Smolanka: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Dzieje miejscowości) |
|||
Linia 37: | Linia 37: | ||
<br/> | <br/> | ||
== Dzieje miejscowości == | == Dzieje miejscowości == | ||
− | Wieś powstała w ramach kolonizacji wschodnich terenów [[Prusy Książęce|Prus Książęcych]]. Przywilej lokacyjny otrzymała w 1617 roku jako wieś czynszowa na [[prawo chełmińskie|prawie chełmińskim]] o powierzchni 80 łanów. | + | Wieś powstała w ramach kolonizacji wschodnich terenów [[Prusy Książęce|Prus Książęcych]]. Przywilej lokacyjny otrzymała w 1617 roku jako wieś czynszowa na [[prawo chełmińskie|prawie chełmińskim]] o powierzchni 80 łanów. Z czasem obok wsi powstał niewielki majątek ziemski, który nie przekraczał 100 ha. Do 1945 roku Smolanka wchodziła w skład [[parafia ewangelicka w Sępopolu|parafii ewangelickiej w Sępopolu]]. |
− | Szkołę we wsi założono w 1733 roku. W 1935 roku uczęszczało do niej 140 uczniów, a zatrudnionych było trzech nauczycieli. Po II wojnie światowej uruchomiono ją ponownie | + | Szkołę we wsi założono w 1733 roku. W 1935 roku uczęszczało do niej 140 uczniów, a zatrudnionych było trzech nauczycieli. Po II wojnie światowej uruchomiono ją ponownie jako pierwszą w powiecie bartoszyckim jesienią 1945 roku. Jej organizatorem był [[Zdzisław Radziulewicz]], a po nim od lata 1946 roku – [[Janina Sienkiewicz]]. Długoletnim kierownikiem placówki był [[Witold Kiezik]]. Szkołę zlikwidowano w 1978 roku w ramach reorganizacji sieci szkolnej. |
− | W 1945 roku Smolanka stała się siedzibą gminy (pierwszym wójtem był [[Kazimierz Żukowski]]), lecz już w roku następnym gminę zlikwidowano, a jej siedzibę przeniesiono do Sępopola. Obok wsi funkcjonowało tu państwowe gospodarstwo rolne. W 1983 roku wieś składała się z 68 budynków mieszkalnych i miała 82 indywidualne gospodarstwa rolne o łącznej powierzchni 455 ha. Znajdowały się tu: klub, świetlica, punkt biblioteczny, sala kinowa na 60 miejsc, sklep wielobranżowy oraz prywatna kuźnia. | + | W 1945 roku Smolanka stała się siedzibą gminy (pierwszym wójtem był [[Kazimierz Żukowski]]), lecz już w roku następnym gminę zlikwidowano, a jej siedzibę przeniesiono do Sępopola. Obok wsi funkcjonowało tu [[Państwowe Gospodarstwa Rolne (PGR)|państwowe gospodarstwo rolne]]. W 1983 roku wieś składała się z 68 budynków mieszkalnych i miała 82 indywidualne gospodarstwa rolne o łącznej powierzchni 455 ha. Znajdowały się tu: klub, świetlica, punkt biblioteczny, sala kinowa na 60 miejsc, sklep wielobranżowy oraz prywatna kuźnia. |
Liczba mieszkańców na przestrzeni lat: | Liczba mieszkańców na przestrzeni lat: | ||
Linia 48: | Linia 48: | ||
*1939 – 722 osoby | *1939 – 722 osoby | ||
*1983 – 449 osób | *1983 – 449 osób | ||
+ | |||
== Turystyka == | == Turystyka == | ||
*Przez wieś przebiegają szlaki rowerowe: "Doliną rzeki Łyny": Sępopol – Smolanka – [[Liski (gmina Sępopol)|Liski]] – Bartoszyce – [[Wiatrowiec]] – Sępopol, oraz szlak "Pogranicza": Sępopol – [[Stopki]] – [[Ostre Bardo]] – [[Szczurkowo]] – [[Park (gm. Sępopol)|Park]] – [[Judyty]] –Liski – Smolanka – Sępopol. | *Przez wieś przebiegają szlaki rowerowe: "Doliną rzeki Łyny": Sępopol – Smolanka – [[Liski (gmina Sępopol)|Liski]] – Bartoszyce – [[Wiatrowiec]] – Sępopol, oraz szlak "Pogranicza": Sępopol – [[Stopki]] – [[Ostre Bardo]] – [[Szczurkowo]] – [[Park (gm. Sępopol)|Park]] – [[Judyty]] –Liski – Smolanka – Sępopol. |
Wersja z 12:21, 12 sty 2015
Smolanka | |
| |
Smolanka podczas roztopów
| |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | bartoszycki |
Gmina | Sępopol |
Liczba ludności (2010) | 335 |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Smolanka (niem. Landskron) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Sępopol. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego.
