Jan z Miśni: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
(Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna)
(Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna)
Linia 43: Linia 43:
 
Rozpoczął budowę [[lkwim: Zamek w Lidzbarku Warmiński| zamku lidzbarskiego]], położył podwaliny pod budowę zamków w: [[lkwim: Zamek w Reszlu|Reszlu]] i [[Zamek w Jezioranach|Jezioranach]] oraz murowanej sylwetki [[lkwim: Bazylika Archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja we Fromborku| katedry fromborskiej]].  
 
Rozpoczął budowę [[lkwim: Zamek w Lidzbarku Warmiński| zamku lidzbarskiego]], położył podwaliny pod budowę zamków w: [[lkwim: Zamek w Reszlu|Reszlu]] i [[Zamek w Jezioranach|Jezioranach]] oraz murowanej sylwetki [[lkwim: Bazylika Archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja we Fromborku| katedry fromborskiej]].  
 
<br/>
 
<br/>
Jan w testamencie ufundował dwie [[wikaria| wikarie]] w [[lkwim: Bazylika Archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja we Fromborku| katedrze fromborskiej]] dla swoich siostrzeńców, Wilhelma i Jana. Natomiast po śmierci Jana dochody z wolnych od czynszu 8 [[łan |łanów]] folwarku Ronina miały być przeznaczone na założenie trzeciej [[wikaria| wikarii]] w [{lkwim: Bazylika Archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja we Fromborku| katedrze fromborskiej]].  
+
Jan w testamencie ufundował dwie [[wikaria| wikarie]] w [[lkwim: Bazylika Archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja we Fromborku| katedrze fromborskiej]] dla swoich siostrzeńców, Wilhelma i Jana. Natomiast po śmierci Jana dochody z wolnych od czynszu 8 [[łan |łanów]] folwarku Ronina miały być przeznaczone na założenie trzeciej [[wikaria| wikarii]] w [[lkwim: Bazylika Archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Andrzeja we Fromborku| katedrze fromborskiej]].  
 
<br/>
 
<br/>
 
Za rządów Jana przywilej lokacyjny otrzymał [[Olsztyn]].  
 
Za rządów Jana przywilej lokacyjny otrzymał [[Olsztyn]].  

Wersja z 21:25, 21 gru 2013

Jan z Miśni

Data i miejsce urodzenia ok. 1300
Miśń nad Elbą
Data i miejsce śmierci 30 lipiec 1355
Lidzbark Warmiński
Zawód biskup warmiński

Jan z Miśni (Jan Franko) (ur. ok. 1300 r. w Miśni nad Elbą, zm. 30 lipca w 1355 r. w Lidzbarku Warmińskim) – biskup warmiński w latach 1350–1355.

Życiorys


Szkoła i wykształcenie

Jan kształcił się na Uniwersytecie w Bolonii, gdzie ok. 1324 r. uzyskał tytuł magistra w zakresie sztuk wyzwolonych.

Praca

Jan był klerykiem diecezji miśnieńskiej, a od 1326 r. notariuszem publicznym na Dolnym Śląsku. Pełnił także służbę notarialną u wielkiego mistrza Ludera z Brunszwiku. 6 lipca 1334 r. wszedł w skład kapituły warmińskiej oraz został plebanem we Fromborku. W 1337 r. został proboszczem w Chełmie. Ok. 1346 r. otrzymał tytuł dziekana we Fromborku.
Przed 29 kwietnia 1350 r. kardynał Bernard z Porto konsekrował Jana w Awinionie z polecenia papieskiego na ordynariusza warmińskiego.

Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna

Jan z Miśni utrzymywał dobre stosunki z Zakonem Krzyżackim, do którego prawdopodobnie należał jako tercjarz.
Rozpoczął budowę zamku lidzbarskiego, położył podwaliny pod budowę zamków w: Reszlu i Jezioranach oraz murowanej sylwetki katedry fromborskiej.
Jan w testamencie ufundował dwie wikarie w katedrze fromborskiej dla swoich siostrzeńców, Wilhelma i Jana. Natomiast po śmierci Jana dochody z wolnych od czynszu 8 łanów folwarku Ronina miały być przeznaczone na założenie trzeciej wikarii w katedrze fromborskiej.
Za rządów Jana przywilej lokacyjny otrzymał Olsztyn.

Ciekawostki

Jan pochodził z mieszczańskiej rodziny z Belgern, miasteczka w Miśni nad Elbą. Jan miał brata Henryka oraz dwie siostry: Gertrudę i Zofię. Jego siostrzeńcami byli: Wilhelm i Jan, synowie Wilhelma von Stela.

Bibliografia

Obłąk Jan, Kopiczko Andrzej,Historia Diecezji i Archidiecezji Warmińskiej, Olsztyn 2010, 261 ss.

Poczet biskupów warmińskich, pod red. Stanisława Achremczyka, Olsztyn 2008, 510 ss.