Nasięźrzał pospolity: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 43: | Linia 43: | ||
=== Ciekawostki === | === Ciekawostki === | ||
Nasięźrzałowe występują najczęściej w krajach tropikalnych, gdzie znajdują się najbardziej wyspecjalizowane gatunki m.in. epifityczne. | Nasięźrzałowe występują najczęściej w krajach tropikalnych, gdzie znajdują się najbardziej wyspecjalizowane gatunki m.in. epifityczne. | ||
− | |||
− | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
+ | Szweykowska A., Szweykowski J., ''Botanika. Systematyka'', Warszawa 1993.<br/> | ||
+ | Piękoś-Mirkowa H., Mirek Z., ''Rośliny chronione'', Warszawa 2006.<br/> | ||
+ | [http://pl.wikipedia.org/wiki/Nasięźrzał_pospolity pl.wikipedia.org] [30.12.2014]<br/> | ||
− | + | [[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Rośliny Warmii i Mazur]] [[Kategoria: Rośliny chronione]] | |
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | [[Kategoria: Przyroda]] |
Wersja z 14:47, 31 gru 2014
Nasięźrzał pospolity (Ophioglossum vulgatum L.) – gatunek rośliny należący do rodziny nasięźrzałowatych (Ophioglossaceae).
Spis treści
Morfologia
Nasięźrzał pospolity jest rośliną wieloletnią o wysokości od 5 do 30 cm, o podziemnych, mięsistych i bezzieleniowych kłączach, z których wyrasta od czerwca do sierpnia jeden nadziemny liść. Ogonek liścia rozgałęzia się dychotomicznie, dzieląc blaszkę na dwie części: asymilacyjną i zarodnionośną. Liść płonny (asymilacyjny) jest podłużnie jajowaty lub eliptyczny, całobrzegi, tępy, ku nasadzie zwężony, lekko zbiegający w ogonek, obejmujący część zarodnionośną liścia. Osiąga do 10 cm długości i 4 cm szerokości.
Kłos zarodnionośny z dwoma szeregami kulistych zarodni ułożonych po 10-35. Ścianka zarodni zbudowana jest z wielu warstw komórek i nie posiada żadnego mechanizmu otwierającego. Zarodnie pękają szczeliną na szczycie. Zarodniki produkowane są w dużej ilości (nawet do kilkunastu tysięcy), wszystkie są jednakowe (paprocie jednakozarodnikowe). Zarodniki dojrzewają od czerwca do sierpnia.
System korzeniowy rozwinięty jest w niewielkim stopniu. Nieliczne, słabo rozgałęzione i mięsiste korzenie współżyją z grzybami w procesie mykoryzy. Gametofit żyje pod ziemią, jest bezzieleniowy i współżyje z grzybami. Odsłonięte jego części stają się bladozielone i zachowują zdolności fotoautotroficzne.
Nasięźrzał pospolity oprócz zarodników rozmnaża się również wegetatywnie za pomocą nowych kłączy tworzących się z pączków korzeniowych. Populacje tego gatunku są dość liczne, średnio liczą od kilku do kilkuset osobników.
Rozmieszczenie i ekologia
Gatunek szeroko rozprzestrzeniony. Występuje w Europie, Azji, Afryce i Ameryce Północnej. Zwarty zasięg gatunku obejmuje w Europie obszar od Wysp Brytyjskich i Francji po południową Skandynawię, Polskę i łuk Karpat, na południu obejmując Bułgarię, Serbię i środkowe Włochy. W rozproszeniu spotykany jest jednak poza tym na całym kontynencie. W Polsce rośnie w rozproszeniu na terenie całego kraju.
Na Warmii i Mazurach odnotowany w Rezerwacie Jezioro Iłgi.
Preferuje wilgotne, śródleśne polany, wilgotne łąki i gleby wapienne. Nieco rzadziej spotykany jest w lasach łęgowych, przesuszonych olsach i na torfowiskach. Gatunek charakterystyczny łąk trzęślicowych ze związku Molinion caeruleae.
Wartość użytkowa
W Polsce jest to gatunek rzadko spotykany. Objęty jest ścisłą ochroną gatunkową od 2004 roku. Ze względu na dość szybkie ustępowanie nasięźrzała z licznych stanowisk, gatunek został umieszczony w "Czerwonej liście roślin i grzybów Polski" (2006) o kategorii zagrożenia V, w grupie gatunków narażonych na wyginięcie. Głównym zagrożeniem dla tej paproci jest osuszanie siedlisk oraz zmiana sposobu użytkowania łąk oraz zarastanie przez zbiorowiska zaroślowe.
Ciekawostki
Nasięźrzałowe występują najczęściej w krajach tropikalnych, gdzie znajdują się najbardziej wyspecjalizowane gatunki m.in. epifityczne.
Bibliografia
Szweykowska A., Szweykowski J., Botanika. Systematyka, Warszawa 1993.
Piękoś-Mirkowa H., Mirek Z., Rośliny chronione, Warszawa 2006.
pl.wikipedia.org [30.12.2014]