycznia 1527 roku Burdajny, Grądki Wielkie,Skowrony, Miłosna,Plajny i Robity zostały zapisane przez Albrechta Hohenzollerna Henrykowi Clauszon z Alckmar i Tomaszowi Lorentzowi z Sankt Martin w północnej Holandii. Umowa miała obowiązywać przez rok. W Burdajnach istniał kościół, ale nieznane są okoliczności, jakie doprowadziły do jego zniszczenia lub rozebrania. Wojny szwedzkie w XVII stuleciu doprowadziły do wyludnienia i częściowego zniszczenia wsi. W 1785 roku Burdajny jako wieś na prawie chełmińskim składała się z 23 budynków mieszkalnych. Wchodziła wówczas w skład królewszczyzn. W latach 1807-1812 Burdajny "gościły' wojska francuskie, które w znacznym stopniu przyczyniły się do upadku wsi.
W 1875 roku miejscowość była zamieszkana przez 215 osób. Po zakończeniu I wojny światowej największym gospodarzem był niejaki Rudol Taube 967 ha). W 1925 roku Burdajny składały się z 36 budynków mieszkalnych i liczyły 197 mieszkańców. Wszyscy byli ewangelikami, których parafia znajdowała się w Osieku. W Burdajanach działała szkoła, a w czasie żniw także przedszkole. August Madsack był właścicielem lokalnej mleczarni i serowni. Ostatnim przedwojennym wójtem Burdajn był Fritz Kunkel. Niejaki Kurt Prowe prowadził natomiast miejscową gospodę Pod Trzema Lipami. Koło gospody istniała również stacja benzynowa. W czasie II wojny światowej w Burdajnach mieszkali pracujący we wsi francuscy robotnicy przymusowi. Na początku lutego 1945 roku w pobliżu miejscowości toczyły się ciężkie walki. Burdajny znacznie ucierpiały. Po 1945 roku zaczęli przybywać pierwsi polscy osadnicy.
Wieś upodobały sobie szczególnie białe bociany, które założyły we wsi kilkanaście gniazd. W miejscowości działa świetlica wiejska.
Zabytki
- Budynek dawnej kuźni
- Zbudowa mieszkalna z okresu międzywojennego
- Zabytkowa chałupa podcieniowa z pierwszej połowy XIX wieku - obecnie znajduje się w Muzeum Budownictwa Ludowego Park Etnograficzny w Olsztynku
Bibliografia
- Mieczkowski Krzysztof, Tomaszewski Marian, Rowerem po krainie Kanału Elbląskiego. Przewodnik po szlakach rowerowych, Elbląg 2012.
- Strategia zrównoważonego rozwoju gminy Godkowo na lata 2013-2020 [data dostępu: 5.05.2014]
- Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 5.05.2014]
- Lech Słodownik, Burdajny [data dostępu: 5.05.2014]
- Baza Gniazd Bociana Białego] [data dostępu: 5.05.2014]
Przypisy