Parkoszewo: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 28: | Linia 28: | ||
|wikisłownik = | |wikisłownik = | ||
|www = | |www = | ||
| − | }} | + | }} |
| − | ''' Parkoszewo ''' (niem. ''Perkau'') – | + | ''' Parkoszewo ''' (niem. ''Perkau'') – wieś niesołecka położona w [[województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat bartoszycki|powiecie bartoszyckim]], w [[Bartoszyce (gmina wiejska)|gminie Bartoszyce]]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego. |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | Miejscowość w 2009 roku liczyła 125 mieszkańców. Wieś wchodzi w skład sołectwa [[Bąsze]], w którym funkcję sołtysa sprawuje obecnie [[Jan Biały]]<ref>[http://gmina-bartoszyce.pl/wykaz-soltysow/ gmina-bartoszyce.pl] [05.03.2014]</ref>. | ||
| + | <br/><br/> | ||
== Położenie == | == Położenie == | ||
Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego, na [[Równina Sępopolska|Równinie Sępopolskiej]], 12,5 km na północ od [[Bartoszyce|Bartoszyc]], na zachód od drogi wojewódzkiej nr 512, w pobliżu granicy państwowej z [[obwód kaliningradzki|obwodem kaliningradzkim]]. | Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego, na [[Równina Sępopolska|Równinie Sępopolskiej]], 12,5 km na północ od [[Bartoszyce|Bartoszyc]], na zachód od drogi wojewódzkiej nr 512, w pobliżu granicy państwowej z [[obwód kaliningradzki|obwodem kaliningradzkim]]. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
== Dzieje miejscowości == | == Dzieje miejscowości == | ||
Brak jest informacji na temat okoliczności i daty powstania wsi. Nazwa być może wywodzi się z języka [[Prusowie|pruskiego]] i być może jest reminiscencją kultu Perkuna. Prawdopodobnie przez większość swoich dziejów był to średniej wielkości majątek szlachecki. Pod koniec XIX wieku majątek zajmował obszar 613 ha (wraz z folwarkiem [[Gajek]]); stan na rok 1889). W tym czasie oraz na początku następnego stulecia znajdował się on w posiadaniu rodziny Bannaschów, wywodzących się z kaszubskiej szlachty. Do 1945 roku Parkoszewo wchodziło w skład [[parafia ewangelicka w Szczurkowie|parafii ewangelickiej w Szczurkowie]]. | Brak jest informacji na temat okoliczności i daty powstania wsi. Nazwa być może wywodzi się z języka [[Prusowie|pruskiego]] i być może jest reminiscencją kultu Perkuna. Prawdopodobnie przez większość swoich dziejów był to średniej wielkości majątek szlachecki. Pod koniec XIX wieku majątek zajmował obszar 613 ha (wraz z folwarkiem [[Gajek]]); stan na rok 1889). W tym czasie oraz na początku następnego stulecia znajdował się on w posiadaniu rodziny Bannaschów, wywodzących się z kaszubskiej szlachty. Do 1945 roku Parkoszewo wchodziło w skład [[parafia ewangelicka w Szczurkowie|parafii ewangelickiej w Szczurkowie]]. | ||
| Linia 44: | Linia 41: | ||
Szkołę założono tu w połowie XIX wieku. W 1935 roku uczęszczało do niej 95 uczniów, a zatrudnionych było dwóch nauczycieli. Po wojnie placówkę uruchomiono ponownie, lecz już w 1949 roku zlikwidowano ją, a dzieci przeniesiono do szkoły w [[Gulkajmy|Gulkajmach]]. | Szkołę założono tu w połowie XIX wieku. W 1935 roku uczęszczało do niej 95 uczniów, a zatrudnionych było dwóch nauczycieli. Po wojnie placówkę uruchomiono ponownie, lecz już w 1949 roku zlikwidowano ją, a dzieci przeniesiono do szkoły w [[Gulkajmy|Gulkajmach]]. | ||
| − | Po | + | Po II wojnie światowej wieś włączono do sołectwa [[Żydowo]]. Na bazie dawnego majątku uruchomiono tu [[Państwowe Gospodarstwa Rolne (PGR)|państwowe gospodarstwo rolne]]. Według spisu powszechnego z 1983 roku Parkoszewo składało się z 12 budynków mieszkalnych tworzących zwartą zabudowę. Wieś miała elektryczne oświetlenie ulic, znajdowały się tu: punkt biblioteczny, świetlica i klub. |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | + | Liczba mieszkańców na przestrzeni lat: | |
| + | *1857 – 146 osób | ||
| + | *1939 – 613 osób | ||
| + | *1983 – 160 osób | ||
[[file:Budynek dawnej szkoły w Parkoszewie, 1980.jpg|thumb|300px|left|Budynek dawnej szkoły w Parkoszewie, 1980]] | [[file:Budynek dawnej szkoły w Parkoszewie, 1980.jpg|thumb|300px|left|Budynek dawnej szkoły w Parkoszewie, 1980]] | ||