Miejscowość w 2010 roku liczyła 335 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Józefa Adamowicz[1].
Położenie
Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego, na Równinie Sępopolskiej, na zachód od Łyny, przy strumyku Młynówka, 15 km na wschód od Bartoszyc i 3 km na zachód od Sępopola. Las rozciągający się na północny zachód od wsi nazywany jest Smolaneckim Lasem.
Dzieje miejscowości
Wieś powstała w ramach kolonizacji wschodnich terenów Prus Książęcych. Przywilej lokacyjny otrzymała w 1617 roku jako wieś czynszowa na prawie chełmińskim o powierzchni 80 łanów. Z czasem obok wsi powstał niewielki majątek ziemski, który nie przekraczał 100 ha. Do 1945 roku Smolanka wchodziła w skład parafii ewangelickiej w Sępopolu.
Szkołę we wsi założono w 1733 roku. W 1935 roku uczęszczało do niej 140 uczniów, a zatrudnionych było trzech nauczycieli. Po II wojnie światowej uruchomiono ją ponownie jako pierwszą w powiecie bartoszyckim jesienią 1945 roku. Jej organizatorem był Zdzisław Radziulewicz, a po nim od lata 1946 roku – Janina Sienkiewicz. Długoletnim kierownikiem placówki był Witold Kiezik. Szkołę zlikwidowano w 1978 roku w ramach reorganizacji sieci szkolnej.
W 1945 roku Smolanka stała się siedzibą gminy (pierwszym wójtem był Kazimierz Żukowski), lecz już w roku następnym gminę zlikwidowano, a jej siedzibę przeniesiono do Sępopola. Obok wsi funkcjonowało tu państwowe gospodarstwo rolne. W 1983 roku wieś składała się z 68 budynków mieszkalnych i miała 82 indywidualne gospodarstwa rolne o łącznej powierzchni 455 ha. Znajdowały się tu: klub, świetlica, punkt biblioteczny, sala kinowa na 60 miejsc, sklep wielobranżowy oraz prywatna kuźnia.
Liczba mieszkańców na przestrzeni lat:
- 1857 – 636 osób
- 1933 – 727 osób
- 1939 – 722 osoby
- 1983 – 449 osób
Turystyka
- Przez wieś przebiegają szlaki rowerowe: "Doliną rzeki Łyny": Sępopol – Smolanka – Liski – Bartoszyce – Wiatrowiec – Sępopol, oraz szlak "Pogranicza": Sępopol – Stopki – Ostre Bardo – Szczurkowo – Park – Judyty –Liski – Smolanka – Sępopol.
Zabytki
- dwór w Smolance (nr 39) z XIX wieku, murowany, tynkowany, strop i więźba dachowa z drewna, jednokondygnacyjny, dwuspadowy dach
- dwór w Smolance (nr 59) z XIX wieku, murowany, tynkowany, strop i więźba dachowa z drewna, jednokondygnacyjny, dwuspadowy dach
Przypisy
- ↑ free.of.pl [05.03.2014]
Bibliografia
Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1987.
Jackiewicz-Garniec Małgorzata, Garniec Mirosław, Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich, Olsztyn 1999.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Sępopol, Sępopol 2005 [05.03.2014]
Bank Danych Lokalnych GUS [05.03.2014]
Deutsche Verwaltungsgeschichte [05.03.2014]