Turzyca drobnozadziorkowa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Linia 5: | Linia 5: | ||
|Pusta linia = <br/> | |Pusta linia = <br/> | ||
|grafika = Illustration_Carex_microglochin0.jpg | |grafika = Illustration_Carex_microglochin0.jpg | ||
− | |podpis grafiki = Turzyca drobnozadziorkowa (z lewej), źródło: O. W. | + | |podpis grafiki = Turzyca drobnozadziorkowa (z lewej), źródło: O. W. Thomé, ''Flora von Deutschland, Österreich und der Schweiz'', 1885) |
|Systematyka = Systematyka | |Systematyka = Systematyka | ||
|Domena = eukarionty | |Domena = eukarionty |
Wersja z 11:23, 14 lip 2014
Turzyca drobnozadziorkowa (Carex microglochin Wahlenb.) – gatunek rośliny z rodziny ciborowatych (Cyperaceae).
Spis treści
Morfologia
Roślina trwała, wysokości 7–15 cm. Łodyga wzniesiona, u podstawy ulistniona. Liści od 4 do 8. Roślina jednopienna. Kwiatostan stanowi pojedynczy kłos szczytowy, u góry z 4–12 kwiatami męskimi, u dołu z 5–6 żeńskimi. Plewy kasztanowobrunatne. Pęcherzyki brunatne, z delikatnymi nerwami. Słupek z 3 znamionami. Kwitnie od maja do czerwca.
Rozmieszczenie i ekologia
Gatunek arktyczno-alpejski, występuje w Eurazji i Ameryce. W Polsce znany tylko z jednego stanowiska odkrytego w 1912 r. na torfowisku koło wsi Zocie w powiecie ełckim, w gminie Kalinowo.
Bylina, geofit, występujący na kwaśnych, ubogich glebach torfowych. Siedlisko występowania turzycy drobnozadziorkowej stanowią torfowiska przejściowe i niskie.
Wartość użytkowa
Gatunek w Polsce wymarły na stanowiskach naturalnych.
Ciekawostki
Od czasu pierwszego odkrycia gatunek w Polsce niepotwierdzony i obecnie uznany za wymarły na obszarze kraju (kategoria "Ex" na "Czerwonej Liście").
Zobacz też
pl.wikipedia.org, turzyca drobnozadziorkowa [25.05.2014]
Bibliografia
Polakowski Benon, Świat roślinny Warmii i Mazur, Olsztyn 1971.
Zarzycki Kazimierz, Szeląg Zbigniew, Red list of the vascular plants in Poland, [w:] Red lists of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski, red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, s. 11-20.