Stefan Grodzicki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Osiągnięcia sportowe) |
|||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
==Przebieg kariery sportowej== | ==Przebieg kariery sportowej== | ||
| − | + | Absolwent Liceum w Bartoszycach (1967) oraz [[Wyższa Szkoła Rolnicza w Olsztynie|Wyższej Szkoły Rolniczej]] (1972) i [[Akademia Rolniczo-Techniczna w Olsztynie|Akademii Rolniczo-Technicznej]] (1976) w [[Olsztyn|Olsztnie]], gdzie otrzymał tytuł magistra inżyniera zootechniki. Prawie całe życie stacjonował w stadninie koni w [[Liski (gmina Sępopol) |Liskach]], gdzie mieszkał z rodzicami od 1952 roku. Tu mógł w spokoju trenować i rozwijać talent jeździecki. Trenował go ojciec, a debiut w oficjalnych zawodach nastąpił w 1960 roku. | |
| − | + | W 1962 roku w mistrzostwach Polski juniorów w skokach przez przeszkody został II wicemistrzem. Wkrótce dwa razy z rzędu na klaczy Czeladka został mistrzem Polski. To była przepustka do grona najlepszych jeźdźców Polski w skokach i ujeżdżeniu. | |
| − | W latach 1966–1972 | + | Był etatowym reprezentantem kraju w najbardziej prestiżowych imprezach.W latach 1966–1972 15-krotnie startował w Pucharze Narodów - najważniejszych z konkursów, odnosząc jedno zwycięstwo. Podliczono, że podczas całej kariery sportowej uczestniczył w 1273 konkursach, odnosząc 198 zwycięstw. Wielokrotnie wystąpił w Olsztyńskich Zawodach w Skokach przez Przeszkody CSIO. Startował w Igrzyskach Olimpijskich w Monachium (1972). |
| − | 29 września podczas powrotu z Olsztyna | + | 29 września podczas powrotu z Olsztyna uległ wypadkowi samochodowemu. Zmarł w szpitalu w [[Bartoszyce|Bartoszycach]] 30 września 1976 i pochowany został na cmentarzu w [[Sępopol|Sępopolu]]. Osierocił żonę Teresę i córkę Łucję. |
Posiadał m.in. tytuł Zasłużony Mistrz Sportu oraz brązową odznaką FEI. | Posiadał m.in. tytuł Zasłużony Mistrz Sportu oraz brązową odznaką FEI. | ||
Wersja z 12:44, 10 gru 2014
| Stefan Grodzicki | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 4 sierpnia 1947, Złotoryja |
| Data śmierci | 30 września 1976, Bartoszyce |
| Dyscyplina | jeździectwo (skoki przez przeszkody, ujeżdżenie) |
| Największy sukces | uczestnik Igrzysk Olimpijskich w Monachium w 1972 roku |
Stefan Grodzicki (ur. 4 sierpnia 1947 w Złotoryi na Dolnym Śląsku, zm. tragicznie 30 września 1976 w Bartoszycach) – czołowy jeździec polski lat 60. i 70., olimpijczyk z Monachium (1972).
Przebieg kariery sportowej
Absolwent Liceum w Bartoszycach (1967) oraz Wyższej Szkoły Rolniczej (1972) i Akademii Rolniczo-Technicznej (1976) w Olsztnie, gdzie otrzymał tytuł magistra inżyniera zootechniki. Prawie całe życie stacjonował w stadninie koni w Liskach, gdzie mieszkał z rodzicami od 1952 roku. Tu mógł w spokoju trenować i rozwijać talent jeździecki. Trenował go ojciec, a debiut w oficjalnych zawodach nastąpił w 1960 roku.
W 1962 roku w mistrzostwach Polski juniorów w skokach przez przeszkody został II wicemistrzem. Wkrótce dwa razy z rzędu na klaczy Czeladka został mistrzem Polski. To była przepustka do grona najlepszych jeźdźców Polski w skokach i ujeżdżeniu.
Był etatowym reprezentantem kraju w najbardziej prestiżowych imprezach.W latach 1966–1972 15-krotnie startował w Pucharze Narodów - najważniejszych z konkursów, odnosząc jedno zwycięstwo. Podliczono, że podczas całej kariery sportowej uczestniczył w 1273 konkursach, odnosząc 198 zwycięstw. Wielokrotnie wystąpił w Olsztyńskich Zawodach w Skokach przez Przeszkody CSIO. Startował w Igrzyskach Olimpijskich w Monachium (1972).
29 września podczas powrotu z Olsztyna uległ wypadkowi samochodowemu. Zmarł w szpitalu w Bartoszycach 30 września 1976 i pochowany został na cmentarzu w Sępopolu. Osierocił żonę Teresę i córkę Łucję.
Posiadał m.in. tytuł Zasłużony Mistrz Sportu oraz brązową odznaką FEI.
Osiągnięcia sportowe
- złoty medalista MP w ujeżdżeniu (1976)
- 7-krotny I wicemistrz kraju: w skokach przez przeszkody (1967, 1969, 1973) i ujeżdżeniu (1972–1975)
- 3-krotny II wicemistrz Polski: w ujeżdżeniu (1971) i skokach (1971, 1972),
- uczestnictwo w Igrzyskach Olimpijskich w Monachium (1972)
- indywidualnie: w eliminacjach zajął 13–18 m na 56 startujących
- drużynowo: 12 miejsce na 17 startujących ekip
Bibliografia
Głuszek Zygmunt, Leksykon polskich olimpijczyków 1924-1998, Warszawa 1999.
Pawlak Anna, Olimpijczycy – polscy sportowcy w latach 1924–1998, Kraków 2000.
Habinowska Maria, Ludzie i konie : sport jeździecki na poznańskiej Woli 1951–1983, Poznań 1986.
Baza danych Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Warszawie; Wywiad rodzinny (rozmowa z żoną sportowca).
Muzeum Sportu w Olsztynie [20.10.2014]
pl.wikipedia.org [20.10.2014]
