Aleksander Suchten: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 13: | Linia 13: | ||
|przyczyna śmierci = | |przyczyna śmierci = | ||
|miejsce spoczynku = | |miejsce spoczynku = | ||
| − | |opis_zawód = kanonik katedralny, lekarz, chemik | + | |opis_zawód = |
| − | + | |zawód = kanonik katedralny, lekarz, chemik | |
|odznaczenia = | |odznaczenia = | ||
|commons = | |commons = | ||
Wersja z 15:46, 11 sty 2015
| Aleksander Suchten Aleksander Zuchta, Alexander von Suchten | |
| | |
 Strona tytułowa angielskiego tłumaczenia pracy A. Suchtena z dziedziny alchemii
| |
| Data i miejsce urodzenia | ok. 1520 r. Gdańsk |
| Data i miejsce śmierci | ok. 1570 r. Linz |
| Zawód | kanonik katedralny, lekarz, chemik |
Aleksander Suchten (ur. ok. 1520 r. w Gdańsku, zm. ok. 1570 r. w Linzu) – kanonik katedralny, lekarz, chemik, poeta.
Życiorys
Syn gdańskiego ławnika Jerzego Suchtena i Eufemii Sculteti pochodzącej z Tczewa. Bratanek Krzysztofa Suchtena. W 1538 roku został kanonikiem katedralnym we Fromborku.
Szkoła i wykształcenie
Kształcił się w elbląskim gimnazjum. Jego wiersze opublikowano w zbiorze poezji uczniów gimnazjum pt. Prima Aelbingensis foettura (1541).
W latach 1540–1541 studiował w Leuven (Lowianium) w Belgii oraz we Włoszech. Przebywał w Rzymie, Ferrarze i Bolonii. W Padwie uzyskał doktorat z medycyny.
Działalność
Aleksander został zamieszany w proces wytoczony przeciwko jego krewnemu Aleksandrowi Scultetiemu, co doprowadziło do utraty kanonii w 1545 roku. W tym czasie zamieszkał w Królewcu, gdzie trafił na dwór księcia Albrechta Hohenzollerna. Suchten był jego lekarzem. Otrzymał również stypendium od księcia. W okresie królewieckim udało mu się wydać epos historyczny (1547) inspirowany podaniem o Wandzie. Utwór dedykował kasztelanowi poznańskiemu Andrzejowi Górce.
Suchten utrzymywał kontakty z intelektualnym środowiskiem Królewca, aktywnie uczestnicząc w dysputach dotyczących poezji. Kolejny etap swojego życia spędził na służbie elektora Palatynatu Ottona Henryka. Pracował jako lekarz i bibliotekarz.
W 1554 roku trafił do Krakowa. Trzy lata później pełnił rolę nadwornego lekarza króla Zygmunta Augusta. Na jakiś czas ponownie wrócił do Królewca, gdzie w latach 1563–1565 znów pełnił rolę książęcego medyka.
Suchten przebywał także w Niemczech i na Śląsku. Utrzymywał bliskie relacje ze znanym i cenionym szwajcarskim lekarzem i filozofem Paracelsusem. Aleksander Suchten był również autorem opracowań z zakresu medycyny ale i alchemii.
Zobacz też
Bibliografia
Chłosta Jan, Słownik Warmii, Olsztyn 2002.
Hubicki W., Doktor Aleksander Zuchta, zapomniany polski chemik, lekarz i poeta XVI wieku, [w:] Studia i Materiały z dziejów nauki polskiej, t. I, Warszawa 1953.
Oracki Tadeusz, Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej. Od połowy XV do końca XVIII wieku, t. II, Olsztyn 1984.
Encyklopedia Gdańska [15.06.2014]
