Zębiełek białawy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
Linia 5: Linia 5:
 
  |zoolog                = Hermann, 1780
 
  |zoolog                = Hermann, 1780
 
  |okres istnienia        =  
 
  |okres istnienia        =  
  |grafika                = Zębiełek białawy_1.jpg
+
  |grafika                = Zębiełek białawy.jpg
  |opis grafiki          = Zębiełek białawy (źródło: flickr.com)
+
  |opis grafiki          = Zębiełek białawy (źródło: wikipedia.pl)
 
  |typ                    = strunowce
 
  |typ                    = strunowce
 
  |podtyp                = kręgowce
 
  |podtyp                = kręgowce
Linia 31: Linia 31:
  
 
Gatunek objęty jest ścisłą ochroną.   
 
Gatunek objęty jest ścisłą ochroną.   
[[Grafika:Zębiełek białawy.jpg|290px|thumb|right|Zębiełek białawy (źródło: wikipedia.pl)]]
 
 
 
==Bibliografia==  
 
==Bibliografia==  
 
Panfil Jan, ''Ssaki Pojezierza Mazurskiego'', Olsztyn 1984, s. 30.<br/>
 
Panfil Jan, ''Ssaki Pojezierza Mazurskiego'', Olsztyn 1984, s. 30.<br/>

Wersja z 02:18, 23 sty 2015

Zębiełek białawy

Crocidura leucodon`
Hermann, 1780
Crocidura leucodon Hermann, 1780
Zębiełek białawy (źródło: wikipedia.pl)
Zębiełek białawy (źródło: wikipedia.pl)
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada ssaki
Rząd Soricomorfa
Rodzina ryjówkowate
Rodzaj zębiełek
Gatunek zębiełek białawy

Zębiełek białawy – nieduży ssak z rodziny ryjówkowatych.

Charakterystyka

Długość ciała bez ogona wynosi do 8 cm. Grzbiet jest barwy rdzawej, brązowej lub ciemnobrązowej z jasnymi bokami i niemal białą stroną brzuszną.

Zębiełek białawy żyje na polach uprawnych i na łąkach. Zdarza się, że bytuje w pobliżu ludzkich siedlisk. Często zasiedla nory kretów, rzadziej kopie własne. Buduje gniazdo ze splecionej trawy. Na zimę przenosi się do zabudowań gospodarczych – najczęściej stajni lub obór.

Jest aktywny całą dobę. Żywi się głównie owadami, ślimakami oraz drobnymi gryzoniami. Nie stroni od padliny i owoców.

W ciągu roku samica wydaje od 2 do 4 miotów (3–6 młodych w każdym).

Gatunek objęty jest ścisłą ochroną.

Bibliografia

Panfil Jan, Ssaki Pojezierza Mazurskiego, Olsztyn 1984, s. 30.