== Zabytki == | == Zabytki == | ||
| − | * | + | *park dworski – znajdują się tu pomniki przyrody: cztery dęby i lipa |
| − | * | + | *kilka przykładów budownictwa murowanego z pierwszych dekad XX wieku: domy nr 3, 7 i 9 |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
{{Przypisy}} | {{Przypisy}} | ||
<references/> | <references/> | ||
| − | + | == Bibliografia == | |
| + | ''Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic'', red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1987.<br/> | ||
| + | ''Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch'', Königsberg 1857.<br/> | ||
| + | [http://www.wuoz.olsztyn.pl/ Wojewódzka ewidencja zabytków] [05.03.2014]<br/> | ||
| + | [http://bip.warmia.mazury.pl/bartoszyce_gmina_wiejska/201/Planowanie_i_zagospodarowanie_przestrzenne/ Studium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennego gminy Bartoszyce] [05.03.2014]<br/> | ||
| + | [http://www.stat.gov.pl/bdl/app/samorzad_m.dims Bank Danych Lokalnych GUS] [05.03.2014] | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | [[Kategoria: Miejscowość]] [[Kategoria: Powiat bartoszycki]] [[Kategoria: | + | [[Kategoria: Miejscowość]] [[Kategoria: Powiat bartoszycki]] [[Kategoria: Bartoszyce (gmina wiejska)]] [[Kategoria: Wsie niesołeckie]] |
Wersja z 16:37, 6 sty 2015
| Parkoszewo | |
| | |
 Dawny dwór w Parkoszewie
| |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | bartoszycki |
| Gmina | Bartoszyce |
| Sołectwo | Bąsze |
| Liczba ludności (2009) | 125 |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Parkoszewo | |
| Położenie na mapie Polski  Parkoszewo | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Parkoszewo (niem. Perkau) – wieś niesołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Bartoszyce. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.
Miejscowość w 2009 roku liczyła 125 mieszkańców. Wieś wchodzi w skład sołectwa Bąsze, w którym funkcję sołtysa sprawuje obecnie Jan Biały[1].
Położenie
Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego, na Równinie Sępopolskiej, 12,5 km na północ od Bartoszyc, na zachód od drogi wojewódzkiej nr 512, w pobliżu granicy państwowej z obwodem kaliningradzkim.
Dzieje miejscowości
Brak jest informacji na temat okoliczności i daty powstania wsi. Nazwa być może wywodzi się z języka pruskiego i być może jest reminiscencją kultu Perkuna. Prawdopodobnie przez większość swoich dziejów był to średniej wielkości majątek szlachecki. Pod koniec XIX wieku majątek zajmował obszar 613 ha (wraz z folwarkiem Gajek); stan na rok 1889). W tym czasie oraz na początku następnego stulecia znajdował się on w posiadaniu rodziny Bannaschów, wywodzących się z kaszubskiej szlachty. Do 1945 roku Parkoszewo wchodziło w skład parafii ewangelickiej w Szczurkowie.
Szkołę założono tu w połowie XIX wieku. W 1935 roku uczęszczało do niej 95 uczniów, a zatrudnionych było dwóch nauczycieli. Po wojnie placówkę uruchomiono ponownie, lecz już w 1949 roku zlikwidowano ją, a dzieci przeniesiono do szkoły w Gulkajmach.
Po II wojnie światowej wieś włączono do sołectwa Żydowo. Na bazie dawnego majątku uruchomiono tu państwowe gospodarstwo rolne. Według spisu powszechnego z 1983 roku Parkoszewo składało się z 12 budynków mieszkalnych tworzących zwartą zabudowę. Wieś miała elektryczne oświetlenie ulic, znajdowały się tu: punkt biblioteczny, świetlica i klub.
Liczba mieszkańców na przestrzeni lat:
- 1857 – 146 osób
- 1939 – 613 osób
- 1983 – 160 osób
Zabytki
- park dworski – znajdują się tu pomniki przyrody: cztery dęby i lipa
- kilka przykładów budownictwa murowanego z pierwszych dekad XX wieku: domy nr 3, 7 i 9
Przypisy
- ↑ gmina-bartoszyce.pl [05.03.2014]
Bibliografia
Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1987.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
Wojewódzka ewidencja zabytków [05.03.2014]
Studium uwarunkowań i zagospodarowania przestrzennego gminy Bartoszyce [05.03.2014]
Bank Danych Lokalnych GUS [05.03.2014]
