Soplówka bukowa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 18: Linia 18:
 
  |Synonimy = Soplówka gałęzista
 
  |Synonimy = Soplówka gałęzista
 
  |Lista synonimów = }}
 
  |Lista synonimów = }}
'''Soplówka bukowa''' (''Hericium coralloides'' (Scop.) Pers.) – gatunek grzyba wielkoowocnikowego z rodziny soplówkowatych (Hericiaceae), rzędu gołąbkowców (Russulales).
+
'''Soplówka bukowa''' (''Hericium coralloides'' (Scop.) Pers.) – gatunek grzyba wielkoowocnikowego z rodziny soplówkowatych (''Hericiaceae''), rzędu gołąbkowców (''Russulales'').
 
<br/><br/>
 
<br/><br/>
 
== Owocnik ==
 
== Owocnik ==
Soplówka bukowa tworzy owocniki koralowato rozgałęzione, nieregularnie owalne, duże, wysokości 10-40 cm. U młodych okazów owocnik jest czystobiały, u starszych staje się kremowy, żółtawy do brązowawego. Posiada krótki trzon rozgałęziający się na gałązki osiągające w starszych okazach grubość 3 cm. Gałązki te porastane są równomiernie igiełkami i zakończone pęczkami miękkich, cienkich kolców o długości 1-2 cm. Miąższ zabarwiony jak owocnik, gąbczasty, bez szczególnego zapachu i smaku.
+
Soplówka bukowa tworzy owocniki koralowato rozgałęzione, nieregularnie owalne, duże, wysokości 10–40 cm. U młodych okazów owocnik jest czystobiały, u starszych staje się kremowy, żółtawy do brązowawego. Posiada krótki trzon rozgałęziający się na gałązki osiągające w starszych okazach grubość 3 cm. Gałązki te porastane są równomiernie igiełkami i zakończone pęczkami miękkich, cienkich kolców o długości 1–2 cm. Miąższ zabarwiony jak owocnik, gąbczasty, bez szczególnego zapachu i smaku.
 
<br/>
 
<br/>
 
== Rozmieszczenie i ekologia ==
 
== Rozmieszczenie i ekologia ==
Występuje w lasach liściastych, owocniki tworzą się w czasie długiej, wilgotnej pogody, na obumarłych, przewróconych lub złamanych pniach drzew liściastych, głównie [[buk |buka]] i [[dąb| dębu]], rzadziej na brzozie brodawkowatej i topoli osice. Często formują duże, robiące wrażenie grupy. Poza lasami spotykana bardzo rzadko. Preferuje siedliska wilgotne. Owocniki od lata do jesieni.
+
Występuje w lasach liściastych, owocniki tworzą się w czasie długiej, wilgotnej pogody, na obumarłych, przewróconych lub złamanych pniach drzew liściastych, głównie [[buk |buka]] i [[dąb| dębu]], rzadziej na brzozie brodawkowatej i topoli osice. Często formują imponujące rozmiarami grupy. Poza lasami spotykana bardzo rzadko. Preferuje siedliska wilgotne. Owocniki wytwarza od lata do jesieni.
<br/>
+
 
W Polsce gatunek objęty ścisłą ochroną na mocy Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 roku.Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status V – narażony na wyginięcie.
+
W Polsce gatunek ten objęty jest ścisłą ochroną na mocy Rozporządzenia Ministra Środowiska z dn. 9 lipca 2004 r. Znajduje się na ''Czerwonej liście roślin i grzybów Polski''. Posiada status V – narażony na wyginięcie.
<br/>
+
 
Na Warmii i Mazurach w [[Rezerwat Niedźwiedzie Wielkie|Rezerwacie Niedźwiedzie Wielkie]].
+
Na [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]] występuje w [[Rezerwat Niedźwiedzie Wielkie|Rezerwacie Niedźwiedzie Wielkie]].
<br/>
+
 
 
== Wartość użytkowa ==
 
== Wartość użytkowa ==
 
Młode owocniki są jadalne.
 
Młode owocniki są jadalne.
 
<br/>
 
<br/>
 
== Ciekawostki ==
 
== Ciekawostki ==
Do tego rodzaju należą jeszcze: dość podobna soplówka jodłowa (''Hericium flagellum''), która tworzy owocniki na drewnie jodły i świerku, jej owocniki są bardziej zwarte, igiełki nie obrastają u niej równomiernie rozgałęzień, a tworzą pęczki jedynie na ich końcach; ma także nieco dłuższe kolce, do 20 mm i wyraźnie zwieszone do dołu. Drugi gatunek to bardzo rzadka soplówka jeżowata (''Hericium erinaceum'') - jej owocniki wyrastają na drewnie liściastym, są kuliste lub półkuliste, nierozgałęzione, z długimi kolcami (do 60 mm).
+
Do tego rodzaju należą jeszcze:  
<br/>
+
* dość podobna soplówka jodłowa (''Hericium flagellum'')
== Bibliografia ==
+
Tworzy owocniki na drewnie jodły i świerku. Jej owocniki są bardziej zwarte, igiełki nie obrastają u niej równomiernie rozgałęzień, a tworzą pęczki jedynie na ich końcach. Ma także nieco dłuższe kolce, do 20 mm i wyraźnie zwieszone do dołu.  
Wojewoda W., Ławrynowicz M.: ''Red list of the macrofungi in Poland''. W: Mirek Z., Zarzycki K., Wojewoda W., Szeląg Z. (red.), ''Red lists of plants and fungi in Poland''. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2006, 55-70.
+
* soplówka jeżowata (''Hericium erinaceum'')  
<br/>
+
To bardzo rzadki gatunek, jej owocniki wyrastają na drewnie liściastym, są kuliste lub półkuliste, nierozgałęzione, z długimi kolcami (do 60 mm).
== Linki zewnętrzne ==
+
 
 +
== Zobacz też ==
 
[http://www.grzyby.pl/gatunki/Hericium_coralloides.htm grzyby.pl] [21.04.2014]
 
[http://www.grzyby.pl/gatunki/Hericium_coralloides.htm grzyby.pl] [21.04.2014]
 
<br/>
 
<br/>
Linia 46: Linia 47:
 
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Soplówka_bukowa pl.wikipedia.org, Soplówka bukowa] [21.04.2014]
 
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Soplówka_bukowa pl.wikipedia.org, Soplówka bukowa] [21.04.2014]
 
<br/>
 
<br/>
 +
== Bibliografia ==
 +
Wojewoda Władysław, Ławrynowicz Maria, ''Red list of the macrofungi in Poland'', [w:] ''Red lists of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski'', red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, s. 55-70.
 +
<br/>
 +
  
[[Kategoria: Przyroda]]
+
[[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Rezerwaty]]
 
[[Kategoria: Grzyby]]
 
[[Kategoria: Grzyby]]

Wersja z 12:50, 15 lip 2014

Soplówka bukowa

Hericium coralloides
(Scop.) Pers.
Owocnik soplówki bukowej
Owocnik soplówki bukowej
Systematyka
Królestwo grzyby
Gromada grzyby podstawkowe
Klasa pieczarniaki
Rząd gołąbkowce
Rodzina soplówkowate
Rodzaj soplówka
Gatunek Soplówka bukowa
Soplówka gałęzista

Soplówka bukowa (Hericium coralloides (Scop.) Pers.) – gatunek grzyba wielkoowocnikowego z rodziny soplówkowatych (Hericiaceae), rzędu gołąbkowców (Russulales).

Owocnik

Soplówka bukowa tworzy owocniki koralowato rozgałęzione, nieregularnie owalne, duże, wysokości 10–40 cm. U młodych okazów owocnik jest czystobiały, u starszych staje się kremowy, żółtawy do brązowawego. Posiada krótki trzon rozgałęziający się na gałązki osiągające w starszych okazach grubość 3 cm. Gałązki te porastane są równomiernie igiełkami i zakończone pęczkami miękkich, cienkich kolców o długości 1–2 cm. Miąższ zabarwiony jak owocnik, gąbczasty, bez szczególnego zapachu i smaku.

Rozmieszczenie i ekologia

Występuje w lasach liściastych, owocniki tworzą się w czasie długiej, wilgotnej pogody, na obumarłych, przewróconych lub złamanych pniach drzew liściastych, głównie buka i dębu, rzadziej na brzozie brodawkowatej i topoli osice. Często formują imponujące rozmiarami grupy. Poza lasami spotykana bardzo rzadko. Preferuje siedliska wilgotne. Owocniki wytwarza od lata do jesieni.

W Polsce gatunek ten objęty jest ścisłą ochroną na mocy Rozporządzenia Ministra Środowiska z dn. 9 lipca 2004 r. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Posiada status V – narażony na wyginięcie.

Na Warmii i Mazurach występuje w Rezerwacie Niedźwiedzie Wielkie.

Wartość użytkowa

Młode owocniki są jadalne.

Ciekawostki

Do tego rodzaju należą jeszcze:

  • dość podobna soplówka jodłowa (Hericium flagellum)

Tworzy owocniki na drewnie jodły i świerku. Jej owocniki są bardziej zwarte, igiełki nie obrastają u niej równomiernie rozgałęzień, a tworzą pęczki jedynie na ich końcach. Ma także nieco dłuższe kolce, do 20 mm i wyraźnie zwieszone do dołu.

  • soplówka jeżowata (Hericium erinaceum)

To bardzo rzadki gatunek, jej owocniki wyrastają na drewnie liściastym, są kuliste lub półkuliste, nierozgałęzione, z długimi kolcami (do 60 mm).

Zobacz też

grzyby.pl [21.04.2014]
obszary.natura2000.org.pl [21.04.2014]
pl.wikipedia.org, Soplówka bukowa [21.04.2014]

Bibliografia

Wojewoda Władysław, Ławrynowicz Maria, Red list of the macrofungi in Poland, [w:] Red lists of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski, red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, s. 55-70.